กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีเด็กสาวชื่อเอลล่าที่อาศัยอยู่ใกล้มหาสมุทรที่เปล่งประกาย เธอเป็นที่รู้จักจากรอยยิ้มที่สดใสและจิตวิญญาณที่แจ่มใส แต่ลึกๆ ภายใน เอลล่าเป็นนักฝัน ทุกวันหลังเลิกเรียน เธอมักนั่งอยู่ที่ชายหาด หัวใจของเธอกว้างใหญ่เหมือนมหาสมุทร เต็มไปด้วยความฝันและความปรารถนาที่ลอยอยู่เหมือนฟองทะเลในสายลม
วันหนึ่งในช่วงบ่ายที่มีแดดจ้า ขณะที่เอลล่าว่ายน้ำในคลื่นเย็นเพื่อเก็บเปลือกหอย นั้นมีบางสิ่งที่เปล่งประกายอยู่ใต้ทะเล มันคือปลาที่สวยงาม ไม่เหมือนกับที่เธอเคยเห็นมาก่อน เกล็ดของมันเปล่งประกายราวกับเหรียญทอง และดวงตาของมันเต็มไปด้วยสติปัญญา ปลาว่ายเข้ามาหาเธอ และทำให้เธอตกใจ เพราะมันเริ่มพูด
“สวัสดีจ้ะ นักฝันน้อย!” มันพูดอย่างมีความสุข “ฉันคือปลาทองแห่งความฝัน สำหรับการช่วยปล่อยตัวฉันจากอ้อมกอดของทะเล ฉันจะให้พรกับเธอสามข้อ แต่ก่อนอื่น บอกฉันมาเถอะว่าเธอปรารถนาอะไร”
หัวใจของเอลล่ากระโดดขึ้น เขาว่ามีเวทมนตร์ที่เธอรอมาแสนนาน! แต่ทันใดนั้น ความปรารถนาของเธอก็รู้สึกหนักและไม่แน่นอน
“โอ้ ฉันขอ…” เธอพูด แต่หยุดไป เธอมีความปรารถนาเยอะมาก หนังสือใหม่ เสื้อผ้าที่สวยงาม แม้กระทั่งบ้านที่อบอุ่น แต่มีเสียงกระซิบในใจเตือนเธอว่าแม่มักจะพูดว่า “ระวังสิ่งที่เธอปรารถนา ความฝันอาจแสบได้” เธอสามารถปรารถนาเหล่านี้จริงๆ หรือ?
ด้วยสีหน้าคิดหนัก เอลล่าจึงพูดว่า “ฉันขอให้ชีวิตที่ดีขึ้นสำหรับแม่และฉัน” แต่ขณะที่เธอพูด ความสงสัยเริ่มแทรกซึมเข้ามา เธอสมควรได้รับความสุขเช่นนี้จริงหรือ?
ดวงตาของปลาทองเปล่งประกายขณะที่มันพูดว่า “พรของเธอจะได้รับการตอบสนอง แต่จำไว้ว่าต้องเชื่อในตัวเองเมื่อเธอทำมัน”
ค่ำคืนนั้น มีเสียงเคาะเบาๆ ที่ประตูบ้านของพวกเขา เพื่อนบ้านที่ใจดียืนอยู่ที่นั่นพร้อมเสื้อผ้าอบอุ่นและของชำ กล่าวว่าต้องการช่วยนักฝันน้อย วันถัดมาทำให้เกิดความเซอร์ไพรส์ใหญ่ เมื่อแม่ของเอลล่ามีโอกาสงานใหม่ ที่จะได้เริ่มเรียนรู้ทักษะใหม่ๆ เวทมนตร์พัดพลิ้วรอบตัวพวกเขา!
แต่ลึกๆ แล้ว เอลล่ารู้สึกเหมือนมีเงามืด มันกระซิบในใจว่า “มันมากเกินไป เธอกำลังฝันใหญ่เกินไป” ทุกครั้งที่แม่ของเธอยิ้มอย่างสดใส เงามืดก็มืดมิดลงในใจเอลล่า ทำให้หนักขึ้นเรื่อยๆ
ในที่สุดวันนั้นก็มาถึงที่เอลล่าจะต้องทำความปรารถนาสุดท้าย แต่ความสิ้นหวังเข้ามาในใจ เพราะหัวใจของเธอยังเต็มไปด้วยเงาและความกลัว ปลาทองที่ตอนนี้ดูแก่และอ่อนล้า คอยเฝ้าดูเธออย่างอดทน ดวงตาของเอลล่าที่มีน้ำตาเธอพูดว่า “ฉันขอ… ไม่ ฉันทำไม่ได้…”
“ลูก,” ปลาพูดให้กำลังใจ “ความปรารถนาที่แท้จริงของเธอคืออะไร?”
ในที่สุด ด้วยความกล้าที่เธอไม่เคยรู้ว่ามีอยู่ เอลล่ากระซิบว่า “ฉันขอให้เราได้มีความสุขอย่างแท้จริง” และในคำขอนี้ หัวใจของเธอปลดปล่อยภาระออกไปได้ในทันที สีสันสดใสเต็มไปด้วยอากาศ เปล่งประกายและยิ้มทำให้รู้สึกดีใจ
ปลาทองยิ้มอย่างอบอุ่น “ความสุขของเธอเริ่มต้นจากการเชื่อมั่นในตัวเอง จำไว้ว่าความฝันมีพลัง แต่ความเชื่อในใจของเธอนั้น แข็งแกร่งกว่านั้น”
เอลล่าขอบคุณปลาทองด้วยใจจริงและรีบกลับบ้านด้วยความยินดี ขณะที่เธอเข้ากอดแม่ เสียงหัวเราะและความหวังเต็มไปด้วยบ้านเล็กๆ ของพวกเขา สว่างกว่าแสงแดดที่ส่องลงมาที่ทะเลทองในวันนั้น
จากวันนั้นเป็นต้นไป เอลล่าได้เรียนรู้ที่จะฝันและเชื่อ ในการค้นหาความสุขจากสิ่งเล็กๆ เช่น หนังสือที่น่าสนใจ เย็นสบายๆ ข้างๆ แม่ และเสียงคลื่นที่กระทบชายฝั่ง ปลาทองยังคงว่ายน้ำตามชายฝั่ง กระซิบให้กับนักฝันทุกคนที่กล้าเชื่อ สร้างแรงบันดาลใจให้พวกเขามุ่งไปสู่ความฝัน
ด้วยเหตุนี้ การผจญภัยของเอลล่ากับปลาทองจึงกลายเป็นนิทานที่มีค่า เตือนใจเด็กทุกคนว่าด้วยความเชื่อในตัวเอง ความฝันของพวกเขาจะมีปีกให้บินสูงขึ้นได้