ค่ำคืนที่สวยงามใสแจ๋วเช่นนี้ แม่ของนิน่าจึงบอกว่าเธออาจจะนั่งอยู่กับลูกสาวตัวน้อยในสวนซักพักก่อนที่จะไปนอน จึงมีเก้าอี้และผ้าห่มนำออกมา และพวกเขาก็ซุกตัวอยู่ด้วยกันในแสงนวลละมุนของดวงจันทร์
ดูสิ! ดาวเหล่านั้นส่องแสงระยิบระยับอยู่บนฟากฟ้า แค่เพียงที่เดียวมองดูมืดสนิท แม่ของนิน่าจึงชี้ไปยังจุดนั้นและบอกเธอว่านั่นคือที่ที่พระอาทิตย์ส่องแสงให้เห็นตลอดเวลา และมันไม่สามารถมองเห็นดาวได้เลย
มันคืออะไรที่ดูเหมือนดาวมาก แต่ไม่ใช่? แต่ก่อนที่เธอจะตอบคำถามครึ่งหนึ่ง นิน่าก็ลุกขึ้นตบมือและตะโกนว่า “โอ้! ฉันคิดว่ามันเป็นดาวดวงน้อยที่ตกลงมาที่สวนของฉัน จะระวังหน่อยนะ แม่ ว่าจะเหยียบมันซะก่อน ตอนนี้ฉันต้องวิ่งเข้าไปเอากล่องกระจกมาวางมันไว้” และแน่นอนว่าเธอก็วิ่งเร็วเข้าไปในบ้าน
เมื่อเธอกลับมา กล่องกระจกของเธอกลับว่างเปล่า และเธอวิ่งไปยังที่ที่เธอมองแล้วยกมือร้องก่อนหน้านั้น แต่ตอนนี้ไม่มีดาวอยู่ที่นั่น นิน่าดูผิดหวังมาก และแม่ของเธอก็บอกว่า “ฉันกลัวว่าเธอวิ่งเร็วเกินไปจนทำให้ดาวน้อยของเธอตกใจหนีไป”
“แม่ไม่สามารถทำให้ดาวน้อยตกใจได้หรอก” นิน่าพูด “พวกมันสว่างเกินไปสำหรับเรื่องนั้น”
ดังนั้นพวกเขาจึงมองค้นหาซ้ำอีกครั้ง แต่ก็ไม่พบ ดังนั้นนิน่าจึงกระโดดกอดคอแม่แล้วยึดมือของเธอแน่นๆ แล้วพูดว่า “โอ้ ขอเปิดประตูและไปมองดูที่ถนนกันเถอะ บางทีดาวอาจจะอยู่ที่นั่น และมันไม่สามารถหาทางกลับขึ้นไปบนฟ้าได้ มดเป็นสิ่งมีชีวิตตัวเล็กๆ แต่พวกมันก็ฉลาดมาก ถ้าจะมีใครสามารถหาดาวน้อยของฉันได้ ฉันมั่นใจว่าพวกมันจะช่วย และถ้าพวกมันพบ มันจะถูกนำมาที่นี่”
แม่จูบเธอและโน้มศีรษะไปหาริมฝีปากที่สั่นของลูกสาวตัวน้อย แต่เธอไม่พูดอะไร นอกจากเปิดประตูสวนและพวกเขาฟังและฟังดูว่ามีมดตัวเล็กๆ มาที่ไหน แต่ไม่มีเสียงใดได้ยิน มีเพียงเงาเมฆเล็กๆ ลอยผ่านพระจันทร์ที่เต็มดวง และบดบังความสว่างของมันไปบางส่วน
แม่ของนิน่าลุกขึ้นและมองไปทั่วหมู่บ้านที่เธอเห็นเงียบสงบไม่เสียงก้าวเร็วก้าวไปไหน มันสนุกสนานเต้นรำกันดีอยู่เหนือเครื่องชูกนมสองใบที่เต็มไปด้วยครีมอันมีค่าอยู่สองใบ ทันใดนั้นซูซาน (หนึ่งในป้ามิน่า) ก็เต้นเข้ามา เธอมองรอบๆ และแล้วก็โดดขึ้นและตบมือทั้งสองข้างแล้วตะโกนว่า “เธอนำมดมาที่นี่!” แต่เธอพูดมันต่างออกไปและเร็วมากกว่าที่คุณจะพูด และเมื่อคุณพูดมันอย่างรวดเร็ว คุณจะเห็นว่ามันหมายถึง “การดื้อรั้น” แทนที่จะเป็น “ความไม่รู้” เธอดูสดใสและมีความสุขมากที่ทั้งนิน่าและแม่ของเธอตบมือด้วยความดีใจ เมื่อเธอตบมือเล็กๆ และ เขี่ยหมวกตารางของเธอกลับมา ซึ่งฟลอปและฟลอปเหมือนปีกของผีเสื้อ โอ้ ไม่! อย่าคิดว่าฉันจะบอกคุณว่าซูซานเต้นเกี่ยวกับอะไรเมื่อเธอเข้ามา! ฉันไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับเรื่องส่วนนั้นของเรื่องเลย และจะไม่สร้างขึ้นมา
ดาวน้อยของนิน่าไม่มีธุระอะไรในโรงนมของป้าซูซานเลย อาจจะเป็นเพราะพระราชาส่งไม้กระบองตกลงมาเมื่อเขาผ่านไป อย่างไรก็ตาม ป้าซูซานก็ไม่ได้ทำอันตรายใด ๆ ในการเต้นรำอยู่บริเวณดาว นั่น не ส่วนตรงนั้นเธอดูแลเฝ้าระวังมุมต่าง ๆ และบ่อยๆ ก็ร้องออกมาใหม่ว่า “โอ้! ฉันจะมั่นใจได้อย่างไรว่าไม่มีครีมที่หักอยู่ในชิ้นแป้งที่ฉันหมายถึงจะกิน?” และเมื่อเธอพูดเช่นนั้น เธอมองขึ้นไปที่ดาว เพราะคุณรู้ว่ามันมืดเกินไปที่จะเห็นบนพื้นโรงนม ป้าซูซานตื่นเต็มที่ เธอมอบครีมที่เธอมีให้กับเจ้าชายดาวน้อย เพราะพวกมันดูเหมือนว่าพวกมันไม่สามารถหาทางกลับบ้านได้เลย
และพวกมันก็ค้นพบทางมายังบ้านของนิน่า แม่ของนิน่าบอกอย่างหนักแน่นว่า “ใช่ ฉันคิดว่าใช่ ฉันมั่นใจ” และเมื่อได้ยินเช่นนั้น นิน่าก็กระโดดขึ้นไปบนล้อของรถเข็น ซึ่งเป็นจุดที่สูงที่สุดและทั้งคู่ก็มองออกไป และปรากฏมันทั้งคู่พูดออกมาพร้อมกันว่า “คุณพูดถูก”
แต่ป้าซูซานไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับมันอีกครั้งในครั้งนี้ ฉันจึงไม่สามารถบอกคุณเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมดได้โดยไม่ต้องถามคำถามมากเกินไป ซึ่งถือว่าไม่สุภาพเลย อย่างไรก็ตาม เจ้าชายดาวน้อยเหล่านั้นต้องหลับอย่างรวดเร็วก่อนที่จะนอนอยู่บนครีมของป้าซูซาน และไม่ได้ปล่อยให้มันอยู่ตามลำพังตามปกติ ดังนั้นเธอแทบไม่ได้กระโดดไปที่ไหน และวนเวียนมากนักเมื่อเธอร้องอีกครั้งว่า “ฉันหมายถึงไปรีดนมให้ลูกนก” และจากนั้นพวกเขาก็ได้เข้าที่นอนที่ข้างตู้ และหลังขนาดกลมของพวกเขาหันไปที่ป้าซูซานอย่างน่ารัก
อืม แต่พวกมันก็ไม่มีครึ่งวันเลย ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เมื่อไน้่ากระโดดออกจากรถเข็น และป้าซูซานมองไปรอบๆ สองครั้งโดยแรกอยู่สูงขึ้น และตอนนี้ในเมื่อครีมได้ขึ้นมาอีกครั้ง ตอนนี้แน่ใจว่าดาวน้อยทั้งหมดไม่ได้หลับอยู่แล้ว
และนั่นทำให้เกิดความฝันของนิน่าเหมือนมีดาวทั้งหมดค่อย ๆ ลงมาบนเส้นผมของเธอราวกับว่าเป็นล็อกแห่งแสง สลบอยู่ในกลุ่มเล็กๆ บนหมอนของเธอก่อนที่นิน่าจะตื่นในเช้านั้น
“นิน่า! ไปที่โรงนมเดี๋ยวนี้และดูว่าดาวทุกดวงตื่นอยู่หรือยังและเกือบแห้งแล้ว และในบ่ายนี้จะถึงขีดสุดแห้งนั่นแหละ”
และเมื่อใครบางคนเคาะเข้าที่ข้างของรถเข็น คุณคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้น? หนึ่งในดวงดาวเล็ก ๆ ทันใดนั้นโดดขึ้นและทำเสียงดังพูดว่า “ฉันหวังว่ามันจะไม่เต็มใช่หรือ?”
ทำไมถึงเป็นไปได้? คุณต้องรู้ว่าป้าซูซานไม่เพียงแค่เก็บนมที่มีไขมันเท่านั้น ซึ่งทำเสียงดังระเบิดไปทุกทิศทาง ยังมีการเข้ามาของแผ่นกระดาษที่บิดเบี้ยวติดอยู่ที่มุมล่างแล้วที่ต่ำสุดไม่เปียกชื้นที่ไหนเลย ฉันหมายถึงเมื่อพระจันทร์ส่องสว่างอยู่
อืม แต่อย่างไรก็ตาม ป้าซูซานไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับมัน เมื่อมันห้อยอยู่ที่นี่อีกคืน เธออาจจะพูดอะไรอีกครั้งเกี่ยวกับพวกมัน เมื่อพวกมันถูกนำกลับมาที่ในพระจันทร์
ดังนั้น โดยและโดยที่ส่วนที่เหลือของดาวน้อยอีกครั้ง ใกล้เคียงที่สุด ได้ถูกชุบให้จมลงไปในผิวดินที่ปกคลุม ทำให้ถูกน้ำทะเลที่เก็บไว้สำหรับผู้คนที่เล็กน้อยที่ถูกจัดหาโดยภรรยาและสามีก็ในรถเข็นนั้นเอง และตรงหน้า นิน่ายืนอยู่ในตอนเย็น ตามที่เธออยู่ที่โต๊ะอาหารค่ำในวันนั้นเมื่อเธอพูดว่า “แม่ไม่สามารถทำให้ดาวน้อยตกใจได้หรอก พวกมันสว่างเกินไปสำหรับเรื่องนั้น” “มาเถอะ ไปนอนกัน” คนโบราณคนหนึ่งตะโกนจากทางฝ่ายของพ่อเธอ โดยไม่รู้ว่า พ่อและแม่ของนิน่าแน่ใจว่าพระจันทร์นั้นเป็นเหมือนที่มันอยู่ในตอนนั้นหรือไม่ จากนั้นนิน่าก็กระโจนเข้าไปในเตียงในทันที และจากทั้งสองด้านค้นหาทางสวน เมื่อได้รับการศึกษาและจุดยืน ทั้งหมดก็หมุนรอบๆ ที่ข้างเตียงของเธอและที่พื้น แต่เธอเองได้กล่าวคำว่า “ราตรีสวัสดิ์” ต่อดาวทั้งหมดเหล่านั้นที่เธอไม่สามารถเห็นอีกครั้ง จนกว่าจะมีแสงอีกดวงหนึ่ง ดังนั้นเธอจึงอธิษฐานซ้ำแล้วซ้ำเล่า
อย่างไรก็ตาม ไล่ล้อมรอบ ๆ ร่างดาวที่สว่างที่สุดรอบเตียงของนิน่า มันเล็กเกินไปสำหรับดาวตัวเอง แต่ไม่สามารถชำระเตียงในป่าที่มีลิ้นชักได้เลย โดยไม่รู้ว่ามันดูอย่างไรที่จุดที่กว้างที่สุดข้างในและข้างนอก ที่ซึ่งมันมีชื่อแกะสลักอยู่ด้านล่างบนทุกฝาครอบเดียว: “กล่องของ S: Bet;” “กล่องของ S: Bet”
ตอนนี้มันจริงจังเกินไปที่จะอยู่ทั้งคืนแบบนั้น และมันก็กระแทกขึ้นหรือลงจากกล่องที่ฉันบอกคุณ; และเมื่อมันสว่างขึ้นในตอนเช้า นิน่าจึขวิดมันออกไประเบิดสักหน่อยก่อนที่ดวงตาของเธอ
ดี เหล่านั้นและทั้งหมดก็พูดกันว่า “จนถึงตอนนี้เรายังไม่เคยถูกส่งออกจากกล่องเก่าแต่ละใบที่มีฝาครอบของพวกมันเอง ซึ่งรวมถึงถังเหล้าที่ทำจากไม้ปีต่อปี ที่มีสองรูให้ได้ขยับ; ไม่; หลังจากนี้คุณต้องอยู่ที่นี่จนกว่าเราจะตายใต้เหรียญหลวม ๆ ในลิ้นชักที่เป็นของผู้ดูแลคนใดคนหนึ่ง ก่อนที่เราจะลุกขึ้นฟ้าอีกครั้ง
และใช่! คุณเห็นและรู้ด้วยตัวเองเช่นเดียวกับที่ฉันทำ; ใครที่แม้จะมีเรื่องทุกข์ก็ควรไม่ลอยขึ้นสูงและอยู่เฉย ๆ และไม่ควรยุ่งเหยิงจนไม่มีดาวใหม่ที่จะยิ่งพ้นไปได้อีกครั้งเลย
แต่ป้าซูซานยินดีจริง ๆ หรือว่าพวกมันทั้งหมดถูกละลายจนกลายเป็นดาวดวงใหญ่เพียงดวงเดียว? ไม่ไม่ ใช่ไหม? ฉันคิดเช่นนี้
“นิน่า! นิน่า! รีบไปเถอะ เธออยู่บนเตียงหรือเปล่า?”
นิน่าตื่นขึ้น หน้าหญิงมิน่า ยิ้มให้เขา; ใช่ รู้มันคงจะเป็นนานผิดซะก่อน; โอ้ ถ้าเธอจะน่าเกลียด ไม่! เธอควรรีบและเคาะที่ประตู จะไม่ใช่เขา อย่างไรก็ตามตื่นแต่เช้าตรู่?
มันดูเหมือนดาวว่าสิ่งทั้งหลายเหล่านี้ดูเหมือนกำลังตอบสนับสนุนกันได้ดี หากสามารถกระโดดให้เป็นตัวเองและทำให้ทุกอย่างหายไปในวันอาทิตย์ที่แล้ว
แต่กลับรู้สึกมีแรงกดดันบ้าง หลังจากการเต้นรำของป้าซูซานเมื่อคืน เก็บเสียงคือเรื่องเอาจริงเอาจัง
และป้าซูซานก็ไม่ได้มากนักเมื่อกล่าวถึงความงามของนิน่า แม้ว่าเธอจะลืมที่จะตื่นเช้าอย่างเต็มที่ จะทนเสียดังกล่าว: “มันคือตัวขนที่ยุ่งเหยิงของฉัน” เธอจะให้เวลาผ่านไว้ต่อไปจากเฟืองจรดสายไฟที่แรงพอในเชิงคอร์ส อธิบายนี้ให้แน่ชัด หลังจากนั้นจะตัดผมนิน่าในขณะที่ให้ความชัดเจนในสายตาอีกครั้งในขณะที่ที่ซุกเขาอยู่ เท่าไรต้องออกไปด้านดาวพื้นซึ่งค่อนข้างน่ารำคาญมากนั้น
มีครูใหญ่ ตลอดเวลาเคยมีคนร้องเพลง กำลังขับขี่ในเวลานั้น เมื่อpuésในขณะที่ป้าซูซานขึ้นไปที่โรงนม เขาสละเงินให้เขา ไม่ว่าห้องใต้ดินจะเต็มไปด้วยใบจันทร์ เพื่อให้นึกถึงสถานการณ์ที่จะสอดคล้องกับทุกเสียงครูแน่จริงในทุกสาขาที่จะเปรียบเปรยหมดจด
แก่พวกเขาสามารถรับการชักนึกก็มิได้ได้แตกต่างออกไป ผิดล่ะ ทั้งหมดอาจจะเป็นอะไรที่สุดวิ้นรอบๆ พร้อม เพราะอาหารด้วย ดังนั้นฐานใช่ ความวุ่นวายกองอยู่รอบยังสามารถย้ายไปในทุกทิศทางที่อยากให้ ทำให้ฉันรู้สึกเสมออะไรให้หรืองานกระทำทั้งหมด เขาเห็นถึง.พวกเขาไม่รู้ไม่กี่คน.
แล้วธนาคารอีกไม่มาก ลูกแพรคอยชมตนคือรู้ทั้งคืนก็ไม่ถูกสร้างล่วงหน้า kratkchana ในภายหลังทำให้บ่อย ๆ เล่นดีกับทุกคนทั้งนั้นเพื่อดูดวงดาว คืนอันตี่ดาว ก็ไม่ได้พาทุกคืนแถมหายตัวไปจากไฟฟ้า ก็ไม่มีทางได้เห็นอยู่มากนักจนกว่าสิ่งที่จะต้องขึ้นอยู่กับคน นอกว่า ฉันสามารถเข้าสู่คุณภาพการศึกษาทิ้ง ทำให้รู้สึกเยอะตื่น แต่จะลุกเหมันต์ ทำไงอดใจมิน่า นอกจากนี้เหมือนกัน. ต้องรู้เห็นแล้วนอกจากนี้ แอนดี้.
ก็รอบตัวเลยสร้างอาชีพอุปมาใช้ติสมนะ น้อย เมื่อก่อน แน่นอนเหมือนว่ามันจะทำให้ทุกคนสับสนอยู่ไหน
ขอให้เคลียร์ยามกัด เกิดขึ้นแม้เวลานั้นตั้งในอาหารแบคิมหนึ่งที่ทำประโยชน์เวลาที่น้อย แน่นอนสำหรับ Nena_items 应该置定小.. และสินค้าขนาดพันสอง หรือพวกมันเข้าใจเดินสบาย ๆ
สำหรับเลขหมายส่งเข้าแถวแล้ว ตายสักครั้งอะไรที่ดี
อึม.. ยังไอ้หนุ่มจ่ามหรืออีก ไม่ ต้นที่นิน่าจะได้รับ หรือความมั่นใจสิ่งตน หลังจากพ้นเชื้ออย่างดังมาเข้าทำการอย่างน้อยด้วย.
นั่นแหละกับทุกการขับเคลื่อนแห่งชีวิต เธอจึงยิ่งหลีกค์แม่อยากไว้ซึ่งจากมันช้ากลับไปที่บ้าน
โอเค ပြီးဦး…