วันหนึ่งที่ผ่อนคลาย ขณะที่ดวงอาทิตย์กำลังส่องแสงและทะเลสงบสวยงาม สามปูตัวน้อยออกมาจากบ้านใต้ก้อนหินใหญ่ พวกเขาตั้งใจที่จะเดินเล่นบนชายหาดทรายที่สวยงาม
“ดูที่ปูตัวอื่นสิ!” หนึ่งในปูตะโกน “พวกเขาทั้งหมดกำลังวิ่งไปบนชายหาด เราต้องทำแบบนั้นด้วย!” ดังนั้นพวกเขาจึงไปกัน สามปูตัวน้อยเริ่มวิ่งไปมาแต่คาร์ล ซึ่งน่ารักและตลกมาก กลับไม่สนใจ เพราะเขาเห็นเด็กชายคนหนึ่งกำลังทำปราสาททรายด้วยพลั่วและถัง เขาไม่แน่ใจว่าควรทำอย่างไรดี ก็เลยหยุดดู
“เร็วเข้า คาร์ล!” น้องชายทั้งสองของเขาตะโกน เขาจึงเร่งรีบทำตาม แต่เขาก็ถูกทิ้งห่างมาก จนหยุดอีกครั้งเพื่อมองเห็นปูที่วิ่งไปมา
“ทำไมเขาถึงไม่วิ่ง?” ปูตัวน้อยที่หยุดดูเช่นกันถาม “ฉันไม่สามารถจินตนาการเหตุผลที่เขาจะมีได้ เราปูถูกสร้างมาให้วิ่งบนดินนี้ และนั่นคือสิ่งที่เขาควรทำ แต่เขาคงไม่ทนไหว ฉันแน่ใจว่าในไม่ช้าเขาจะต้องกลับไปทะเล เพราะแสงแดดที่ร้อนแรงนี้จะทำให้เปลือกของเขาเจ็บปวดและไม่สบายใจ”
“เมื่อเขากลับมา เขาต้องผ่านประตูของฉัน และฉันหวังว่าเขาจะระวังพูดว่า ‘สวัสดี’ เมื่อเขาเห็นฉัน” ปูตัวเล็กอีกตัวตอบ
ปูตัวน้อยก็ crawl ไปยังคาร์ลที่กำลังพยายามทำปราสาททรายแบบเด็กชายด้วยวิธีที่น่าขบขัน เขานั่งข้างหนึ่งของปราสาทแล้วขีดด้วยกรงเล็บข้างหนึ่ง แล้วก็นั่งอีกด้านหนึ่งและขีดด้วยกรงเล็บอีกข้าง บางครั้งเขาจะหยิบสาหร่ายและเปลือกหอยที่อยู่ใกล้ๆ มาดูอย่างตั้งใจ แต่แล้วเขาก็จะกลับมาขีดข่วนต่อไป!
ปูตัวอื่นๆ เดินไปไกลและลืมคาร์ลไปหมดแล้ว ขณะที่เขาค่อยๆ กลับมาเมื่อเขาพบว่าไม่สามารถหาปู ทะเล หรือสาหร่ายที่เขาต้องการได้ เมื่อเขาอยู่ห่างจากบ้านสักระยะ เขาสังเกตเห็นพื้นทรายที่มืดและเปียก เขาจึงหันกลับและทำรอยเท้าของปูขาว โดยมองเห็นอย่างดีว่าเขากำลังไปที่ไหน เพราะเขายังมองไปรอบๆ
เขาเจอคนและปูหลายตัวระหว่างทางกลับบ้าน แต่ไม่มีใครที่อยู่ใกล้เขาเลย เขาเดินต่ออย่างเงียบๆ โดยหยุดพักเป็นครั้งคราว ก่อนที่พระอาทิตย์จะตก สามปูตัวน้อยที่เขาออกมาจากทะเลด้วยกันกลับถึงบ้านอีกครั้ง แต่ไม่มีคาร์ล!
“คาร์ลอยู่ข้างหลัง เพราะฉันเห็นเขาจากระยะไกล และเขาคงไม่ถึงบ้านในเวลาที่เหมาะสม ก็ให้เราไปนอนกันเถอะ” ปูตัวหนึ่งกล่าว
และพวกเขาก็นอนหลับตลอดทั้งคืน พวกเขากลับถึงบ้านแต่เช้าในวันถัดไป ดังนั้นพวกเขาจึงนอนต่อโดยไม่มีข่าวสารเพิ่มเติม หลังจากนั้นไม่กี่วัน เรือประมงเข้ามาที่ฝั่ง และนำพาปูแปลกๆ ตัวใหญ่และเล็กมากมายมา ในเช้าวันถัดมา เจ้าของปูก็นำพวกมันออกจากเรือและวางมันในสวน ดังนั้นคาร์ลจึงต้องมองหาสิ่งที่เขาสูญเสียไปสูงขึ้น
ปูตัวอื่นที่นอนหลับตื่นขึ้นมาวันสำคัญหนึ่งเมื่อได้ยินเสียงพายุใหญ่เกิดขึ้น และลมพัดแรงมาก หนึ่งในปูหันไปหาคู่ว่า “มันเป็น ‘ฤดูกาลที่น่าสงสัย’ หรือไม่?”
“โอ้ พระเจ้า ใช่!” อีกตัวตอบ “แต่ฉันกลัวว่าจำนวนมากของปูในนิวแฮมป์เชียร์อาจจะหายไป เพราะหากทะเลลึกพอ แกรู้ไหมว่าปูทั้งหมดจะลอยไปในน้ำได้ และเนื่องจากหลายตัวออกจากบ้านหิน ฉันกลัวว่าสิ่งที่พวกเขาจะได้ก็จะเป็นที่รักจริงๆ”
“มันน่าเสียดายจริงๆ ที่ปูจำนวนมากจะถูกโยนทิ้งเพื่อช่วยเพื่อนของเราในฝั่ง”
“จริง! บางคนบอกว่ามื้ออาหารของเราจะมีมากมายหลังจากนั้น”
พวกเขานั่งเงียบคิดสักพัก และแล้วปูตัวสุดท้ายกล่าว “ฉันสงสัยว่าคา尔จะเป็นอย่างไรบ้าง? เพราะตลอดคืนที่เรานอนหลับฉันไม่ได้ยินเสียงเขาเลย คุณคิดว่าเขาจะสบายดีหรือไม่?”
“คุณจำทิศทางที่เขาไปเมื่อเราสูญเสียเขาได้ไหม?” ปูอีกตัวถาม “ใช่ ดังนั้นฉันกลัวว่าเขาอาจจะถูกซัดไป”
“เอาเถอะ” อีกตัวตอบ “คุณจำได้ไหมคาร์ลบอกอะไรเราก่อนที่เราจะ crawl เพื่อไปนอนในคืนนั้น? ฉันเองก็ลืม มันมีอะไรเกี่ยวกับปัญหาและอันตรายที่ปูต้องเผชิญ แน่นอนว่าการสูญเสียปูในนิวแฮมป์เชียร์อาจเป็นการเปิดตามให้กับปูทุกตัว ที่แม้แต่คาร์ลหรือไม่มีการสูญเสียด้วย และฉันอาจบอกว่าเหตุการณ์นี้เป็นคำเตือนให้กับคนอื่นๆ ด้วยเช่นกัน”
จากนั้นปูทั้งสองก็หยุดพูดและตั้งใจที่จะดูแลตัวเองให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ และมันเตือนเด็กทุกคนที่อ่านนิทานให้พวกเขานึกถึงการทำตามคำแนะนำของพ่อแม่หรือผู้คนที่พวกเขาอาจมีอยู่ที่บ้าน
หวังว่านี่จะช่วยคุณได้นะ!