ปลาทอง

กาลครั้งหนึ่งในหมู่บ้านเล็ก ๆ ข้างทะเลสาบที่มีแสงแดดส่องถึง มีเด็กหญิงใจดีชื่อเอลล่า ทุกวันเธอและพ่อจะไปตกปลา วันหนึ่งในช่วงบ่าย เธอตกปลาที่แปลกประหลาดมาก มันเป็นปลาทอง ไม่เพียงแต่มันมีสีทอง แต่ยังมีเวทมนตร์ด้วย มันขอให้เธอปล่อยมันไป และสัญญาว่าหากเธอทำเช่นนั้น มันจะให้พรกับเธอสามข้อ เอลล่า ซึ่งมีใจที่ซื่อสัตย์ จึงปล่อยปลานั้นไป และในขณะนั้น เธอขอให้พ่อไม่ต้องหิวโหยและให้หมู่บ้านมีความสุข

ไม่นานเอลล่าก็พบว่าตาข่ายตกปลาของพ่อเต็มอยู่เสมอและหมู่บ้านก็เจริญรุ่งเรือง ผู้คนต่างสงสัยในโชคดีของเอลล่าและเริ่มไปเยี่ยมพ่อของเธอเพื่อขอความช่วยเหลือ แม้ว่าเพื่อนบ้านจะมาเยี่ยมเพื่อรับประทานอาหาร พวกเขาก็พบว่ามีอาหารเพียงพอเสมอ ความมหัศจรรย์นี้เกิดขึ้นตราบใดที่เอลล่ายังคงมีน้ำใจและช่วยเหลือผู้อื่น

หลายเดือนต่อมา มีพายุร้ายแรงพัดผ่านมา และชาวบ้านคนหนึ่งป่วย ซึ่งอาจทำให้เกิดโรคระบาด เอลล่าทำงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยเพื่อช่วยทุกคน แต่ความเหนื่อยล้าก็ทำให้เธอรู้สึกหมดแรง เธอจึงละเลยความต้องการของพ่อ และวันหนึ่งที่โชคร้าย พ่อของเธอก็ป่วยเช่นกัน ใจเสีย เอลล่าจึงรีบไปที่ทะเลสาบเพื่อขอพรจากปลาทอง

เอลล่าร้องเรียก, “ปลาทอง ขอให้ปรากฏ! ช่วยพ่อของฉันและปกป้องหมู่บ้านของฉันด้วย!”

ปลาทองตอบว่า, “ลูกน้อย ข้าพเจ้าอยู่ที่นี่! เจ้าได้ขอให้พ่อของเจ้ามีสุขภาพดีและหมู่บ้านมีความสุข แต่การกระทำอย่างไม่เห็นแก่ตนสามารถทำให้หัวใจที่แข็งแรงที่สุดก็เหนื่อยได้ เจ้าทำการขอพรอย่างชาญฉลาด แต่จงจำไว้ว่าพรที่สำคัญที่สุดคืออะไร”

สับสน เอลล่าจึงขอคำแนะนำ ในเสียงที่นุ่มนวลปลาทองตอบว่า, “สมบัติที่มีค่าที่สุดคือสิ่งที่เกิดจากการดูแลซึ่งกันและกัน” ด้วยความมุ่งมั่นใหม่ เอลล่าจึงกลับไปที่ข้างพ่อของเธอและดูแลเขาตลอดทั้งวันและคืน

เมื่อเห็นความตั้งใจของเธอ ครอบครัวของชาวบ้านที่ป่วยก็มาแบ่งเบาความทุกข์และได้ค้นพบมิตรภาพอันเข้มแข็งจากการทำงานร่วมกันในสิ่งที่พวกเขาแบ่งปัน ในคืนนั้นดวงอาทิตย์ก็ส่องแสงอีกครั้ง และหมู่บ้านก็กลับมาเป็นปกติอย่างช้า ๆ ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ชาวประมงและชาวบ้านมักจะพบเกล็ดทองอยู่ที่ริมทะเลสาบ เป็นการเตือนใจถึงเด็กหญิงที่มีใจดีซึ่งมีหัวใจทองคำ

พวกเขาอาจคิดว่าเกล็ดเหล่านี้เป็นเพียงเกล็ดปลา แต่พวกเขารู้ดีขึ้น เอลล่าได้เปลี่ยนความเข้าใจของพวกเขาในเรื่องความมีน้ำใจและความสุขไปตลอดกาล—บทเรียนที่มีค่ามากกว่าทองคำ.