ในบ่ายที่งดงามวันหนึ่ง สุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่งกำลังเดินเล่นในป่าเพื่อลองหาสิ่งที่จะกินเป็นมื้อเย็น จู่ ๆ เขาก็หยุดและสูดอากาศ “อา!” เขาพูด “กลิ่นนี้หมายถึงนกกระทา”
สุนัขจิ้งจอกตามกลิ่นไปจนถึงพุ่มหนามหนา เขาโดดเข้าไปในกิ่งก้านและไม่นานก็ออกมาโดยมีนกกระทาอ้วนกลมอยู่ในปาก ของเขา เมื่อเขาเดินไปถึงบ้านพบกับเพื่อนของเขา นกกานเดอร์
“เจ้ามีอะไรมาที่นั่น?” นกกานเดอร์ร้องถาม
“เจ้ามีอะไรมาที่นั่น?” นกกานเดอร์ร้องถามอีกครั้ง แต่สุนัขจิ้งจอกแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน ปากของเขาเต็มไปด้วยอาหาร และเขาต้องการกินมื้ออาหารให้เสร็จก่อนที่จะพูดคุยเกี่ยวกับมัน
จากนั้น นกกานเดอร์เคลื่อนที่ด้วยก้าวยาวไปข้างๆ สุนัขจิ้งจอกจนมาถึงริมแม่น้ำลึก ที่นั่นนกกานเดอร์หยุดและกล่าวว่า “มีบางอย่างผิดปกติเกี่ยวกับเรื่องราวของเจ้าช่างจิ้งจอก ทำไมเจ้าถึงข้ามแม่น้ำลึกเช่นนี้โดยมีนกกระทาในปาก?”
“ฮ่า!” สุนัขจิ้งจอกกล่าว หลังจากโยนเกาะนกกระทาไปอีกฟากหนึ่ง “ฉันลืมไปว่าฉันมีเจ้ามาที่นี่ด้วย”
“นั่น TRUE นะ อย่างไรก็ตาม” นกกานเดอร์กล่าว
ทันทีที่สุนัขจิ้งจอกข้ามแม่น้ำและมองหาอาหารของเขา มีอีกาตัวหนึ่งมาหาและกล่าวว่า “เจ้าต้องมีอะไรให้ฉัน หวังว่า ฉันได้กลิ่นมาจากไกล”
สุนัขจิ้งจอกหิวมาก และต้องการกินนกกระทาอย่างสงบ ดังนั้นเขาจึงแค่ถอดหมวกแล้วโค้งให้กับผู้หญิง แต่ผู้หญิงกลับติดตามเขาไปและกล่าวว่า “เจ้าห้ามปฏิเสธว่ามีอะไรซ่อนอยู่ในขนของเจ้า ขอให้ฉันดูมันหน่อย”
“ฉันมั่นใจ,” สุนัขจิ้งจอกตอบ “ว่าเจ้าคือ คุณนกกา ตามชื่อที่เจ้าเรียก ฉันต้องบอกว่าเป็นเพื่อนเก่าของฉันที่มาจากการเป็นเพื่อนเก่านะ ดูเหมือนจะพอใจเจ้า ฉันเพิ่งได้รับพัสดุเล็กน้อยจากเพื่อนเก่า ซึ่งแน่นอนว่ามันจะทำให้เจ้าประหลาดใจ”
“จริงหรือ! มันคืออะไร?” นกกาเล่าว่า
“บางอย่างที่ช่วยกำจัดอาการเจ็บตา เพื่อนรักของฉัน ซึ่งฉันได้ยินว่ามันทำให้คนหายจากความเห็นที่ไม่ดี” สุนัขจิ้งจอกตอบ
ในขณะนี้ นกกาได้เดินจากไป แต่เพียงไม่นานก็กลับมาอีกและถามว่า “นี่เป็นความจริงที่เจ้าบอกหรือเกี่ยวกับยาช่วยตา?”
“ฉันก็พยายามรักษาอาการในตาของฉันเหมือนกัน,” สุนัขจิ้งจอกกล่าว “จึงเชื่อมัน แต่ทำไมเจ้ากลับมาด้วย? เจ้าไม่ส่งลูกไปโรงเรียนเกี่ยวกับข้อความเหล่านี้เหรอ?”
“อย่าให้เขารู้จักฉัน,” นกกากล่าว “และปิดหูเขาจนกว่าฉันจะจากไป”
สุนัขจิ้งจอกบอกว่า “มันสายเกินไปแล้ว นกฮูกได้กระซิบบางอย่างให้เขาไปแล้ว และข่าวดี ๆ จะทำให้แม่ของเขายิ่งแย่กว่าเก่า แต่เมื่อสุนัขจิ้งจอกและนกกานเดอร์ต่างฝ่ายต่างแยกทางกัน สุนัขจิ้งจอกได้บอกเขาทุกอย่างที่เกิดขึ้น และให้พัสดุการรักษาให้ฟรี
ไม่นานหลังจากนั้น สุนัขจิ้งจอก ซึ่งทำการวางแผนใหม่ ก็เริ่มกลับมาทางเดิม แต่บทเรียนที่สดใสยังดังก้องในหูของเขา “ผู้ที่ได้รับคำเตือนเกี่ยวกับอันตรายต้องระมัดระวังตัว” ใจก็จำได้ถึงบทร้องที่เขาเคยอ่านว่า “ความขยันจะนำมาซึ่งความมั่งคั่ง,” และ “ผู้ที่มีใจรอบรู้จะไม่กลัวข่าวร้าย” แต่สุนัขจิ้งจอกพูดออกมาดังมากจนทำให้เขาได้ยิน และได้เพิ่มเข้ามาว่า–
“การเตือน, ครับ สุนัขจิ้งจอก ส่งออกไปอย่าให้ถูกเหยียดหยาม”
เขาติดตามเส้นทางด้วยความระมัดระวังจนไม่พบอันตรายใดๆ ต่อไป แต่เขาดูเหมือนจะเต็มไปด้วยการช่วยเหลือและอุปสรรคอย่างมาก มันปลอดภัยและเป็นไปได้สำหรับเขาที่จะเห็นความตายอันสมควรโดยถูกดักด้วยประตูเปิด แต่ฟรานซิสได้พยายามอย่างมากรู้ตัวว่าเขาควรหลีกเลี่ยงเพียงใดและรักษาตัวเองจากความเสี่ยง ความคิดของเขาจะต้องไม่คลาดเคลื่อนจากการระมัดระวังที่จำเป็นทั้งหมด
และมันคือความจริง: “ผู้ที่ได้รับคำเตือนเกี่ยวกับอันตรายต้องระมัดระวังตัว”