ในความลึกของมหาสมุทรอันระยิบระยับ มีปลาน้อยชื่อฟินน์ เขาเป็นปลาขนาดเล็ก แต่มีความฉลาดมาก—เป็นปลาที่คุณไม่คิดว่าคนจะกล้ากินเขา น้ำเหนือหัวนั้นอุ่น; แสงอาทิตย์สีเหลืองสดใสเต้นรำอยู่รอบๆ; พืชสูงที่โบกสะบัดเติบโตขึ้นจากก้นทะเล และในหมู่ใบไม้สามารถเห็นปลาน้อยเปล่งประกาย เล่นซ่อนหาอยู่ใกล้ๆ แนวปะการังที่ยืดออกไปไกล ซึ่งมีรูปร่างแตกต่างกันไปเหมือนคนที่หลับใหญ่ ในที่นี้ต้นปาล์มทะเลจะโบกสะบัด ดอกไม้ทะเลสีแดงเคลื่อนไหว และหอยไม้เท้าสีเท้าเปิดและปิด
แต่โอ้! เหตุการณ์อันเลวร้ายเกิดขึ้น! ฉลามขนาดใหญ่ได้เข้ามาทางช่องว่างของแนวปะการัง และกำลังว่ายไปมา เปิดและปิดปากขนาดใหญ่ของมัน มันที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้อันตรายต่อปลา ยกเว้นว่าพวกเขาจะสามารถหลอกลวงมันได้
ในขณะนั้น ฟินน์ว่ายน้ำออกมา เพราะเขามีเพื่อนมากมายที่อาศัยอยู่ท่ามกลางพืชที่โบกสะบัด เขาว่ายด้วยความเร็วมากกว่าที่เคย เมื่อเขามาถึงที่เพื่อนๆ ของเขา พวกเขาทั้งหมดนั่งติดกันอย่างใกล้ชิด
“เพื่อนรักของฉัน!” เขากล่าว “ทำไมพวกคุณถึงแน่นขนัดกันอยู่แบบนี้?”
“โอ้ ฟินน์!” พวกเขาร้องอุทาน “คุณไม่ได้ยินข่าวร้ายหรือ? ฉลามใหญ่ที่นี่ ทุกตัวปลาถูกกลืนกินไปทีละตัว มีเพียงปลาบางตัวที่รอดมาได้ เพราะว่ายไปไกลเกินไปจากมือของมัน และตอนนี้เรายืนนิ่งกันอยู่ที่นี่ ผูกกันอย่างใกล้ชิด หวังว่าจะได้ความเมตตา แน่นอนว่ามันจะพลาดเราไป!”
ฟินน์ได้ยินเรื่องฉลามใหญ่มาก่อน และตอนนี้เมื่อเขาจริงๆ ได้เห็น เข้าใจว่ามันน่ากลัวมาก! แต่เขาก็เริ่มคิดและกล่าวว่า
“แผนของฉันมีแล้วเพื่อนๆ! ฟังสิ! คุณได้ยินไหม? มีเสียงตีอย่างหนึ่งจากเครื่องมือเหล็ก ไม่เป็นไร นี่คือเสียงเป่านกหวีดปลาของฉลาม เรามีเวลาอีกนิดเพื่อช่วยตัวเอง ตอนนี้ที่ฉันอยู่ที่นี่ เราต้องไม่กลัว! มันไม่สามารถมองเห็นในขณะที่มันเป่านกหวีด; เราสามารถเล็ดลอดออกไปโดยไม่ถูกเห็น.”
ปลาทั้งหมดต่างก็เห็นพ้องว่าฟินน์พูดถูก; ดังนั้นพวกเขาจึงลอดผ่านช่องว่างของแนวปะการัง ไปยังทางเดินระหว่างหิน ที่ปลายทางนั้นมีพืชทะเลที่สวยงามและเขียวต้น และที่นั่นฟินน์จัดกลุ่มเพื่อนของเขา และบอกว่า
“ตอนนี้เราอยู่ในที่ปลอดภัย!”
แต่ในตอนนั้นเอง เสียงกรีดร้องแห่งความสยดสยองได้ยินมาจากปลาอื่น และปลาตัวหนึ่ง เท่าที่จะมีเพียงตัวเดียวเท่านั้นที่สามารถเข้ามาในทางที่แคบได้ มันคือปลามาร์ตินเนต ซึ่งชื่นชอบระเบียบ และกลัวฉลามเป็นอย่างมาก เขาขอให้เพื่อนๆ ช่วยเหลือปลาที่ติดอยู่ในท้องฉลาม โดยการสร้างพายุเพื่อให้พวกเขาสามารถอาเจียนปลาที่โชคร้ายเหล่านั้นออกมาได้ เหมือนกับเคลือบเรือที่ไม่ราบเรียบ เมื่อมันผ่านไป
“โอ้ ความเมตตา! โอ้ ความเมตตา!” ปลาตัวอื่นกรีดร้อง แต่ฟินน์รีบเร่งและกล่าวว่า “เราจะไปดูว่าสิ่งผิดปกติกำลังเกิดขึ้น เราจะกลับมาในทันที!”
แต่เมื่อเขากลับมาในน้ำเปิดอีกครั้ง—คุณจะเชื่อไหม?—เพื่อนของเขาถูกกลืนไปทั้งหมด! มีเพียงมาร์ตินเนตที่รอดชีวิต เพราะเขาเข้ามาในทางที่แคบได้ทันเวลา ทั้งสองไม่ได้รู้สึกเสียใจต่อเหตุการณ์นี้ ปลาอื่นๆ เป็นปลาที่อ่อนน้อมถ่อมตนและเป็นลูกหลานที่ดี แต่ว่าปลาใหม่ตัวนี้มีฐานะสูงกว่ามาก
“เราจะต้องและต้องลงโทษคนเลว!” ฟินน์กล่าว และคนอื่นๆ ก็พึมพำ และพวกเขาจัดประชุมใหญ่
ในขณะนี้เอง ฉลามกำลังนอนอยู่บนก้อนปะการัง และหลับไปอย่างลึกซึ้ง จากนั้นพวกเขาเริ่มทำงาน พวกเขาว่ายรอบตัวมัน และเริ่มตีน้ำด้วยหางของพวกเขา; เมื่อรู้สึกว่าพวกเขาไม่มีเวลาให้เสีย พวกเขายกหัวขึ้น และให้ผลักน้ำด้วยหาง เกิดเป็นเส้นน้ำพุ่งขึ้น คลื่นดังอย่างรุนแรงกระทบแนวปะการัง และฉลามตื่นขึ้นและส่งเสียงคำรามและหาว ทำให้ปลาน้อยรอบๆ ตัวเขาเกือบจะถูกกลืนไปด้วย
มันเปิดปากกว้างมากขึ้นอีก เหลือบมอง หาวอีกครั้ง แล้วสั่นหัวและถูตา ด้วยครีบ ฟินน์และเพื่อนของเขาก็อยู่ในปากที่กำลังเปิดอยู่เพื่อกลืนพวกเขา ปลาอื่นๆ รีบว่ายออกไปเพื่อหลีกเลี่ยงเสียงร้องของมัน
“ตอนนี้เรามีมันแล้ว! ตอนนี้เรามีมันแล้ว!” พวกเขาตะโกน และในขณะเดียวกันก็พุ่งเข้าไปข้างฟินน์ เขาว่ายไปข้างหน้าหน่อยเดียว และพวกเขาตามเขาไป ปากของฉลามปิดสนิท; เขาตีน้ำอย่างบ้าคลั่งในความพยายามที่จะเปิดมัน แต่ไม่สำเร็จ และฟินน์กับเพื่อนที่กล้าหาญว่ายหลบไปได้ด้วยความโล่งใจ ตามฉลามไป ก่อนจะกลับผ่านช่องทางในแนวปะการัง และนอนพักในความสงบ
“มันอาจจะแย่กว่านี้!” พวกเขากล่าว เมื่อเห็นว่าฟินน์ปลอดภัย
แต่พวกเขาไม่ได้รู้เลยว่าพวกเขาใกล้จะถูกกลืนทั้งหมดเพียงใด และฟินน์ได้แสดงความเฉลียวฉลาดในการจัดการเหตุการณ์นั้นอย่างไร