ครั้งหนึ่งในดินแดนที่ห่างไกล มีสถานที่งดงามที่เรียกว่า หุบเขามังกร หุบเขานี้เต็มไปด้วยทุ่งหญ้าที่มีดอกไม้บาน, ทะเลสาบที่เปล่งประกาย, และภูเขาใหญ่ที่โดดเด่น อย่างไรก็ตาม คุณสมบัติที่น่าทึ่งที่สุดคือมังกรที่ทำให้ที่นี่เป็นบ้าน ของมังกรแต่ละตัวมีสีสันและพลังที่เป็นเอกลักษณ์ ทำให้พวกมันทั้งหมดมีความพิเศษในแบบของตัวเอง
มังกรตัวหนึ่งซึ่งหายากอย่างยิ่ง มีเกล็ดสีเขียวมรกตที่เปล่งประกาย ชื่อของเขาคือ Flame และเขามีความสามารถพิเศษในการควบคุมไฟ แต่แตกต่างจากสิ่งที่คนส่วนใหญ่คาดหวังจากมังกรที่ชื่อ Flame เขาไม่ต้องการที่จะดุร้ายหรือทำให้ผู้คนตกใจ แท้จริงแล้วเขามีหัวใจที่เต็มไปด้วยความรักและความเมตตา
พ่อแม่ของ Flame สังเกตเห็นคุณสมบัตินี้ในตัวเขา แต่ก็เป็นห่วงว่าเขาจะไม่เรียนรู้วิธีปกป้องตัวเองจากอันตรายนอกรูปลักษณ์ของพวกเขา “เขาจำเป็นต้องเรียนรู้ที่จะดุร้าย” พ่อของเขากล่าว “ไฟของเขาจะทำให้ผู้บุกรุกตกใจและปกป้องเขาได้”
แต่ Flame ไม่สนใจที่จะทำให้ใครกลัว ในขณะที่เขาชอบที่จะบินสูงเหนือหุบเขา พ่นไฟเข้าสู่ท้องฟ้าเพื่อน entertain เด็กๆ ด้านล่าง และเล่นซ่อนหา กับเพื่อนมังกรของเขา เขาก็หวังที่จะเชื่อมโยงกับสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ นอกหุบเขาของเขา “ใครที่สามารถกลัวฉันได้?” เขามักจะคิด
วันหนึ่ง ขณะที่บินอยู่ Flame มองเห็นสัตว์ตัวเล็กน่ารักตัวหนึ่งเดินอย่างโดดเดี่ยวผ่านหญ้า จากไกลๆ เขารู้ว่ามันหลงทาง เหมือนมันกำลังมองหามารดาของมัน อยู่ในความสงสัย เขาก็ร่อนลงและพบว่ามันคือสุนัขตัวน้อย ดวงตาใหญ่เศร้าสร้อยของมันมองขึ้นมาที่เขา และ Flame รู้สึกเจ็บปวดในใจ
ด้วยลมที่นุ่มนวลที่สุด เขาก็เป่าลมเบาๆ ไปยังลูกสุนัข “ไม่ต้องกังวลนะ น้องน้อย ฉันจะช่วยพาเธอกลับบ้าน” แต่เมื่อสุนัขลูกนั้นหันเพื่อวิ่งกลับบ้าน มันเห็นร่างยาวของเขากับปากที่เปิดกว้าง ซึ่งเต็มไปด้วยฟันแหลมคม แล้วมันก็ส่งเสียงร้องตกใจ ก่อนที่จะวิ่งเข้าไปในป่า ทำให้ Flame รู้สึกเศร้ายิ่งขึ้น
“ฉันไม่ควรมาที่นี่เลย” Flame ถอนหายใจและหันกลับไปทางบ้าน พ่อแม่ของเขากลับมาจากการเยี่ยมชมมังกรข้างเคียงและสังเกตเห็นว่าเขามีสีหน้าหดหู่ และถามว่าเกิดอะไรขึ้น
“มันน่าเศร้ามาก” เขาอธิบาย “ฉันอยากจะแสดงให้สัตว์อื่นๆ เห็นว่าฉันอ่อนโยนแค่ไหน แต่พวกเขาก็วิ่งหนีไปทั้งหมด ฉันไม่ต้องการที่จะดุร้าย ฉันรู้สึกเหมือนว่าไม่เหมาะกับการเป็นมังกรเลย”
“เธอจำเป็นต้องเรียนรู้ที่จะยอมรับของขวัญพิเศษของเธอ Flame” พ่อตอบกลับอย่างอ่อนโยน “ไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน เธอก็จะเป็นมังกรเสมอ และมังกรก็เป็นที่รู้จักว่าเป็นผู้ดุร้ายตามธรรมชาติ นี่คือวิธีที่มันเป็นเสมอ และจะเป็นเช่นนี้ตลอดไป”
“แต่ไม่จำเป็นต้องเป็นแบบนั้น” Flame เถียง “มังกรสามารถมีน้ำใจได้ถ้าเขาเลือกที่จะเป็น”
“นี่เป็นความคิดที่น่าสนใจ” พ่อของเขาตอบ “แต่ฉันไม่แน่ใจว่ามันเป็นไปได้ และแน่นอนว่านั่นไม่ใช่เรื่องฉลาด เธอจำเป็นต้องเป็นคนดุร้าย กล้าหาญ และเข้มแข็งเพื่อที่จะอยู่รอดในโลกนี้”
Flame นึกถึงคำพูดของพวกเขา แต่หัวใจของเขายังคงเจ็บปวด เขาอยากมีเพื่อนใหม่ ต่อมาหลายวันผ่านไปนำความคิดเงียบสงบ ในขณะที่ Flame ยังคงเศร้าใจเกี่ยวกับลูกสุนัขที่หลงทางในป่า
แล้วในบ่ายวันหนึ่งที่มีแดด ทำให้เขาตกใจเมื่อเห็นการปรากฏตัวอย่างทันทีของสิ่งมีชีวิตตัวเล็กๆ เก้าตัวในหุบเขา เขาไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน พวกมันมีหางที่ยาวและมีขนฟูเหมือนกับกระรอก และมีฟันแหลมคม แต่ร่างกายของพวกมันกลับกลมและแบนกว่าที่เขาคิด
สัตว์เหล่านี้ดูเหมือนจะอยากรู้อยากเห็นแต่ก็สงสัยใน Flame เข้าหาอย่างระมัดระวังและดมกลิ่นจากมุมต่างๆ Flame นอนแผ่ไปที่พื้นเพื่อให้ดูไม่รุนแรง สัตว์ตัวเล็กๆ พูดคุยกัน ก่อนจะตัดสินใจว่ามันปลอดภัยที่จะเข้ามาใกล้
เมื่อแนะนำตัวเอง พวกมันกล่าวว่า “เราเรียกว่า ‘เผ่าของตัวกิ้งก่า’ เราอาศัยอยู่ตรงข้ามกับหุบเขาของคุณในอุโมงค์ใต้ดิน เรากำลังเดินทางไปเยี่ยมชมเผ่าต่างๆ และวันนี้เราตัดสินใจที่จะมาเยี่ยมชมที่หุบเขามังกร”
Flame รู้สึกตื่นเต้น บางทีพวกมันอาจจะเป็นเพื่อนกัน “กรุณาให้ฉันเป็นไกด์ของคุณในหุบเขาของฉัน” เขาขอเสนอ
“โอ้ ขอบคุณ! นั่นจะดีมาก!” พวกมันตอบ “แต่… เอ่อ… คุณจะไม่รังเกียจถ้าเราจะรวมหมู่กันเพื่อความปลอดภัยไหม?”
หัวใจของ Flame สะดุดอีกครั้ง ถ้าเพียงแต่สัตว์ใหม่เหล่านี้รู้ว่าเขาอ่อนโยนแค่ไหน “ฉันรับรองว่า” เขาพยายามปลอบใจพวกมัน “จะปลอดภัยกว่าถ้าฉันไปเป็นไกด์คนเดียวมากกว่าที่จะต้องเผชิญกับการก่อกวนของตัวกิ้งก่า ฉันไม่สงสัยเลยว่าพวกเขาจะแตกตื่นไปเมื่อเห็นพวกคุณ!”
“การเห็นคุณทำให้เรารู้สึกกลัว!” พวกมันกล่าว ในขณะที่ชัดเจนว่าคำพูดของเขาทำให้รู้สึกเจ็บ โดยกล่าวต่อไปว่า “แต่ทำไมคำพูดของเราจึงไม่นับว่าเท่ากับของคุณ? บางทีคุณอาจจะดุร้ายและน่ากลัว คุณมีคำตอบของเรา และความรับผิดชอบอยู่ที่คุณ”
ด้วยเหตุนี้พวกมันจึงเริ่มเดินจากไป Flame ถอนหายใจและเรียกดูพวกมัน “กรุณาอย่าไป! ให้ฉันพาคุณไปดูรอบๆ ในระหว่างที่คุณอยู่ที่นี่!”
แต่พวกมันยังไม่เปลี่ยนใจ “ดีแล้ว!” พวกมันตอบกลับด้วยเสียงแจ่มใส “อย่าพูดว่าเราไม่ได้เชิญคุณนะ!”
มันเป็นจริงว่าตอนนี้เขาจะไม่มีเพื่อนตัวกิ้งก่าอยู่เลย อย่างไรก็ตาม การเห็นครอบครัวตัวกิ้งก่าทำให้เขานึกถึงความคิดที่ไม่คาดคิด: จะเป็นอย่างไรถ้าเขาเชิญลูกสุนัขที่หลงทางตัวนั้นขึ้นมาที่หุบเขามังกร? บางทีตอนนี้สัตว์เล็กตัวนี้อาจจะไม่กลัวเขามากนักถ้าเห็นมังกรตัวเดียวหรือเชื่อว่าถ้าเธอวิ่งไป เขาจะมีเวลาตามเธอก่อนที่จะหายไปไกลเกินไป แต่เขารอคอยมาอย่างยาวนาน—สุนัขตัวน้อยจะยังจำเส้นทางไปหุบเขาได้อยู่หรือไม่? และถ้าหญิงสาวที่เป็นเจ้าของเธอยังมองหาเธออยู่ล่ะ?
Flame ตัดสินใจที่จะเคลียร์ทุกอย่างในใจและลองทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มิตรภาพครั้งสุดท้ายก่อนที่จะกลับไปที่ถ้ำของเขา เขาหายใจพ่นไฟเข้าไปในท้องฟ้าครั้งสุดท้าย แล้วบินไปยังที่ที่เขาพบลูกสุนัขตัวเล็กเมื่อไม่กี่วันก่อน
มันใช้เวลานานกว่าที่เขาคาดไว้ในการมาถึงที่นั่น เขากำลังโค้งตรงไปยังป่าท้ายสุดเมื่อเขาได้ยินเสียงเห่าที่คุ้นเคยตลอดมา เขารู้จักเสียงนั้น! ทันใดนั้น จมูกที่เปียกชื้นคุ้นเคยก็โผล่ขึ้นมาเหนือเท้าของเขา ลูกสุนัขคงรอเขาอยู่ที่นั่นวันแล้ววันเล่าตั้งแต่ครั้งที่พวกเขาแยกจากกัน Flame เลียหูของลูกสุนัขด้วยลมหายใจที่อ่อนโยนที่สุดของเขาและลูกสุนัขก็ถอยกลับทันทีในความกลัว แต่ Flame ก็แค่หัวเราะ
ไม่นานนักมิตรภาพก็เริ่มเบ่งบานระหว่างพวกเขาสองคน Flame พาลูกสุนัขกลับไปที่หุบเขามังกร และเมื่อพวกเขามาถึง เจ้าของของมันกำลังออกตามหามันอยู่ และพยายามล่อให้มันกลับบ้านด้วยไอศกรีมเพียงอย่างเดียว ลูกสุนัขวิ่งกลับอย่างมีความสุขและส่งเสียงเห่าใส่ด้วยความปิติยินดี
Flame สนใจสุนัขนานใจมากจนเขาตัดสินใจว่าจะพาเพื่อนใหม่ของเขาไปชมที่หุบเขามังกรอีกครั้ง ดังนั้นเขาจึงบินตามพวกมันไป
“แล้วคุณเจอเจ้าตัวกิ้งก่าบนทางของคุณมั้ย?” หนึ่งในเผ่าถาม
“โอ้ ใช่!” Flame ตอบด้วยเสียงที่สดใส “และฉันยังได้พบเพื่อนใหม่ด้วย—ลูกสุนัขที่หลงทางซึ่งคอยรอฉันอย่างซื่อสัตย์ทุกวันตั้งแต่ตอนที่เราแยกกัน”
“อ้อ อ้อ ฉันคิดว่าคุณต้องไปมองหาที่ไหนสักแห่ง” พวกมันพึมพำครึ่งหนึ่งให้ตัวเองฟัง
เมื่อหัวใจของ Flame เต็มไปด้วยความรู้สึกดี เขากับพวกเขาก็ทำให้ทุกอย่างถูกต้องอีกครั้ง ทั้งหมดนี้นิทานสอนใจว่า: อย่าตัดสินหนังสือตามหน้าปก; ความเมตตาและจิตวิญญาณที่อ่อนโยนคือความแข็งแกร่งที่แท้จริง.