กาลครั้งหนึ่งในป่าที่เขียวขจี มีจิ้งจอกน้อยชื่อฟลิก ฟลิกเป็นสัตว์ที่ฉลาด แต่เขามีข้อบกพร่องใหญ่ประการเดียว: เขาขี้หิวมากจนไม่สามารถแบ่งปันอาหารให้กับใครได้เลย
วันหนึ่งที่แดดส่องสดใส ขณะที่ฟลิกออกไปล่าอาหาร เขาก็เห็นห่านตัวอ้วนตัวหนึ่งเดินไปเดินมาคนเดียว เขาจึงรีบวิ่งเข้าไปจับห่านตัวนั้นจากพื้นแล้ววิ่งกลับบ้าน “ตอนนี้ฉันสามารถเริ่มเก็บอาหารไว้ได้แล้ว” เขาพูดกับตัวเองขณะเข้าสู่คลังเก็บอาหารและวางห่านไว้ที่นั่น
ผ่านไปไม่นาน เพื่อนๆ ของฟลิก ได้แก่ หมาป่า, หมี และตัวนิ่ม มาพบเขา
“ช่วยตัวเองเลยนะเพื่อน” ฟลิกพูด แต่เขาชี้แค่ของที่เขาสามารถแบ่งปันได้ ขณะที่เขาเก็บอาหารอร่อยๆ ไว้เพียงคนเดียว
วันหนึ่งฟลิกมีอาหารมากกว่าปกติ เขาแพ็คมันทั้งหมดรอบตัวเขา และเขายื่นหัวเข้าไปในตะกร้าเพื่อดูว่าเขาจะหยิบลูกนัทที่อยู่ที่ก้นตะกร้าได้ไหม ขณะนั้นด้ามจับของตะกร้าก็หัก หัวของฟลิกติดอยู่ในตะกร้า และเมื่อเขาพบว่าเขาเอามันออกไม่ได้ เขาจึงวิ่งไปที่ประตูแล้วพยายามจะดันตัวเองผ่านประตูออกไป
แต่ฟลิกไม่สามารถออกมาได้ และเขาก็กลายเป็นตัวตลกของสัตว์ในป่าสำหรับความโลภของเขา
ในที่สุดเพื่อนๆ ของฟลิกก็ผ่านมาและพบว่าเขายังพยายามจะออกแต่ก็ไม่สำเร็จ
“โอ้ คุณขี้หิว” หมีพูด “ยินดีด้วยกับตะกร้าใหม่ของคุณ”
“จริงๆ แล้ว คุณหมี มันไม่ใช่เรื่องขำ” ฟลิกกล่าว “กรุณาช่วยฉันออกจากที่นี่เถอะ และฉันจะดูว่าฉันจะช่วยอะไรพวกคุณได้บ้าง”
“เราไม่รีบร้อน” หมาป่าพูด
“เราสามารถรอได้” ตัวนิ่มพูด
“สำหรับฉัน” หมีพูด “ฉันคิดว่าเขาสมควรที่จะถูกทิ้งไว้จนกว่าเขาจะรู้สึกเสียใจสำหรับความโลภของเขา”
และพวกเขากำลังจะเดินจากไปเมื่อฟลิกตะโกนว่า “อย่าไปนะเพื่อนๆ คุณยังไม่รู้หรอกว่าการติดอยู่แบบนี้เป็นอย่างไร กรุณาช่วยฉันออกไป งานเลี้ยงของเพื่อนที่ดีที่สุดฉันกำลังจะเริ่มขึ้น และพวกคุณต้องมาเชียร์กันในครั้งนี้” แล้วเขาก็ยื่นหัวเข้าไปในตะกร้าอีกครั้งแล้วกินลูกนัทที่เขาเริ่มไว้
“ดีมาก ฟลิกโง่” จิ้งจอกพูด “คุณไม่ดีใจหรอกหรือที่รู้ว่าฉันจะไม่มีวันมีสิ่งที่ดีที่สุดจากคุณ?”
และในที่สุดฟลิกก็ได้เรียนรู้ว่าความสุขอยู่ที่การให้