กาลครั้งหนึ่ง ณ วันที่แดดจ้า กบที่อยากรู้อยากเห็นมองขึ้นไปจากก้นสระน้ำและเห็นนกนางแอ่นบินอยู่เหนือหัวของมัน และสงสัยว่า “ข้างบนนั้นมีอะไรอยู่บ้าง?”
ทันใดนั้นผีเสื้อได้บินมาและหยุดอยู่ที่ใบดอกบัวใกล้กับกบ
“ขอถามหน่อย, เพื่อน,” กบพูดกับผีเสื้อ, “ใครคือผู้ที่บินอยู่เหนือเรา?”
“โอ้,” ผีเสื้อกล่าว “นั่นคือ นกนางแอ่น แต่กรุณาอย่าถามฉันเรื่องใด ฉันเร่งรีบ.” และนางก็บินจากไป
“ขอถามหน่อย, เพื่อน,” กบกล่าวกับผีเสื้อ, “ใครคือผู้ที่บินอยู่เหนือเรา?”
“โอ้,” ผีเสื้อกล่าว “นั่นคือ นกนางแอ่น แต่กรุณาอย่าถามฉันเรื่องใด ฉันเร่งรีบ.” และนางก็บินจากไป
ในขณะที่กบยังคงมองขึ้นไป, ผึ้งมานั่งที่ใบดอกบัวเดียวกัน
“ขอถามหน่อย, เพื่อน,” กบกล่าวกับผึ้ง, “ใครคือผู้ที่บินอยู่เหนือเรา?”
“นั่นคือ นกนางแอ่น,” ผึ้งกล่าว “แต่การถามฉันเรื่องใดมันไม่มีประโยชน์, เพราะฉันยุ่งมาก.” และมันก็ทำเสียง buzz แล้วย้ายไป
ทันใดนั้นนกนางแอ่นก็บินลงมาที่ขอบสระน้ำและดื่มน้ำเล็กน้อย แล้วนั่งอยู่บนกิ่งไม้ที่ห้อยเหนือผิวน้ำ
“สวัสดี,” กบกล่าว “ที่บนฟ้านั้นคุณทำอะไรกัน? และถ้ามีคนลงมาที่นี่ถามคุณ, คุณจะบอกว่ามีใครอยู่ที่นั่น?”
“ก็มีสัตว์และผู้คนอยู่แน่นอน,” นกนางแอ่นกล่าว “และยังมีสิ่งที่เหลือเชื่ออีกมากมาย”
“คุณจะไม่ส่งคำอวยพรที่ดีที่สุดของฉันไปบอกพวกเขาและบอกว่าฉันสามารถได้ยินพวกเขาพูดทุกครั้งที่พวกเขามาที่ขอบน้ำเพื่อดื่มไหม?” กบกล่าว
“ฉันไม่อยากไปไกลถึงเพียงนั้น,” นกนางแอ่นกล่าว; และนางก็เด้งกลับขึ้นไปบนฟ้า; และจากนั้นกบก็เริ่มมองและฟังอีกครั้ง
“ฉันอยากรู้ว่าพวกเขาทำอะไรกันตลอดทั้งวัน,” กบกล่าว “แล้วทำไมฉันจะไม่ไปที่นั่นบ้าง? ฉันจะไปให้ไกลที่สุดที่กิ่งดอกบัวจะพาไปได้”
ดังนั้นมันจึงขึ้นไป; แต่เมื่อมันไปถึงที่นั่นสถานที่ต่างดูว่างเปล่าและเปล่าเปลี่ยว
“นี่เป็นเรื่องราวที่ดีที่คุณบอกฉัน,” สาวน้อยคนหนึ่งกล่าวด้วยเสียงหวาน; “แต่ถ้าคุณเคยมาที่นี่ด้วยการอนุญาตของเรา, คุณจะเห็นว่าสัตว์ทั้งหมดกำลังทำงานอยู่: บางตัวไถ, บางตัวหว่าน, บางตัวตัดหญ้า, บางตัวเก็บเกี่ยว; และผู้คนที่กวนใจและปั่นขน; และทั้งโลกกำลังยุ่งอยู่ และนั่นคือสิ่งที่พวกเขาทั้งหมดทำที่นี่ พวกเขาไม่ได้อยู่นิ่งเหมือนคุณกับเพื่อนของคุณ”
จากนั้นกบจึงไม่มีอะไรพูดอีก แต่กลับไปยังจุดก้นสระน้ำอีกครั้ง; และนกนางแอ่นกลับไปยังรังของตน
แต่ในตอนเย็นเมื่อดวงอาทิตย์ตกนางก็ได้บินกลับลงมายังขอบสระน้ำและกล่าวว่า “ฉันไม่มีเวลาบอกคุณเกี่ยวกับทัศนียภาพที่สวยงามที่นั่น; แต่คุณต้องขึ้นไปดูมัน เพราะมันเป็นการดีที่ได้เห็นสัตว์ของพระเจ้าทำงาน
“ฉันจะชอบมันมากยิ่งขึ้นหากพวกเขาไม่ใช้เวลานานมองลงมาที่บ้านของฉันและพูดเกี่ยวกับการที่ฉันจะขึ้นไปตามกิ่งดอกบัว” แต่แล้วนางก็บินไป และกบนั่งอยู่ที่น้ำอย่างงี่เง่า ปากของมันเปิดกว้างและตามองลงครึ่งหนึ่ง
ในที่สุดนกนางแอ่นก็กลับมาอีกครั้ง และมันถามว่าทำไม “ทำไมพวกเขาถึงมองที่บ้านของฉันกันได้นานนัก?”
“ก็เพราะ,” นกนางแอ่นกล่าว “บางคนบอกว่ามันดูเล็กเกินไป; แต่ฉันคิดว่ามันเพราะพวกเขาสงสัยว่าทำไมคุณถึงนั่งอยู่ได้นานขนาดนั้นด้วยปากที่เปิด”
จากนั้นกบก็จมตัวลงไปที่ก้นสระน้ำ และมันก็ถอนหายใจกล่าวว่า “มันไม่คุ้มที่จะให้ใครนำคำอวยพรที่ดีที่สุดของฉันไปส่งข้างบน แม้แต่การพบปะกันที่นี่ก็ไม่จำเป็นสำหรับเรา”
แต่เช้าวันถัดมานกนางแอ่นบินไปที่สระและกล่าวว่า “กบ, กบ, ออกจากบ้านของคุณในตอนเย็นและมาดูพระอาทิตย์ตกที่ภูเขา”
“คุณคิดเรื่องนี้ได้อย่างไร?” กบตอบ
“แค่เปิดปากของคุณ แล้วกระแสน้ำจะพาคุณไปไกลพอสมควร ดังนั้นลาก่อน” และนางก็พูดลาก่อน
“ใช่ แต่ลาก่อนถ้าคุณนั่งอยู่ที่บ้านด้วยจิตใจที่สบายใจ,” กบกล่าว
ดังนั้น, กบ, กบ, เจ้าก็อย่าหลงเชื่อในนกนางแอ่น; แต่เธอก็กลับมาอีกครั้ง ในขณะที่ดวงอาทิตย์กำลังจะตก และพูดว่า “บอกฉันเถอะ, กบ, สภาพอากาศที่ประเทศของคุณเป็นอย่างไร?”
“คุณจะสนใจอะไรเกี่ยวกับสภาพอากาศที่นี่?” กบกล่าว “มันจะมีฝนตกอีกไหม?”
“โอ้, เหล่าปลาเหล่านี้ไม่รู้เลยว่าไหลไปถึงยอดเขาเองได้อย่างไร! ไม่, แต่พวกเขานอนอยู่และหลับ”
“บอกฉันเถอะ, กบ, ว่าฝนจะตกเมื่อไหร่ และเมื่อไหร่จะหยุดตก? ฉันต้องไปเอาสามีของฉันกลับจากยอดเขา”
“หวู, หวู,” ภรรยาปลากล่าวแล้วลงไปสู่ “สวรรค์เก่า” “จะมีที่ไหนในโลกที่อบอุ่นขนาดนี้ ที่มีรองเท้าไม้ขนาดใหญ่หลายคู่, ที่วางอยู่รอบ ๆ ทุกอย่างมีงานของมันเอง?”
“คุณก็พูดเรื่องเล็กน้อยในขณะที่นอนหลับเหมือนปลาอื่น ๆ ที่บ้าน,” นกนางแอ่นที่หล่อน้ำตาลพูด
“สามีของฉันควรจะมาที่นี่และจัดการกับความฉลาดของน้ำสายนี้และพาเธอกลับไป,” เธอพูด และก็ไม่มีสิ่งใดที่เลวร้ายหรือดีขึ้นกว่าเดิม
และทุกอย่างเกิดขึ้นตามที่ภรรยาปลากล่าว “เมื่อคนหนึ่งอยู่ครึ่งทางในหลุมศพ สรรพสิ่งจะถูกตัดออกจากเขาอย่างสมบูรณ์จนสามารถบอกได้ว่าใครจะมารับเขาแม้ว่าเขาจะถูกหยิบไป” กล่าวภรรยาปลาพร้อมกับน้ำสายเก่าสิ่งที่อยู่ที่นั่นเสียงดังไกลและใกล้
และจากนั้นปลาทั้งหมดก็นอนหลับ