กาลครั้งหนึ่งในโลกที่ส่องประกายด้วยความหวาน ฉัน—แคนดี้ผู้เชี่ยวชาญด้านขนม—ตื่นขึ้นในเช้าวันอาทิตย์ที่สดใสในดินแดนของหวาน ดอกบลูราสเบอร์รีบานสะพรั่งทั่วทัศนียภาพของฉัน ขณะที่ดอกไม้ลูกอมโน้มเข้าสู่แสงอาทิตย์ หัวใจของฉันเต้นรัวด้วยความตื่นเต้นเมื่อคิดว่าจะทำขนมใหม่ในวันนี้! แต่เมื่อฉันเตรียมที่จะจัดเตรียมครัวที่เหนียวเหนอะหนะของฉัน สีหน้าของฉันกลับหมดหวัง ไอเดียของฉันดูเหมือนไม่เข้าที่เข้าทางเลย
อาจจะการผจญภัยในวันนี้จะช่วยกระตุ้นจินตนาการของฉัน? ฉันผูกเอี๊ยมและโลดแล่นออกไปข้างนอก เมฆน้ำตาลปั่นป่วนอยู่เหนือศีรษะของฉัน ขณะที่หยดน้ำเจลลี่ตกลงมาเหมือนฝนเบาๆ ฉันสูดลมหายใจจากอากาศหวาน หวังว่ามันจะเติมเต็มความคิดของฉันด้วยแรงบันดาลใจสำหรับขนมชิ้นถัดไป
แม่น้ำช็อกโกแลตไหลเจิดจ้ากระตุ้นจมูกของฉันด้วยกลิ่นเหมือนกับความฝันที่ละลาย “อาจจะเป็นช็อกโกแลตรูปแบบใหม่?” ฉันตั้งคำถาม แต่เมื่อมองไปรอบๆ เป็ดช็อกโกแลตซุกซนของฉันก็ไม่มีใครส่งเสียงตอบกลับจิตใจเงียบสงบ ความคิดสร้างสรรค์ของฉันยังคงถูกล็อคอยู่
ต่อไป ฉันได้เข้าไปในป่าลมเย็นซึ่งอ้อยขึ้นสูงและดุร้าย กลิ่นลูกอมเปปเปอแมนต์หมุนวนอยู่กับเสียงกระซิบของป่า แต่ก็ไม่พบแนวคิดดีๆ
“อืม…” ฉันถอนใจและนั่งลงในสวนมาร์ชmallow ที่นุ่มฟู กระต่ายมาร์ชmallowตัวน้อยกระโดดหอบไปมาทำให้แก้มของฉันรู้สึกเคลิบเคลิ้ม “อาจจะเป็นสตรอว์เบอร์รีจากเนินสตรอว์เบอร์รีที่จะกระตุ้นจินตนาการของฉัน?” ขณะที่ฉันลอยกลับบ้านบนก้อนเมฆมาร์ชmallowเล็กๆ หัวใจของฉันเริ่มมีหวังขึ้น
เมื่อถึงเนินสตรอว์เบอร์รี ภาพที่เห็นทำให้ฉันหลุดออกจากความคิด: แมลงหวี่ขนมตัวเล็กนับร้อยบินวนไปรอบๆ สตรอว์เบอร์รียักษ์ ทำให้ฉันอัศจรรย์ใจและระเบิดเสียงหัวเราะออกมา ไอเดียที่เกิดขึ้นในใจตอนนี้คือ—สตรอว์เบอร์รีขนาดยักษ์ที่ฉีดกลิ่นรสหวานของขนม! สิ่งมหัศจรรย์นี้จะทำให้มันกลายเป็นผลงานชิ้นเอก!
ฉันรีบกลับบ้านและรวบรวมอุปกรณ์ทั้งหมดของฉัน ไม่นานกลิ่นหอมหวานก็ลอยออกจากครัวของฉัน แพร่กระจายความสุขไปยังดินแดนของหวาน ค่ำคืนนั้น เพื่อนของฉันทุกคนมารวมตัวกันด้านนอกประตูของฉัน มองไปที่ฉันด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง “แคนดี้! แคนดี้! แคนดี้!” พวกเขาร้องเพลงอย่างร่าเริง
การแบ่งปันผลงานของฉันทำให้การหวานยิ่งมากขึ้น และจากวันนั้นไป ฉันได้เรียนรู้ว่าสิ่งที่ดีที่สุดบางครั้งมาจากช่วงเวลาแห่งความสุขบริสุทธิ์—เช่นเสียงหัวเราะที่มีร่วมกับเพื่อนๆ