เช้าวันหนึ่ง ขณะที่ดวงอาทิตย์กำลังขึ้น สุนัขจิ้งจอกน้อยชื่อฟินน์นั่งอยู่บนเนินเขาที่ลาดลงสู่ทุ่งหญ้าสวยงาม แม่ของฟินน์บอกให้เขาตื่นขึ้นมาในตอนพระอาทิตย์ขึ้นและกินอาหารเช้า เพราะเขามีบทเรียนที่จะเรียนรู้ แต่ไม่มีอาหารเช้าในเวลานั้น ดังนั้น, เมื่อเขาตื่นขึ้น ฟินน์จึงวิ่งไปเพื่อดูว่าเขาจะหาน้องกระต่ายเบนนี่ได้หรือไม่
เมื่อเขามองจากเนินเขา เขาเห็นเพื่อนของเขากำลังมา และเมื่อแม่ของฟินน์ออกมาจากบ้าน พวกเขาก็อยู่ด้วยกันในทุ่งหญ้า
แม่ของฟินน์เรียกเขา และเมื่อเขากลับบ้านในตอนเย็น เธอถามเขาว่าเขาเจออะไรมาบ้างในทุ่งหญ้า ฟินน์ตอบว่าเขาเจอน้องกระต่ายเบนนี่ และพวกเขาได้ล่าใต้พุ่มไม้และเล่นซ่อนหาในหญ้าสูง แต่เขาไม่ได้พบอะไรที่แปลกใหม่
“โอ้ คุณไม่รู้เหรอ?” แม่ของเขาพูด “คุณรู้ไหมว่าฉันเจออะไรในทุ่งหญ้า?”
“คุณเจออะไร?” ฟินน์ถาม
“ฉันเจอแม่แมวเตะขาเล่น และฉันเจอไก่สองตัวจากเล้าไก่ของฟาร์มเบราน์ และฉันเจอคุณนายและคุณโฟลกขับร้องอยู่ที่ริมหนองน้ำ คุณต้องไปอีกครั้งฟินน์ และดูสิว่าคุณจะหาข้อมูลเกี่ยวกับต้นถั่วและต้นกะหล่ำใหม่ที่ฟาร์มเบราน์นำมาได้ไหม”
ฟินน์สัญญาว่าจะไป และทันทีที่มีแสงพอในเช้าวันถัดไป เขาจับเบนนี่ตรงหลังคอและออกเดินทางไปทุ่งหญ้าอีกครั้ง
“เพื่อนที่ดีมีน้อยมาก ดังนั้นอยู่กับฉันเถอะ” กระต่ายพูด แล้วพวกเขาก็เดินไปด้วยกันข้ามเนินเขา
แต่พวกเขายังไม่ถึงใต้เนินเลย ฟินน์ก็หยุดทันทีและเริ่มดมอากาศยามเช้าด้วยจมูกของเขา จากนั้นเขาก็ชูหูและฟัง หลังจากนั้นเขาหันไปหาสหายและกล่าวว่า “คุณไม่ได้ยินเสียงน่ากลัวนั้นเหรอ? มันฟังดูเหมือนกับ有人กำลังดึงเมืองด้วยจมูกและเรียกให้มันมา” ฟินน์รู้สึกตกใจมากและหยุดนิ่ง เบนนี่หัวเราะจนไม่ไหว
“นั่นแค่เจสันกับเพื่อน ๆ ของเขา” เขาพูด “แต่คุณไม่ควรทำให้จมูกดี ๆ ของคุณเสียไปเพราะเรื่องนั้น”
ดังนั้นพวกเขาจึงเดินต่อไปยังจุดเบนเน็ต ฟินน์ดมกลิ่นหญ้าและเบนนี่ตัดใบหญ้าบางครั้ง
“มันสวยมากและใหม่” ฟินน์พูด “นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นดอกไม้หนาเหล่านี้เติบโตบนต้นถั่วและต้นกะหล่ำใหม่ และมันก็เป็นดอกไม้ที่สวยจริง ๆ” ฟินน์พูดต่อ ขณะที่เขากำลังตัดตูมที่ยังไม่ได้กลายเป็นดอกไม้และมีขอบที่สวยงาม
“คุณไม่เหมาะกับการเป็นคนทำอาหารนะ ฟินน์” เบนนี่กล่าว “และถ้าคุณต้องเป็นคนทำอาหารเอง คุณคงต้องอดจริง ๆ”
“ทำไม อะไรเกี่ยวกับจมูกของฉัน?” ฟินน์ถาม
“จมูกของคุณไม่ทำให้หม้อเดือดได้หรอก” ตอบกลับ
ฟินน์คิดว่าเบนนี่อาจจะไม่ฉลาดเท่าไหร่ แต่เพราะฟินน์ไม่เคยทำอาหารเอง เขาก็ไม่รู้ว่ามีเรื่องราวที่ยากลำบากหลายอย่างที่คนหนึ่งต้องค้นพบ
หลังจากนั้นพวกเขาก็เล่นกันอย่างสนุกสนานจนถึงเวลาที่ฟินน์ต้องกลับบ้านไปดูว่าแม่ของเขาจะคิดถึงเขาหรือไม่ ดังนั้นพวกเขาจึงออกเดินทางไปด้วยกัน และเมื่อฟินน์ถึงยอดเนิน เขาหยุดและหันกลับมา
“ลาก่อน เบนนี่” เขาพูด “ฉันจะอยู่ที่จุดเบนเน็ตตลอดสัปดาห์หน้า และถ้าคุณอยาก เราก็สามารถเล่นด้วยกันได้ที่นั่น?”
“ลาก่อน ฟินน์” เบนนี่พูด ขณะกระโดดขึ้นไป และทั้งเย็นนั้นและรุ่งเช้าถัดไป พวกเขาต่างคิดถึงกันและถึงอนาคตของการผจญภัยที่น่าตื่นเต้นที่จะมาถึงพวกเขาทั้งคู่ในสัปดาห์ที่กำลังจะมา