ในเช้าสาย ๆ ที่หุบเขารุ้ง สปาร์คเคิลยูนิคอร์นทองคำตื่นขึ้นมาด้วยความตื่นเต้นเต็มเปี่ยม ดวงอาทิตย์ส่องแสง และอากาศหอมหวานไปด้วยกลิ่นของดอกไม้ที่บาน วันนี้เป็นวันที่สม perfect เพื่อรวบรวมเพื่อน ๆ และสนุกสนานไปด้วยกันในหุบเขา
เธอเดินไปหาบิลล่า ผีเสื้อเพื่อนของเธอ “บิลล่า! บิลล่า! ตื่นเถอะ!” สปาร์คเคิลเรียกเบา ๆ บิลล่าตื่นขึ้นและกระพือปีกสีสันสดใสของเธอ “โอ้โห! นี่คือเช้าที่สวยงามมากเลย สปาร์คเคิล!” บิลล่าร้องออกมา “วันนี้เราจะไปที่ไหนกัน?”
“เรามารวมตัวกันก่อน แล้วเดี๋ยวจะแจ้งให้ทราบ” สปาร์คเคิลพูด ขณะยุยงให้เพื่อนอีกคนตื่นขึ้นมา จากนั้นพวกเขาทั้งหมดก็เดินไปที่ลำธารเล็ก ๆ ที่น้ำไหลเอื่อย ที่นั่นพวกเขาเจอกับกิ๊กเกิลส์ กบตัวน้อยและชินีปลาทองที่กำลังเล่นด้วยกัน
“วันนี้มันเป็นวันที่วิเศษจริง ๆ นะ” ชินี พูดพร้อมโบกครีบไปที่สปาร์คเคิล สปาร์คเคิลยิ้ม แต่ในใจของเธอรู้สึกไม่สบายใจสักนิด วันนี้ เพื่อน ๆ ของเธอขอให้เธอแสดงเวทมนตร์ให้พวกเขาเห็น เพื่อพิสูจน์ว่าเธอคือยูนิคอร์นทองคำที่แท้จริง และเธอก็กังวลว่าเธออาจจะทำไม่ได้
“เธอทำเวทมนตร์อะไรได้บ้าง สปาร์คเคิล?” กิ๊กเกิลส์ถาม “โอ้ ฉันทำได้หลายอย่างเลย” เธอตอบ ขณะมองไปที่บิลล่าอย่างกังวล บิลล่าหัวเราะและพูดเสริมว่า “เธอสามารถแข่งกับแสงจันทร์ที่ส่องสว่าง และทำให้ดอกไม้บาน!”
“แต่ดอกไม้บางชนิดบานเฉพาะสำหรับเราเท่านั้น” สปาร์คเคิลเสริมด้วยรอยยิ้มที่เข้าใจไปให้เพื่อน ๆ
“แต่นั่นง่ายมาก!” กิ๊กเกิลส์พูด “ใคร ๆ ก็ทำได้!”
“มันมีเวทมนตร์มากกว่าที่คุณคิดนะ” บิลล่าพูด “กรุณาแสดงให้เราดูเถอะ สปาร์คเคิล!” “ใช่ กรุณาทำเถอะ” ชินีพูด ขณะที่ครีบของเขาส่องประกาย
หัวใจของสปาร์คเคิลเต้นรัว นี่คือเวทมนตร์ของเธอพอหรือไม่?
แต่เมื่อเพื่อน ๆ ของเธอร้องว่า “จริง ๆ แล้ว เธอคือยูนิคอร์น! เธอทองคำและมีเวทมนตร์!” และเมื่อพวกเขามองมาอย่างปรารถนาและเปิดใจให้แก่เธอ เธอรู้สึกมีแสงอบอุ่นในตัวเธอที่สว่างจ้าจนเธอวิ่งไปส่งข่าวให้ดอกไม้
“ฉันคิดว่าดอกไม้ไม่เคยได้ยินหรือเห็น” กิ๊กเกิลส์พูดเมื่อสปาร์คเคิลกลับมา “และจะไม่มีอะไรเติบโตที่นี่ห่างไกลจากเจ้าหญิงเดซี่ที่สวนหินของเจ้าหญิง”
“นั่นคือสิ่งที่คุณย่าปูสอนเรา” บิลล่าพูด “แต่ตอนนี้เราได้รู้แล้วว่าดอกไม้ในหุบเขาเติบโตเพื่อเรา เพราะแค่เราเท่านั้นที่อาศัยอยู่ที่นี่” และในขณะนั้นพวกเขาทั้งหมดได้ยินเสียงคล้ายเสียงจากการกระพือของชุดที่มีลวดลายสดใสพันจากพันชุด และไม่นานก็ปรากฏเป็นพรมดอกไม้ที่สดใสที่สุดที่พวกเขาไม่เคยเห็นมาก่อน ตั้งอยู่ตรงกลางหุบเขาที่เพื่อน ๆ ของเขาอยู่กันแน่น
“ตอนนี้ คุณจะเชื่อในเวทมนตร์ของฉันไหม เพื่อน ๆ?” สปาร์คเคิลถาม
“โอ้ ใช่ ใช่!” พวกเขาทั้งหมดร้องออกมา ขณะที่เต้นรำอยู่บนดอกไม้
เวทมนตร์ในหัวใจของสปาร์คเคิลได้สัมผัสกับวิญญาณของดอกไม้ ทำให้วันนี้กลายเป็นวันสำคัญที่พวกเขาจะเก็บไว้ในความทรงจำตลอดไป จากช่วงนั้น พวกเขาทุกคนรู้ว่าเวทมนตร์ไม่ได้มาเพียงจากเขาหรือผงเวทมนตร์; บางครั้งมันเกิดจากความรักและการสนับสนุนที่แบ่งปันกันระหว่างเพื่อน ๆ