กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในทุ่งหญ้าที่มีฝุ่นตลบ ช้างตัวหนึ่งชื่อเอลล่าเดินเตร่ไปกับฝูงของเธอ มันเป็นฤดูร้อนที่ร้อนที่สุดในประวัติศาสตร์ และไม่มีฝนตกลงมานานหลายเดือน หญ้าเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาล และต้นไม้เหี่ยวเฉาใต้แสงแดดที่ร้อนระอุ สัตว์ทั้งหลายในทุ่งหญ้ารู้สึกถึงความร้อนที่น่าสะพรึงกลัว
ทุกวันเอลล่าเดินไปกับฝูงของเธอที่บ่อน้ำ แต่บ่อน้ำกลับแห้งขึ้นมา เหมือนแดดได้ดื่มน้ำจนหมด “เราจะทำอย่างไรดี?” เสียงเพื่อนของเอลล่าคือเอลด้าตัวช้างน้อยร้องออกมา “ท้องฉันปวดจากความกระหาย” เสียงของกวางพูด
เอลล่ารู้สึกเศร้าสำหรับเพื่อนสัตว์ทุกตัว “ฉันอยากช่วยเหลือ” เธอกล่าว “อาจจะไปหาแหล่งน้ำตามลำพังดู” หลังจากกล่าวลาให้กับฝูงของเธอ เธอเดินไกลออกไป
สุดท้ายเธอเห็นสิ่งที่อยู่บนถนน “นี่มันอะไร?” เธอสงสัย และเดินเข้าไปใกล้ หญิงสาวที่มีหนามติดอยู่ที่เท้าของสัตว์ตัวหนึ่ง และเขาเดินกระเผลกด้วยความเจ็บปวด มันคือฮอร์ซี่ม้า! เอลล่าค Kneel ข้างเพื่อนของเธอ
“ไม่ต้องห่วงนะ ฮอร์ซี่” เธอกล่าว “นี่จะเจ็บนิดหน่อย แต่ฉันจะดึงหนามออก” ขณะที่ฮอร์ซี่ปิดตา เอลล่าดึงหนามออกด้วยงวงของเธอ เอลด้าช้างน้อยก็เดินเข้ามา “เธอกำลังทำอะไรอยู่ เอลล่า?” เธอถาม “ไม่ต้องห่วงนะ เอลด้า” เอลล่าตอบ
เอลล่าหันไปที่ฮอร์ซี่ “ลองเดินดูนะ” และเขาก็ทำได้! ฮอร์ซี่ดีใจมาก และด้วยเสียงร้องของเขา เขาจึงวิ่งไป
ทันใดนั้นเอลล่าได้ยินเสียงฟองน้ำ “นั่นคืออะไร?” เธอถาม เธอเดินเข้าไปข้างหน้าและเห็นบ่อน้ำใหญ่ที่สะท้อนท้องฟ้าสีฟ้าและเมฆที่มีความสุขรอบตัว เอลล่าพลิกงวงของเธอลงในน้ำและดื่มน้ำอย่างหนัก
“โอ้” เธอกล่าวอย่างหัวเราะ “ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าฮอร์ซี่กำลังไปไหน!” เพราะในระยะไกล เอลล่ามองเห็นทุ่งหญ้าสีเขียวใหญ่ที่ฮอร์ซี่และเพื่อนของเขาคือวัวอาศัยอยู่
เอลล่าจึงเติมน้ำเข้าไปในงวงของเธอ “เพื่อนของฉันทั้งหลายจะมีความสุขขนาดไหนที่จะดื่มน้ำที่ดีนี้” เธอคิด เอลด้าก็อยู่ที่นั่นและเติมน้ำเข้าไปในงวงของเธอเช่นกัน
“ฉันไม่สามารถเสียสายน้ำเหล่านี้โดยการเดินกลับ” เอลล่ากล่าว “ฉันมีความคิด” สองช้างจึงออกเดินต่อไป เร็ว ๆ นี้พวกเขาก็พบกับนกและสัตว์อื่น ๆ “ตามมาเถอะทุกคน!” เอลล่าตะโกน และทุกคนก็ตามไปข้างหลังเธอ พวกเขาเดินต่อไปจนถึงฮอร์ซี่ในทุ่งหญ้า
เมื่อฮอร์ซี่เห็นช้างที่มีสัตว์ต่าง ๆ ตามมา เขาจึงร้อง “พวกคุณกำลังจะไปไหน?”
“เอลล่าพบบ่อน้ำสด และพวกเรากำลังไปที่นั่น” เอลด้าตะโกน
“ขอให้ฉันไปด้วยได้ไหม?” ฮอร์ซี่ถาม “นั่นคือทางที่ฉันกำลังจะไป!”
ดังนั้นเขาจึงตามไป และไม่นานก็พบวัวซึ่งคิดว่าต้องมีการวิ่งพล่านเพราะเธอได้ยินเสียงดัง “ไม่มีการวิ่งพล่าน” ฮอร์ซี่ร้อง “เอลล่าและเอลด้าพบบ่อน้ำสำหรับสัตว์ทั้งหมดในทุ่งหญ้า”
“ขอให้ฉันไปด้วยได้ไหม?” วัวร้อง “แน่นอน” เอลล่าตอบ และพวกเขาก็เดินต่อไปยังบ่อน้ำ
สัตว์ทำความเป็นระเบียบยาว และทีละตัวก็ไปดื่มน้ำหวาน เติมท้องของพวกเขา “ขอบคุณนะ เอลล่า!” ทุกคนร้อง ตอนนี้เอลล่าจะเติมน้ำในงวงทุกวันและนำไปให้กับสัตว์ทุกตัวที่ต้องการ ด้วยความใจดีของเธอ เธอชนะความรักจากทุกคนที่อาศัยอยู่ในทุ่งหญ้า
และต้องจำไว้ว่าการกระทำแห่งความดีหนึ่งครั้งสามารถเปลี่ยนแปลงได้อย่างกว้างขวาง