ในวันแดดแจ่มสองคู่แข่งตัวฉกาจได้พบกัน นกอินทรีบินสูงเหนือฟ้าใส ส่วนแมลงปีกแข็งมองออกไปที่ขอบของหลุมที่อยู่บนหน้าผา เมื่ออินทรีเห็นแมลงปีกแข็ง มันก็พุ่งลงมาและพูดว่า:
“นายคือคนที่ฉันต้องการ ฉันจะพานายไปให้น้องๆ ของฉันกินเนื้อของนาย”
“วันนี้ไม่ใช่วันของฉันหรอกเพื่อน” แมลงปีกแข็งตอบ “นายจะไม่รอจนกว่าฉันจะออกมาสู้กับนายหรือ?”
“แน่นอน ฉันไม่เคยได้ยินแมลงปีกแข็งพูดมาก่อน และฉันอยากรู้ว่านายจะพูดอะไร”
แมลงปีกแข็งคลานเข้าไปในหลุม และเมื่อเขาเข้าไปแล้วก็หมุนไปรอบๆ สามครั้ง แล้วออกมาอีกครั้ง นกอินทรีคิดว่านี่คือแมลงปีกแข็งตัวใหม่ที่ออกมา จึงพุ่งเข้าใส่และจับมันขึ้นไปกลางอากาศ เขาจึงเข้าใจว่าสิ่งที่แมลงปีกแข็งพูดถึงการสู้รบเมื่อออกมาคืออะไร
แต่แมลงปีกแข็งหันกลับไปอีกทางและกลิ้งตัวเป็นลูกเล็กๆ จากมูลสัตว์ และหันไปสู้กับนกอินทรีที่พยายามจับเขาด้วยกรงเล็บ แต่ต้องลงมาที่พื้นเมื่อแมลงปีกแข็งต้องการ
ในที่สุดเมื่ออินทรีเริ่มรำคาญ มันก็บินหนีไป แต่ไม่นานก็กลับมาอีก “มันนานมากแล้ว” มันพูด “ตั้งแต่ฉันกินข้าวเย็น” แมลงปีกแข็งตอบ : “ถ้านายต้องการอาหารค่ำที่ดี ให้ต่อสู้” แต่ในที่สุดนกอินทรีก็โกรธ มันทันทีสร้างพายุ ฝนตกลงมาในฟ้าใส และมีฟ้าแลบเสียงดัง
และมันก็ลงมาพร้อมกับในกรงเล็บของมัน “อย่าไปอยากได้, อย่าไปหลงลืม” คำสั่งสอนเก่าๆ นั้นช่างฉลาด แต่แมลงปีกแข็งไม่คิดอย่างนั้นเลย ฟ้าแลบมากมายและทุกอย่างมืดมิดรอบๆ ในอากาศ: เขาต่อสู้อย่างหนักและหมุนไปหมุนมา สามครั้ง (แต่รอบนี้หยุดในทางที่เขากำลังไป) และสุดท้ายนกอินทรีก็ร่วงลงไปพันฟุตในทะเล และแมลงปีกแข็งก็บินไปที่ยอดเขาของเขา
“นายผิด, นายไม่เข้าใจ” ภรรยาของเขาพูด