ในเช้าวันอาทิตย์ที่สดใส ลูซี่ลูกแกะวิ่งไปมารอบๆ กระท่อมของเธอด้วยความตื่นเต้นอย่างเต็มที่ วันนี้เป็นวันของการประลองการอบคุกกี้ครั้งใหญ่ และเธอแทบจะรอไม่ไหวที่จะสร้างผลงานชิ้นเอกของเธอ!
ห้องครัวของเธอเต็มไปด้วยแสงแดดอันสดใสที่สาดส่องไปยังอุปกรณ์เงางามทั้งหมด เธอจัดเรียงส่วนผสมบนโต๊ะอย่างพิถีพิถัน มองไปที่ขวดน้ำผึ้ง ชะลอมถั่วและลูกเกดสีทอง และขวดใหญ่ๆ ของผงโกโก้ “โอ้ใช่!” เธอยิ้มขณะที่ยกหนังสือทำอาหารเล่มใหญ่มาพร้อมภาพคุกกี้อยู่บนปก “พวกนี้จะเป็นสำหรับกรรมการ”
แต่เมื่อเธอกลับไปพลิกหน้าแม้ว่าจะมีเลขหน้า แต่กลับไม่สามารถนำเธอไปไหนได้เลย “โอ้ที่รัก!” เธอถอนใจพร้อมกับปิดหนังสือเสียงดัง “ไม่มีสูตรเลย!”
ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะที่ประตูเบาๆ ก่อนที่ลูซี่จะไปถึง ประตูถูกเปิดขึ้นและเกร็กแพะกระโดดเข้ามา โนสของเขาเลี้ยวซ้ายและขวาเพื่อตรวจสอบห้อง
“โอ้ เป็นนายเกร็กนี่เอง!” เธอหัวเราะ “โอ้ dear, ฉันทำตัวเองลำบากอยู่ ฉันหวังที่จะทำคุกกี้ที่ดีที่สุดสำหรับการอบในวันนี้ แต่ฉันไม่มีสูตร”
“ฉันช่วยเธอได้นะลูซี่” เกร็กกล่าว “คุณย่าของฉันมีสูตรพิเศษ—แต่โอ้ ที่รัก! ไม่แน่ใจว่าฉันจะจำได้ทั้งหมดหรือเปล่า”
“ฉันอยากได้ดินสอและกระดาษ!” ลูซี่พูด “แต่ไม่เป็นไร—ฉันก็จะจำได้เหมือนกัน”
ดังนั้นเกร็กจึงนั่งลงและจ้องไปที่เพดานด้วยดวงตาที่สดใสขณะที่ลูซี่ยืนอยู่ข้างหน้าเขาพร้อมกับปากกาที่พร้อมจะเขียน
และในชั่วขณะ เธอก็เริ่มเขียน ทำหน้าครุ่นคิดกับทุกคำ ขณะที่เกร็กเคาะเขาเบาๆ ด้วยช้อนครัวเก่า ขณะที่เขานำส่วนผสมออกจากตู้ “ครึ่งแรกคือแป้งสาลีสี่ถ้วย” เขากล่าว “แล้วถั่วประมาณสองถ้วย ผสมให้ละเอียด”
เกร็กขีดข่วนที่ผนัง คิดอยู่พักหนึ่งแล้วขีดข่วนอีกครั้ง “แล้วเราต้องการน้ำผึ้งหนึ่งถ้วย หรืออาจจะเป็นน้ำตาลทรายแดง ฉันคิดว่าน้ำผึ้งใช้ได้สำหรับเค้กที่มีครีม ฉะนั้นน่าจะเป็นน้ำผึ้ง”
ลูซี่ที่ทำหน้าครุ่นคิดก็เขียนต่อ และเกร็กก็กล่าวต่อไป
“ตอนนี้ให้ฉันดู เราจะใส่เนยที่ละลายแล้ว—หรือว่าเราจะใช้น้ำมันพืชบริสุทธิ์? แล้วก็ผงโกโก้อันน่าทึ่ง ซึ่งต้องมีสามถ้วย จากนั้นก็สำหรับนม ใช่! ไข่—สามฟองด้วยกัน”
เขาหายใจเข้าลึกๆ ลูซี่ก็เขียนต่อ
“และตอนนี้หนึ่งหยิบลงเกลือ และน้ำตาลผงครึ่งถ้วย จากนั้น—”
“พูดว่าอะไรนะ?” ลูซี่ถามในขณะที่มองไปเหนือไหล่ของเธอ
“วันหนึ่งในที่อบอุ่น”
ลูซี้ยิ้ม “คุณพูดว่าอะไร?” เธอถาม
แต่เกร็กก็แค่ส่ายหัวและพูดซ้ำ “โอ้ใช่! วันหนึ่งในที่อบอุ่น” และนั่นคือทั้งหมดที่เธอสามารถถามได้จากเขา ทั้งที่เธอพบภายหลังว่ามันแค่หมายความว่าขนมปังเพื่อให้แป้งขึ้น
ลูซี่ส่ายหัว “ไม่เป็นไร ฉันจะทำคุกกี้ให้ได้” และเธอรู้สึกดีใจมากที่จะเริ่มทำงานจนไม่ได้สนใจสูตรที่น่าปวดหัวของเกร็ก
ในที่สุดลูซี่ยืนอยู่ข้างเตาอบด้วยหน้าตาที่เก่าๆ และแม้จะมีอีกหนึ่งชั่วโมงก่อนที่เค้กตัวเล็กสุดท้ายจะอบเสร็จในแสงแดดที่สดใส จมูกของเธอก็เริ่มมีความสุขกับกลิ่นหอมของคุกกี้ที่อร่อย
แต่เพียงแค่ประตูถูกเปิดเบาๆ และกระรอกตัวน้อยเดินเข้ามาเพื่อดมกลิ่นหอมหวานของคุกกี้ เสียงดังฟ้าร้องดังกึกก้องที่ประตูครัว และเกร็กก็วิ่งเข้ามาอย่างหายใจหอบ
“อย่าเปิดหน้าต่าง!” เขาร้อง ขณะคว้าระเบียงของกระรอกตัวน้อย “มันจะขโมยคุกกี้ของเรา!”
“โอ้ ฉันดีใจมากที่นายเข้ามาได้ทันเวลา!” ลูซี่กล่าวอย่างมีความสุข “แต่จริงๆ แล้ว ฉันสงสัยว่าคุกกี้ของฉันจะดีอย่างที่หวังหรือไม่”
เกร็กไม่พูดอะไร เขาเข้าไปที่โต๊ะอย่างระมัดระวังแล้วหักคุกกี้ตัวเล็กอันหนึ่งออกเป็นสองส่วน “เธอลองชิมดูเถอะลูซี่” เขากล่าว “มันไม่ร้อนเกินไปเหรอ?”
ลูซี่ได้ลองชิมจากปลายเล็กน้อย “โอ้ใช่ แล้วฉันคิดว่าฉันจะเปลี่ยนกรรมการ”
เกร็กหัวเราะ และหลังจากที่เธอลองชิมคุกกี้น้อยตัวที่เหลือจนหมดเว้นไว้แต่เศษหนึ่งก้อน เธอก็ยื่นให้เกร็ก ผู้ซึ่งยืนอยู่เหมือนรูปปั้นในการชิมคุกกี้ของตัวเอง และในที่สุดเมื่อทุกสิ่งรอคอยเขา เขาก็กัดครึ่งที่เหลือ
“มันหวานเกินคำบรรยาย” เขากล่าว “จริงๆ แล้ว ที่รักลูซี่ ฉันไม่เคยมีความสุขมาก่อนเลย”
และแล้วลูซี่ ผู้ที่มีความสุขไม่แพ้กัน ก็เอนตัวพิงเขา รักในคุกกี้ที่อร่อยของเธอและเพื่อนใจดีของเธอเกร็ก ที่ช่วยเธอทำมัน