ในแสงสว่างสดใสของเช้าที่มีแดดจ้า ขณะที่โลกทั้งใบรอบตัวนั้นสดใสและสงบ นกอินทรีตัวหนึ่งกำลังบินวนอยู่สูงเหนือทุ่งโล่ง นี่คือชอว์ลี่ นกอินทรีผู้มีเสน่ห์ เพื่อนๆ ของชอว์ลี่ล้วนมองเขาอยู่และชื่นชมวิธีการบินที่ยอดเยี่ยมของเขา ใช่แล้ว ชอว์ลี่คือสุดยอดนักบินในกลุ่มนี้ แต่เขามีความปรารถนาอย่างยิ่งที่จะให้เพื่อนๆ ของเขาบินขึ้นไปบนท้องฟ้าอันกว้างใหญ่เหนือสายลมที่พัดแรงและคลื่นที่โหมกระหน่ำ
ดังนั้น ชอว์ลี่จึงพูดกับไก่โรส อุย และไก่งวงที่ยืนอยู่ที่พื้นของก้อนเมฆว่า:
“พวกคุณควรเรียนรู้ที่จะบินให้ดียิ่งขึ้น ถ้าเป็นเช่นนั้นเราจะได้บินด้วยกันหลายครั้งและคุณจะเห็นภาพที่งดงามและน่าทึ่งที่ฉันเห็น”
“แต่พวกเราไม่สามารถบินได้เลย” เพื่อนๆ ตอบเป็นเสียงเดียว
“ทำไมคุณถึงบอกว่าไม่ได้ล่ะ” ชอว์ลี่พูด “ทุกคนสามารถบินได้นิดหน่อย คุณลองแค่เล็มขนของคุณและกระโดดให้สูงที่สุดเท่าที่จะทำได้ คุณจะพบว่าตัวเองลอยขึ้นจากพื้นเล็กน้อย ปัญหาคือคุณไม่รู้วิธีการทำให้อยู่ในรูปแบบที่ถูกต้อง”
เพื่อนๆ ทุกคนจึงเริ่มฝึกเล็มขนและกระโดดให้สูงที่สุดที่ทำได้ ไม่ว่าจะกระโดดจากที่ใดหรือเข้ามาจากทิศทางใด พวกเขาทุกคนก็พยายามเรียกให้เพื่อนคนใกล้เคียงให้สนใจเล็มขนและกระโดดสูง
ชอว์ลี่นั่งอยู่ข้างหนึ่งของก้อนเมฆและมองดูเพื่อนๆ ของเขาขณะกระโดดไปมา แน่นอนว่าทุกคนเริ่มตั้งท่าทางไม่น่าสนใจ ไก่โรสเต้นให้ห่างจากใต้มังกรและกระโดดตรงเหนือหัวของอุย ฉันไม่รู้ว่าไก่งวงจะออกแรงไปสลับกันอย่างไรเพื่อทดลองว่า “การบินจากชั้นบนต่างจากการบินจากชั้นล่างหรือไม่”
แต่ถึงแม้ว่าจะฝึกซ้อมกันมากพวกเขาก็พบว่าไม่สามารถบินได้เลย ดังนั้นพวกเขาจึงหยุดหายใจเพื่อดูว่าพวกเขาสามารถทำอะไรได้บ้าง พวกเขาค้นพบว่าไม่สามารถทำอะไรได้เลยเมื่อทำคนเดียว เพราะแต่ละคนจะกระโดดออกและในขณะฝึกก็จะกระโดดสูงกว่าคนข้างล่างที่มองดูเขาแยกกัน แต่เมื่อพวกเขาทุกคนกระโดดขึ้นพร้อมกันทีละคนหนึ่งเหนืออีกคน เพื่อนบ้านที่อยู่ตรงกลางไม่สามารถยกขึ้นได้เนื่องจากมีคนยืนให้อยู่ตรงเท้า
แต่แล้วมันก็เกิดขึ้นในใจของพวกเขาที่จะร้อง “หนึ่ง สอง สาม” และกระโดดพร้อมกัน ด้วยวิธีนี้นกที่อยู่ด้านหลังในแถวด้านล่างจะไม่กดเท้าของคนที่อยู่เหนือเขาเลย เมื่อปีกของเขาเปิดทุกคนที่อยู่ด้านบนสามารถกางปีกของตนเองได้เช่นกัน
คุณอยากรู้ผลลัพธ์ไหม? ด้วยการกระโดดจากหนึ่งถึงสาม ชอว์ลี่ได้ขึ้นไปให้สูงที่สุดที่เขาสามารถไปได้ จากนั้นพวกเขาก็เชิญให้ก้มตัวลงและยกคนขึ้นและคนอื่นๆ ก็ยกขึ้นจากข้างล่างและคนสุดท้ายกระโดดขึ้นเพียงแค่เขาต้องยื่นขึ้นไป เล็มขนให้ถูกวิธีและนั่งอยู่บนไหล่ของคนที่อยู่ด้านบนเขา
ดังนั้นฉันคิดว่าคติสอนใจคือ เมื่อเราทุกคน ไม่ว่าจะสูงหรือต่ำในตำแหน่ง ให้ช่วยกันยกกันขึ้นโดยไม่คำนึงถึงว่าคนไหนจะต่ำเพียงใด ถ้าพวกเขาเพียงแค่ฝึกช่วยกัน จะทำให้พวกเขาพบว่าตัวเองสูงขึ้นเหนือกว่าที่เคยเป็นมา โดยมีปีกกางไปตามสายลม แม้ว่าอาจจะเป็นการบินที่ยากที่สุดก็ตาม