ในทุ่งนาท่ามกลางค่ำคืนฤดูร้อน ชาวนาได้วางตาข่ายและกับดักเพื่อจับนกที่มาทำลายพืชผลของเขา เมื่อค่ำคืนมาถึงเขาได้ตรวจสอบตาข่ายและพบว่าเขาจับนกไม่ได้เลย
ดังนั้นเขาจึงเข้านอนโดยคิดว่าเขาเสียแรงไปเปล่า ๆ แต่ในเช้าวันถัดมาเมื่อเขามาที่ตาข่ายและมองเข้าไป เขาพบว่าสามารถจับนกได้หลายตัวรวมถึงนกกระสาที่มีปีกหักด้วย พวกมันมาที่นี่และพยายามอย่างดีที่สุดที่จะผลักตาข่ายให้หล่นลงมา นกกระสาขึ้นมาตอนที่มืด และชาวนาและลูกน้องของเขาจึงสามารถพบเขาได้ เมื่อเขามาถึงและพบว่าเขาถูกจับเขาได้ถามนกตัวอื่นว่าพวกเขาได้เห็นศัตรูของพวกเขาหรือไม่ คือชาวนาและลูกน้องของเขาหรือเปล่า
“โอ้ ใช่ค่ะ” นกเขาร้อง “เราต่างส่งเสียงเตือนกันตั้งแต่แรกข่าวที่เรามีมาจากนกวากเทล ว่าพวกเขาทั้งหมดอยู่ในทุ่ง แต่แน่นอนว่าช่วงนั้นมันสายเกินไปที่จะหลบหนีแล้ว”
“ในส่วนของฉัน” นกกระสากล่าว “ฉันเป็นคนบริสุทธิ์ และไม่เห็นว่าทำไมฉันถึงควรถูกลงโทษ ฉันมักจะส่งสัญญาณเตือนเมื่อเห็นศัตรู; ฉันไม่สามารถช่วยได้ที่ต้องติดตาข่ายที่ขา พวกเขาไม่ได้เข้ามาเพราะการดูของฉัน และฉันก็ไม่ได้ตื่นตระหนกกับคนที่มาพร้อมกับชาวนาเลย โถ ทำไมฉันถึงต้องเป็นแบบนี้ทั้งๆ ที่ไม่ได้ทำอันตรายเลย”
“สิ่งที่ชาวนาคิดอย่างไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ เราไม่อาจรู้ได้; แต่สิ่งนี้อย่างน้อยก็คือแน่นอน:
ไม่มีใครควรถูกตัดสินจากศัตรูของเขา”