กาลครั้งหนึ่ง เมื่อเย็นวันหนึ่งที่แดดสดใส อัญญา ศิลปินสาวได้กำลังวาดภาพทิวทัศน์ที่สวยงามในหมู่บ้านเล็กๆ ของเธอ เธอใส่ใจและอุทิศใจให้งานศิลปะของเธอ แต่เธอปรารถนาที่จะให้ภาพวาดของเธอมีชีวิตชีวา
วันหนึ่ง ขณะที่เธอกำลังวาด สีบริเวณพู่กันของเธอกระพริบอย่างลึกลับ มันไม่ใช่พู่กันธรรมดา; มันคือพู่กันที่ถูกเสก! อัญญาจุ่มมันลงในสีและสร้างนกตัวหนึ่ง ซึ่งจู่ๆ ก็โบยบินออกจากผืนผ้าใบมาจอดบนไหล่ของเธอ “โอ้พระเจ้า!” อัญญาหายใจออกอย่างตกใจ
วันถัดมา เธอได้วาดต้นไม้ และทำให้เธอตกใจเมื่อมันเติบโตขึ้นตรงหน้าของเธอ อัญญาไม่อยากเชื่อในโชคดีของเธอ! พู่กันของเธอช่วยให้เธอสร้างสรรค์สิ่งต่าง ๆ ได้ตามที่ต้องการและมันจะมีชีวิตชีวา เธอได้วาดดอกไม้ สัตว์ และบ้าน ทำให้หมู่บ้านของเธอเต็มไปด้วยผลงานที่สวยงาม
ในตอนแรก ทุกคนต่างประหลาดใจ เด็กๆ เล่นอยู่ใต้ต้นไม้ สัตว์เต้นรำ และดอกไม้บานสะพรั่งด้วยความปิติ แต่ไม่นาน ความยุ่งเหยิงก็บังเกิด สัตว์ต่างๆ วิ่งไปมา บ้านเติบโตใหญ่เกินไป และต้นไม้เริ่มยึดครองถนน ชาวบ้านอ้อนวอนให้อัญญาควบคุมเวทมนตร์ของเธอ แต่เธอยังเรียนรู้ไม่พอ
ด้วยความตั้งใจที่จะแก้ไขข้อผิดพลาดของเธอ อัญญาฝึกฝนทุกวัน เธอวาดด้วยความระมัดระวัง คิดเกี่ยวกับสิ่งที่แต่ละการสร้างสรรค์จะทำ สุดท้าย เธอเริ่มเรียนรู้ที่จะควบคุมพู่กันมหัศจรรย์ของเธอ แทนที่จะสร้างความยุ่งเหยิง เธอเติมเต็มหมู่บ้านของเธอด้วยความสุข เธอได้วาดน้ำพุที่ให้ความสะอาด น้ำพืชผลที่เติบโตให้ผลผลิตมากมาย และสะพานที่เชื่อมโยงทุกส่วนของหมู่บ้าน
เด็กๆ มารวมตัวกันรอบๆ ขณะที่เธอวาดเรื่องราว และทั้งหมู่บ้านก็เฉลิมฉลองความคิดสร้างสรรค์ของเธอ อัญญาได้ตระหนักว่าเมื่อมีพลังมากมายต้องมีความรับผิดชอบมากมาย เธอใช้พู่กันมหัศจรรย์ของเธอเพื่อสร้างแรงบันดาลใจและนำความสุข เข้าใจว่าความคิดสร้างสรรค์สามารถเปลี่ยนโลกได้
ในที่สุด อัญญาได้กลายเป็นศิลปินและวีรสตรีในหมู่บ้านของเธอ ทำให้ทุกคนระลึกถึงว่าระบายสีแห่งความคิดสร้างสรรค์สามารถทำให้วันชืดชาของเราเปล่งปลั่งได้
และตั้งแต่นั้นมา ทุกครั้งที่เด็กคนใดหยิบพู่กันขึ้นมา พวกเขาจะมองไปที่ท้องฟ้าและยิ้ม หวังว่าจะได้แรงบันดาลใจมหัศจรรย์ที่จะผุดขึ้นบนผืนผ้าใบของพวกเขา