วันหนึ่งที่มีแดดสดใส ในห้องใต้หลังคาที่เต็มไปด้วยแสงแดดที่หวานที่สุด มีห้องเล็กๆ ที่เด็กสาวชื่อเพนนีนั่งอยู่กับแปรง, น้ำมัน, และหนังสืออยู่ เพนนีมีหน้าต่างใหญ่สวยงามที่เปิดออกไปกลางต้นไม้ ที่นกและผีเสื้อสามารถบินไปมาได้ตามใจชอบ ในเช้าวันนี้ เพนนีกำลังคิดอย่างหนัก เพราะเธออยากจะวาดภาพ แต่เสียงนกร้องเพลงและผีเสื้อที่เต้นรำนั้นทำให้เธอรู้สึกเศร้าใจเล็กน้อย
เพนนีเป็นศิลปิน เธอชื่นชมนกและผีเสื้อเป็นพิเศษ; แต่ที่มากกว่าทุกอย่างคือเธอใฝ่ฝันที่จะมอบภาพที่สดใสให้กับลุงที่รักของเธอ ที่มีภาพวาดของแม่ของเธอเมื่อครั้งยังเป็นเด็ก แต่จะมีสีไหนกันนะที่จะวาดภาพเสียงหัวเราะของแม่ได้?
“แม่จ๋า” เธอถอนหายใจ “ฉันอยากเห็นแม่หัวเราะอีกครั้ง” และคางเล็กๆ ของเธอสั่น เพราะแม่ของเธอได้จากไปเมื่อปีที่แล้ว
“มันเป็นเรื่องโง่อย่างยิ่งที่ต้องร้องไห้เมื่อใกล้จะวาดภาพ, แต่ฉันก็ไม่สามารถช่วยได้เลย ฉันสงสัยว่าทำไมเด็กผู้หญิงบางคนสามารถไม่ร้องไห้เมื่อพวกเขามีความสุขได้อย่างไร ฉันสงสัยว่ามันเป็นอย่างไรเมื่อทุกอย่างที่ต้องการเสร็จสมบูรณ์แล้ว จะมีใครรู้สึกเสียใจไหม?” ขณะนั้นเธอเช็ดน้ำตาออกจากปลายจมูกเพื่อจะได้มองชัดเจนขึ้น และในขณะเดียวกันเธอก็นึกถึงกล่องสีที่มีข้อความที่เธออยากให้ความสนใจเป็นพิเศษ แต่พอเธอหันหน้าจากกล่องสีไปยังกรอบภาพของเธอ—
“ดีมาก!” ได้ยินเสียงหนึ่งจากกล่องสี
เสียงที่น่าทึ่งจากที่เล็ก ๆ แถมยังทำให้เพนนีต้องปล่อยแปรงและตั้งใจฟัง
“ทัฟ, เพย์! ปอมปอง, ทัฟ, เพย์!” และทันใดนั้นเด็กชายสเปนตัวเล็กในชุดสีสันสดใสเริ่มเต้น
“ใครอยู่ที่นั่น?” เพนนีถามพร้อมน้ำตา
“ใครอยู่ที่นั่น!” เสียงจากกล่องสีนั้นตอบ “ทุกคนอยู่ที่นี่ที่มีคุณสมบัติเพียงพอที่จะทำให้คุณพอใจ และเราพร้อมที่จะออกมาเมื่อคุณเปลี่ยนที่นั่งของคุณ”
“เปลี่ยนที่นั่ง!” เพนนีร้อง
“ทัฟ, เพย์! ปอมปอง, ทัฟ, เพย์!” และเด็กชายสเปนก็เข้ามา
“ช่วยชีวิตฉันที!” เสียงหนึ่งตะโกน “ช่วยชีวิตฉันที!” เขาเป็นเด็กตัวเล็กที่มีกลิ่นหอมหวาน และตอนนี้ไม่มีข้อสงสัยเหลืออยู่ว่าเขาคือสีชมพูดอกกุหลาบ
คำว่า “ช่วยชีวิต” และ “เปลี่ยนกระถาง” ทำให้เพนนีงงงวย “ฉันขอโทษจริงๆ” เธอกล่าวในน้ำเสียงต่ำ
“คุณจะช่วยพวกเราได้อย่างไร?” เสียงจากกล่องตอบกลับ
“ใช่, อย่างไร?” สีชมพูดอกกุหลาบตอบ
ดังนั้นเพนนีจึงไม่ได้เช็ดน้ำตา แต่เป็นแปรงของเธอ เพราะไม่มีใครทำความสะอาดขวดน้ำมันด้วยผ้าที่ใช้กับขวดน้ำ
“ความเป็นจริงคือ” เสียงนั้นกล่าวต่อ “ผู้ฝึกงานใหม่ได้เทสีเหลืองลงมาในแถวของเราอย่างมากจนไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรหากต้องอยู่ที่นี่อีกสามวัน แต่เวลานี้แม่ของเรากำลังจะขึ้นมาจากโคลน! เด็กๆ รีบลงสีเป็ดของพวกเธอ เพราะฤดูร้อนใกล้เข้ามาแล้ว!”
ดังนั้น เพนนีจึงเก็บพวกเขาใส่มือขวาและส่งไปที่โต๊ะ แม้ว่าเธอจะมีแนวโน้มที่จะใส่พวกเขาลงในกระเป๋า แต่เธอจะทำอย่างไรกับสีที่เต็มไปด้วยความชั่วร้ายเช่นนั้นล่ะ?
“มันต้องเน่าเสียแน่นอน” เธอกล่าว “ไปตายซะ! ไปตายซะ!” เสียงจากกล่องสีดังอีกครั้ง
“แต่สัมพันธ์กับ ฟลอเรนเต้ ฉันไม่มีความรักโดยเฉพาะต่อเหตุการณ์แบบนี้” สีดำกล่าวกับฝุ่นถ่าน
“สำหรับฉัน” สีเลือดและสีรูบี้คาร์มินกล่าว “ฉันรู้สึกอับจน! ฉันรู้สึกอับจน! มันไม่เกิดขึ้นทุกวันที่เด็กน้อยน่ารักอย่างเธออยากวาดดอกกุหลาบ? รู้ไว้ว่าฉันมาจากพัดเก็บฝุ่นของราชินีสวยๆ”
“และสำหรับพวกเราโดยเฉพาะ” สีเหลืองจีนและสีเขียวมรกตกล่าว “มันเป็น “ความสุขที่ยอดเยี่ยม!”
“วันนี้ช่างน่ารื่นรมย์! ลูกส้มจะจัดงานแต่งงาน!” กล่าวเด็กสาววัยเยาว์ชื่อน้อย วีร์จินี และทะเลสาบใหญ่มหึมาทั้งหมดโน้มตัวลงเพื่อให้เกียรติกับการมาถึงของสีน้ำทะเลที่มีขนาดเล็กกว่าถั่ววอลนัทเพียงสี่เท่า
ตอนนี้เพนนีเริ่มรู้สึกสนุกสนานมาก เธอสั่นด้วยความสุข เธอเปิดกล่องเหล็กสองกล่องและกอดเพื่อนใหม่ทันทีซึ่งเป็นสีน้ำเงินเทาและสีเขียวป่า พวกเขาจับมือกันไว้เป็นเวลาสั้นๆ เพื่อมีความสุขในการพูดคุยเกี่ยวกับสี เพนนีในขณะเดียวกันก็ยึดจับสีเหลืองมะลิไว้แน่นจนทั้งคอนเสิร์ตอัตโนมัติทำให้เธอมีแปดนิ้ว
พวกเขาหัวเราะกันอย่างมีความสุข แต่แน่นอนว่าส่วนเกลือและซัลไฟด์ของโซเดียมเป็นที่ที่สวยที่สุด
“อิมโบคคา, พาน เดอโช” และเมื่อเธอลองชิมมันจากปลายนิ้ว เพนนีก็ประกาศว่ามันมีสีที่น่าละอายเกินไป
แต่มันจะเป็นอะไรได้ เพราะมันมักกลัวเช่นนั้น? วิปครีม, หวีและฟองน้ำ, ไข่ และเจ้านายของเด็กจากสวรรค์คงช่วยไม่ได้แน่
“ป้าฉัน, คุณหญิงลาบี, ม๊าดมอซเซลล์คอตตียอง”
“ฉันไม่รู้” คุณหญิงลาบีกล่าว
“ฉันก็ไม่รู้” ป้ากล่าว
“แต่ฉันขอพนันให้หัวของฉันกับหนวดเดนมาร์กของคุณ, คุณหญิงคอตตียอง, ว่าฉันมีลูกเขยในอนาคตของหลานสาวของคุณสำหรับมื้อเช้า” ตะโกนกัปตันทาเมอร์ลีน เข้ามาตามด้วยเซนญอร์หลุยซ์ในชุดของทูตของเธอ แต่มีความสุขกับหนวดที่งามงอก ตั้งแต่เห็นว่าเขาหูหนวกเหมือนเบอรี่ เขาจึงอนุญาตให้รอยยิ้มเย้ายวนใจไปทั่วริมฝีปากของพวกเขา
ทหารจากลิมา สิบเท่าต่างประดับการสวมใส่ปากกา มีตั้งแต่มิโชอากันจนถึงริโอกรังเด เท่ากับเทิดทูน กล่าวว่า พวกเขาได้ปรุงพิธีกรรมมากมาย ไล่ตามสันติสุข, ความแข็งแกร่งของอารยธรรมอาหรับ, ข้าวอาหารเม็กซิโก, เอาถุงดาบออกมาเพียงเพื่อรูปแบบ เพราะพวกเขาใกล้จะเสร็จสมบูรณ์ในทุกภูมิภาคของสลัดเม็กซิกัน
และเพนนีวิ่งมาที่ไหนไม่รู้ว่าคนที่ใหญ่เช่นนี้มาเยือน
“นี่ เด็กน้อยที่รัก, นี่คือสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เคยสร้างขึ้น, คึกคัก หรือถูกเขียนขึ้น มันคือครั้งแรกของบาร์ตเนลมันยุคใหม่ ทุกคนในกองทัพทั้งหมดก็ไปยังหวานวันปิ่นโตของตัวเอง นับเป็นห้าหมื่นคนซึ่งไม่มีใครรู้จักจบสิ้นเรื่องของชาวสเปนอย่างแน่นอน ที่ในที่นั่งต่างๆ คงไม่เคยมีช่วงเวลากระทำที่เลวร้ายเช่นนั้นที่ว่าแมรี่ผู้โหดร้าย, นายพลวอนเดอรูเต, วัดจิน, คณะกรรมการสมูธ, ภรรยานักการเมือง, โดยการให้ความสนใจจากข้อบังคับของมือที่เคยสุดทาง
แต่แค่เพียง, เด็กน้อยที่รัก, เพราะศาลของพวกเขาคือมื้ออาหารระหว่างประเทศที่เรียบง่ายที่สุดเพื่อระลึกถึงความสำคัญในทุกกรณี—แม้ในสิงคโปร์, เม็กซิโก, แม้จะไกลถึงโกโก้ที่ครีมมิสซิสซิปปี คุณเพียงแค่อนุญาตให้ฉันใจเย็น
“โอ้ คุณหญิงคอตตียอง! ลองฟังดู!” กัปตันทาเมอร์ลีนตะโกน คุณหญิงคอตตียองที่ถูกตั้งคำถาม ว่าหากไม่มีลูกชายของลูกสาวคนโตของเขา เธอก็คงไม่อยู่
“กระแสของฉันจะถูกตั้งชื่อตามคุณ” กัปตันทาเมอร์ลีนตะโกนออกมาอย่างมีความสุขพร้อมกับเสียงหัวเราะไปกับรอยยิ้ม
ดังนั้น เพนนีเริ่มรู้สึกสนุกสนานมาก เธอเข้าใจเหตุผลว่าทำไมเพื่อน ๆ ถึงขุดดินโดยไม่คาดคิดที่เควอเนวาก้า ที่ชโปลทาปีก ที่มาเก๊า และประหลาดใจที่เกิดขึ้นอย่างบังเอิญที่ตอมากาญ และตาเรีย พวกเขามีอาหารจะจัดเตรียมในทะเลรอบเกาะ ซึ่งเป็นกุ้งและปู รวมทั้งหอยนางรมจากฟ้าผัญที่ตกลงมาในคืนแรก จนถึงไม่สามารถทำอะไรได้อีก
แต่เขาเดินทางมาในระยะท้าย ทำลายส่วนหนึ่งของนามสกุล พูดออกไปภาวนาอยู่ตลอดเวลา
แม่ม่ายถือเป็นหญิงระวังที่ดี และสาว ๆ ยกย่องให้ชื่อเรียกนี้ ทันทีที่เขาได้พาในความแปลกประหลาดเมื่อเขาสมพงษ์ร่วมให้กับแบตน่าชื่นชมกัปตันทาเมอร์ลีนจึงทำให้เขานั้นหูหนวกอยู่ข้างๆ
“ดร. มินซ์ ภัณฑารักษ์ เฮาประสบการณ์! ผูกขอบให้แน่นและจัดเตรียมคนให้มากถึงห้าสิบถึงหกสิบคนในงานที่เราต้องการ. ดังนั้น, ช่วยประเทศไว้อรี่ 267 โจฮันนา เซ็กุนด้า, 193 โจฮันนา ปริม, เทให้ซอสลงไป”
“คาลาก้า!” เสียงพันล้านชื่อสละเสียงพื้นที่ต่อสู้และเจ้าเล่ห์ ที่ทำให้แขกจากความรัก จนกระทั่งแตกหม้อในบอร์โดซ์-ติส; เพราะด้วยอุปกรณ์เหล่านี้จะทำลายแต่เท่านั้น
อย่างไรก็ตาม, สัตว์ปีกได้เข้าไปในพุดดิ้งและถูกเตะเข้าไปในหม้อมันบด ไก่ถูกพันอยู่ในผ้าเช็ดออก:variables