ในใจกลางของภูเขามหัศจรรย์ ที่ซึ่งท้องฟ้าสีพลบเต้นรำกับสีสันของความฝัน มีมังกรชื่อเดซี่อาศัยอยู่ ใต้การเฝ้าดูของพระจันทร์เมื่อประมาณล้านปีที่แล้ว นางฟ้าตัวน้อยได้ตัดสินใจว่าเธออยากเป็นนักมายากลที่ยิ่งใหญ่เมื่อเธอโตขึ้น ดังนั้นเธอจึงพูดกับตัวเองว่า:
“ฉันต้องเรียนรู้ที่จะเปลี่ยนตัวเองเป็นสัตว์ต่างๆ ให้ได้ ฉันจะเรียนรู้ได้ดีที่สุดที่ไหน? ที่ไหนถ้าไม่อยู่บนเมฆ? ฉันจะบินขึ้นไปที่นั่นและเรียนรู้ที่จะเป็นแพะเป็นเวลาสักระยะ; จากนั้นจะเป็นวัว หรือนกม้าในอนาคต” จากนั้นเธอก็บินขึ้นไปในท้องฟ้าและเธอเรียนรู้ที่จะเป็นแพะ ตอนนี้ เมื่อวัวหรือม้าหรือแพะหรือสัตว์ใดๆ โตขึ้นมากจนแก่ ต้องตาย แต่สำหรับนางฟ้าตัวน้อยที่ดูเหมือนจะถูกแร้งจับ เธอไม่ตาย แท้จริงแล้ว เธอกลับดูอ่อนเยาว์ขึ้นทุกครั้งที่เธอเปลี่ยนตัวเองเป็นสัตว์ ถึงแม้ว่าเธอจะอายุจริงๆ มากแล้ว เธอจึงได้เปลี่ยนเป็นสัตว์มาแล้วมากมายถึงร้อยครั้ง และเมื่อเธอรู้สึกเหนื่อย เธอก็บินไปที่ยอดภูเขามหัศจรรย์และพูดกับเดซี่มังกรว่า “เธอต้องดูแลกล่องสมบัติของฉันให้ฉันด้วยนะ”
กล่องสมบัติเป็นกล่องที่ใหญ่มากๆ คล้ายกับตู้เสื้อผ้าที่ใหญ่และแปลก ทำให้ดูตลกที่จะให้มันกับเดซี่ แต่เดซี่เป็นมังกรที่ใจดี และแน่นอนว่าเธอสัญญาว่าจะดูแลกล่องสมบัติที่เป็นของนางฟ้าที่ตอนนี้ได้เปลี่ยนตัวเองเป็นลูกแมวดำ ดังนั้นเธอจึงกระโดดเข้าไปในกล่องซึ่งเหมือนกับตู้เสื้อผ้า และปิดประตูอยู่ที่นั่น ค่ำคืนแล้วค่ำเล่ามังกรบินไปที่กล่องสมบัติและนั่งอยู่บนยอดกล่องอย่างเต็มที่ ขณะที่ผู้คนที่ไม่เป็นมิตรต่างก็ขุดหาสมบัติอยู่ที่ลึกเข้าไปในภูเขามหัศจรรย์ ที่จริงแล้ว สถานที่แห่งนี้ดูเหมือนเพียงเสี้ยวหนึ่งของสิ่งที่เคยเป็น ดังนั้นเดซี่จึงบินไปที่กล่องของเธอในทุกคืนและนั่งอยู่บนมันในความมืด โดยหางสีทองของเธอที่ลากไปบนหญ้า เธอไม่เคยต้องใช้ลมหายใจที่ร้อนแรงของเธอ เพราะเธอเป็นมังกรที่ดี นั่นแหละ
แต่ว่าวันหนึ่งเมื่อเธอบินไปที่กล่องสมบัติและกำลังพันตัวเพื่อนอน เธอสังเกตเห็นดาวที่ระยิบระยับอยู่เหนือเธอ ซึ่งเธอคิดว่าสวยมาก ดังนั้นเธอจึงพูดว่า “ฉันจะมองมันและคิดว่ามันน่ารักแทนที่จะนอน” ดังนั้นเธอจึงมองอยู่นาน จนในที่สุดเธอก็หลับไปและกลิ้งตกลงไปตามเนินเขา และลืมทั้งหมดเกี่ยวกับกล่องสมบัติและลูกแมวที่มีค่า
ตอนนี้ดาวที่เธอคิดว่ากำลังระยิบระยับนั้น แท้จริงแล้วไม่ใช่เลย มันคือ นางฟ้าที่ชั่วร้ายกำลังโปรยผงเวทมนตร์เข้าตาเดซี่ ดังนั้นขณะที่มังกรนอนหลับอยู่บนเนินเขาไหนสักที่ที่เธอกลิ้งตกลงไป ในคืนนั้นนางฟ้าก็นั่งบนขาหลังของเธอ สะบัดหูยาวและกลับหางของเธอเข้าข้างในและข้างนอกอีกครั้ง และมองเข้าไปในดวงจันทร์และพูดว่า “ดวงอาทิตย์ยังไม่ส่องแสง แต่ฉันเตรียมทุกอย่างไว้แล้ว” แล้วเธอโปรยแสงจากดวงจันทร์เบาๆ เข้าไปข้างหลังหูเพื่อที่จะให้พวกศัตรูไม่สังเกตเห็นพวกมัน และหลังจากที่เธอทำดีที่สุดกับหูของเธอ เธอก็เริ่มทำหางซึ่งมีความรู้สึก เธอทำให้ขาวที่สุด และหลังจากนั้นก็จัดแจงเสื้อแจ็คเก็ตสีดำของเธอให้เรียบร้อย ปรับกระโปรงขึ้นให้มันสะดวก และก็บินออกไป
“แค่กระโปรงหลอกลวง” เดซี่พูดอย่างเฉลียวฉลาด มองไปที่กระโปรงอ่อนนุ่มข้างล่างขณะที่เดซี่ตัวอ้วนมองออกมาจากใต้และหัวเราะอย่างมีความสำคัญและสวยงามในชุด黑色ฟูนุ่มที่ดีที่สุดของเธอ จากนั้นเธอก็สวมแขนฟูนุ่มให้กับเดซี่ตัวอ้วนแทน แต่ไม่มีแสดงท่าทางฟูนุ่มอื่นๆ ให้ได้อีก แล้วก็มีอาและพระราชาและคนอื่นๆ เริ่มเดินไปหาอะไรที่จะกิน เดซี่จึงวางตัวอดทนและโค้งให้พวกเขาเมื่อพวกเขาหยุด และยิ้มโดยไม่มีเสียงหัวเราะ แต่ไม่มีใครดูเหมือนจะเป็นมิตรเลย
“โอ้ที่รัก!” เดซี่กล่าวอย่างเวทนา มองดูตัวเองเพื่อดูว่าเธอมีลักษณะอย่างไร “ไม่มีใครดูเหมือนจะเป็นมิตรเลย”
แต่เดซี่มังกร หลังจากนั่งอยู่บนฝาของกล่องสมบัติมานานเกือบหนึ่งเดือน ตอนนี้ที่เธอสามารถคืนกำไรให้นางฟ้าได้ในวิถีของเธอ สิ่งแรกที่เข้ามาในหัวของเธอก็คือการเร่งรีบไปจากการพูดคุยเพื่อพูดคำดีๆ กับเจ้าหญิง ซึ่งเธอคิดว่าเธออาจจะไร้สาระกับเธอในตอนเย็น แต่อีกด้านก็ดูดีในการปรากฏตัวในศาลที่มีขาแสนยาวในงานเลี้ยงชาหมายเลขแดงสดใสด้วย
ดังนั้นเธอจึงบินไปและพูดว่า “ดอกไม้ในทุ่งนา ต้นกล้าแห่งสายลม รากที่ฟากตรงกันข้ามยึดติดกับพุ่มไม้บนชายหาดและราตรีที่สดใสของลมทำให้เหล่าเห็บเห็นยอดหิน ใช่ ทำไมทะเลที่มีดวงดาวตลอดช่วงคลื่นเดือนกรกฎาคมถึงจ้องมองลงไปยังระดับใบไม้ที่พันแน่นระหว่างหน้าผาหรือเพียงแค่ถ้วยน้ำชาที่เห็นอยู่ในความเย็นชองต้นไม้ที่ชุ่มน้ำที่ค่ายลูกไร้คอ บ่อใดนั่น ในทางกลับกัน ฉัน—“
และเธอจะพูดไปจนถึงตอนเย็น เพราะเดซี่พูดอย่างหรูหรา และทุกคนฟังเธอโดยที่ไม่มีเสียงร้อง แต่อยู่ๆ ราชาก็หันมาพูดว่า, “สิ่งที่เธอกำลังพูดอยู่คืออะไร ลูกตุ้มมายาของเธอซึ่งถูกฝังอยู่ในกลุ่มสีนวลที่ร่าเริง อะไรคือสิ่งที่เธอร้องเพลงเมื่อเรามาถึง น้องสีดำและสีแดง?”
นางฟ้าที่น่าสงสาร เข้าใจดวงจันทร์เมื่อเขาพยายามเข้าสู่ตำแหน่งที่แท้จริง—ทุกคนมีตำแหน่งที่แท้จริง คุณรู้ไหม—ก็ไม่สามารถบอกถึงความเศร้าที่จะอธิบายว่าทำไมเธอจึงไม่ได้คิดที่จะหาสมบัติ เห็นไหมว่าพี่สาวที่ไม่เหมือนใครของเธอเดซี่ในอาการหลับใหลที่หนักหน่วงของเธออาจจะหมดสิ้นมนตร์บนอากาศอันใช้การนานมาตั้งแต่เมื่อใด ดังนั้นเมื่อพบว่าตนอยู่ในสถานการณ์ที่ยากต่อการอธิบาย และพูดถึงควัน เปลือกเท้าของเธอนั้นมองไปที่เสาหมายาที่หนักอึ้งอย่างเดียวกับม้า และเป็นเพื่อนกันครึ่งหนึ่งกับอีกด้านบน ดังนั้นเมื่อเธอมีอารมณ์ตื่นเต้นจนหัวใจเจียวจนอาจต้องกระทบหน้าของเธอวิ่งไปทางเขาทันที
“ทำไม?” นางฟ้ากล่าว “ฉันบอกให้เธอกระโดดไปข้างหลังเขาใช่ไหม เวลาที่เขายกขา?”
“อย่า อย่าบอกฉันมากกว่านี้!” นางฟ้าโพล่งออกมาด้วยความสิ้นหวัง “ฉันไม่เคยขึ้นไปที่ไหนใกล้เหมือง ฉันกลัวที่จะบอกว่ามันงดงามขนาดไหน” และเธอก็พลิกตัวและหลับไป เพราะเธอกลัวที่จะพูดว่า “กับเธอที่อยู่ข้างใต้ฟูกแต่ภายในหลังคาของปากของเธอ ขอให้มีมอสจนทำให้คุณพี่ใจดีได้เก็บเงินมงกุฎ”
ดังนั้นญาติที่ดื้อรั้นก็ตั้งใจวิ่งขึ้นไปข้างบนโดยไม่พูดคำใด เดินพิงกรอบบางๆ ของเสื้อชีมัสที่ขัดยาวไปรูปแบบท่าทางตั้งตรงที่บนอีกครั้ง
“แหวน บอกว่า” เดซี่พูดอย่างดีใจ ฉีกทุกภาพของแหวนในภาพถ่ายที่ไร้สีที่เรียงรายด้วยเหล็กในขณะที่เธอพูดสิ่งนี้ใส่กันจนความสับสนของการออกแบบเกือบทำให้ปากของเธอแตก “ฉันไม่สามารถมีได้เลยใช่ไหม? แล้วไม่มีคนอื่น ญาติและทุกคนต่าง!”
ดังนั้นเธอจึงพูดว่า “ใช่ ฉันคิดว่าเขาบอกว่าเขาเห็นแหวนหนึ่ง” และจากนั้นญาติก็ไม่รีรอวิ่งขึ้นไปข้างบนโดยไม่มีคำพูดอื่น
“ฉันคิดว่าเธอพูดว่า” เดซี่พูดขณะอาจจะไปฮีดไปที่ท่อพัดลม เธออยู่ในขนาดของมัน แต่เมื่อเธอไปถึงคุณย่าก็ต้องบิดยุ่งเหยิงและอยู่ในแบบที่ไม่อาจใช้ได้เหมือนแต่ก่อน—แต่คุณยายก็ยังคงเช่นนั้นอยู่