ฉันก้าวเดินอย่างระมัดระวังผ่านภูเขาที่เต็มไปด้วยหมอก แต่ละก้าวนำฉันเข้าใกล้ถ้ำมังกรชื่อดัง เรื่องราวเกี่ยวกับความดุร้ายของมันยังคงหลอกหลอนไปตลอดในหูฉันตั้งแต่เด็ก อย่างไรก็ตาม ขณะที่ฉันยืนอยู่ที่ประตูทางเข้า ความมุ่งมั่นทำให้ความกลัวของฉันหายไป
“เด็กน้อยที่โง่เขลา เธอจะถูกมังกรกลืนเข้าไปทั้งตัว!” ชาวบ้านหัวเราะเยาะดังในใจฉัน แต่ใครกันที่จะเข้าต่อกรกับสัตว์ร้ายที่ทำให้หมู่บ้านของเราต้องหวาดกลัว? สัตว์เลี้ยงหายไปในคืนเดียวและเงามืดปกคลุมงานเทศกาลประจำปี ใครบางคนต้องมีความกล้าหาญที่จะเผชิญหน้ากับสิ่งมีชีวิตนี้ ทำไมจะเป็นฉันไม่ได้ล่ะ?
ด้วยหัวใจที่เต้นแรง ฉันเดินลึกเข้าไปในถ้ำ เปิดไฟตะเกียงให้ส่องสว่างในความมืดที่แน่นหนา ภาพของผู้คนที่หายไปในอากาศว่างเปล่าขึ้นในใจฉัน แต่ฉันแน่วแน่ ฉันจะไม่ถอยกลับ
ทันใดนั้น กำแพงหินสั่นสะเทือนด้วยเสียงกรนอันน่าสะพรึงของมังกรที่สะท้อนอยู่ในพื้นที่กว้างใหญ่ ไฟตะเกียงของฉันส่องสว่างไปยังขุมทรัพย์ที่กระจัดกระจายเรียงอยู่บนพื้นถ้ำ - อัญมณีที่ระยิบระยับ ดาบที่เสื่อมโทรม และโล่ที่ชำรุด การเล่าเรื่องจากอดีตกาลที่ผ่านมา แต่สิ่งที่ดึงดูดสายตาของฉันไม่ใช่สมบัติเหล่านั้น หากแต่เป็นภาพตรงหน้า
มังกรนอนขดอยู่ท่ามกลางขุมทรัพย์ แผ่นเกล็ดสีเขียวของมันระยิบระยับราวกับอัญมณีที่ถูกขัดเงา ปีกของมันพับอยู่ สร้างองค์ประกอบของสีสันที่เต้นระบำในแสงของตะเกียงฉัน สิ่งมีชีวิตนี้ดูเหมือนมีชีวิตมาจากเทพนิยาย เป็นสิ่งที่งดงามกว่าผีร้ายในตำนาน
“หยุดเดี๋ยวนี้ ผู้บุกรุก!” เสียงของมังกรลึกล้ำและกระหึ่มราวกับพายุฝน มันยกหัวใหญ่ของมันขึ้น ตาสีเขียวของมันหรี่ลง
ฉันสูดลมหายใจเข้าลึก แต่ยืนหยัดไม่ไหวติง ความกล้าหาญกระชากฉันเต็มที่ “ฉันมาที่นี่เพื่อยุติปัญหาที่เธอสร้างขึ้นในหมู่บ้าน”
“ฉัน? ปัญหา?” เสียงหัวเราะของมังกรกึกก้องในถ้ำ ทำให้พื้นดินสั่นสะเทือน “แล้วอะไรคือเหตุผลของเธอ?”
“มันไม่ใช่เหตุผล แต่มันคือความจริง” ฉันตอบกลับไป “สัตว์เลี้ยงหายไปจากหมู่บ้าน อาหารขาดแคลน และเรากำลังจะเข้าสู่ความอดอยากที่คุกคามพวกเราเอง”
มังกรนั่งขึ้น ความครุ่นคิดสะท้อนอยู่ในสายตาของมัน จากนั้นรอยยิ้มอันลึกลับก็โค้งงอที่ริมฝีปากของมัน “ดูเหมือนว่าจะเป็นความเข้าใจผิดที่โชคร้าย ชาวบ้านได้ทำให้บ้านของฉันกลายเป็นที่ทิ้งขยะ ทิ้งขยะและเศษอาหารที่หน้าประตูของฉันมากว่าทศวรรษ เชื่อว่าฉันจะรับประทานมัน แต่ฉันเป็นมังกร ไม่ใช่แค่ผู้หาเศษอาหาร ด้วยความอดทนที่หมดลง ฉันจึงมองหามื้ออาหารที่เหมาะสม แต่สิ่งที่พบคือกระดูกและเศษอาหาร หากชาวบ้านของเธอต้องการมีชีวิตอยู่ พวกเขาก็ต้องนำขยะของพวกเขาไปที่อื่น”
ความโล่งอกพัดผ่านตัวฉันเหมือนคลื่น มันไม่ใช่ความโกรธที่อยู่ต่อหน้าฉัน แต่เป็นสิ่งมีชีวิตที่ต้องการรักษาศักดิ์ศรีของมัน ด้วยความมุ่งมั่นใหม่ ฉันพูดออกไป “ถ้าเช่นนั้นให้เราทำข้อตกลงกัน แทนที่จะทำให้ถ้ำของเธอกลายเป็นหลุมขยะ ชาวบ้านจะทิ้งเศษอาหารไว้ที่พื้นที่ที่กำหนดในที่โล่ง และขอให้เธอสัญญาว่าจะเก็บเฉพาะสิ่งที่จำเป็นเท่านั้น”
ดวงตาของมังกร sparkling ราวกับดวงดาว “เธอมีจิตวิญญาณของนักรบที่แท้จริง, หนูน้อย แต่หากไม่มีคำสาบานที่แน่นหนา ตลอดเวลาจะมีวิธีไหนที่ฉันจะเชื่อใจคนของเธอได้?”
ฉันหยิบกระดาษเก่าจากกระเป๋าของฉัน ขีดเขียนข้อตกลงโดยใช้แท่งถ่านที่ฉันพกมาด้วยเสมอ “เอกสารนี้จะผูกพันคำสัญญาของเรา”
ด้วยการขยับเล็บของมัน มังกรตรวจสอบเอกสาร จากนั้นยื่นเล็บออกมา ฉันลงนามและส่งให้ มังกรพ่นไฟไปยังเอกสาร ทำให้มันกลายเป็นเถ้าถ่านที่เต้นรำเหมือนวิญญาณในแสงของถ้ำ
“พรุ่งนี้จะเป็นรุ่งอรุณใหม่” มันประกาศเสียงสะท้อนก้องรอบตัวเรา “เราทั้งคู่มีสิ่งที่จะได้รับจากความเข้าใจนี้”
เมื่อฉันก้าวออกมาในแสงสลัวของรุ่งเช้า ความตื่นเต้นไหลหลั่งผ่านตัวฉัน ฉันมองกลับไปที่ภูเขาและสัญญาว่าจะบอกความจริงที่ค้นพบให้ทุกคนรู้ มังกรที่เคยเป็นสิ่งสร้างความยุ่งเหยิงได้กลายเป็นผู้พิทักษ์ของพวกเราทุกคน
ความเข้าใจจริง ๆ สามารถทำให้เส้นทางแห่งมิตรภาพเปิดกว้าง แม้จะมีช่องว่างใหญ่ระหว่างหมู่บ้านและมังกรก็ตาม