ในบ่ายวันอาทิตย์ที่มีแดด แคนดี้ เด็กหญิงได้ทำการบ้านเสร็จก่อนมื้อเที่ยง และไปเล่นในป่า เธอใช้เวลาที่นั่นอย่างสนุกสนาน และเมื่อกลับมาถามแม่ของเธอว่า “เธอสามารถไปที่โรงงานขนมได้ไหม?” แม่ของเธอจึงบอกให้เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าและรีบไปที่นั่น ก่อนถึงเวลาอาหารค่ำ
ไม่นานเธอก็มาถึงอ aunt ของเธอ คาร์เมล มาร์เคส แห่งคาแรมเมล ตอนเช้าอ aunt ของเธอออกไปซื้อขนสัตว์เพื่อทำผ้าพันคอให้กับสามีของเธอ ซึ่งเป็นนางฟ้าขนมที่แสนอร่อย เพราะเขามักจะเป็นหวัดอยู่เสมอ ดังนั้น เธอจึงสามารถซื้อขนสัตว์อินเดียที่สวยงามมาก และกำลังสั่งงานให้กับลูกจ้างคนสำคัญของเธอ คือ คัสตาร์ดอยู่พอดี เมื่อตอนนั้นแคนดี้ก็โผล่เข้ามา
“ดีใจที่ได้พบเธอที่รัก” มาร์เคสกล่าว “เพราะคัสตาร์ดเพิ่งพูดว่า มันจะเป็นไอเดียที่ดีมากที่จะสอนเธอทำขนมเป็นการให้รางวัล ถ้าเธอไม่รังเกียจ กรุณารออีกสักครู่จนกว่าเขาจะเสร็จงาน”
ไม่นาน คัสตาร์ด ที่ถือส้อมยาวและสิ่งประหลาดอื่น ๆ ในมือ ได้ทำความเคารพต่อคุณนายและออกไป
“ตอนนี้ที่รัก” เขากล่าวกับแคนดี้ “สิ่งแรกที่เราต้องทำคือ ใส่น้ำลงในหม้อที่ตั้งอยู่เหนือไฟ” เขาจึงเอาส้อมออกและคลี่มัดหลายชั้นออกไป แล้วเทน้ำลงไปในหม้อ
“เราต้องระวังไม่ให้ตัวเองไหม้เสมอ จงจำไว้นะ” คัสตาร์ดกล่าว “และอย่าทำเช่นนั้นโดยไม่ได้รับอนุญาตจากแม่ของเธอ เพราะมันทำให้เธอแดงและเจ็บปวด และมักจะทำให้หงุดหงิดและอารมณ์ไม่ดีเป็นเวลาหลายวัน ซึ่งทำให้ทุกคนรำคาญ โดยเฉพาะเธอที่รัก”
จากนั้นเขาก็ใช้ขนสัตว์อินเดียขนาดใหญ่ และเช็ดน้ำร้อนทั่วมัน และมันดูเหมือนจะเป็นกะหล่ำปลีขาวขนาดใหญ่ในหม้อ
“สิ่งที่ดีที่สุดที่ทำกับมันก็คือ ทำขนมสายไหม แต่ใช้เวลานานมากในการทำให้แห้ง ดังนั้นเราจะทำแค่เล็กน้อยเพื่อความสนุกสนาน นี่แหละ”
แล้วเขาก็เอามันออกจากไฟ และให้แคนดี้ถือไว้ในจานไม้
ในตอนที่เขาทำเช่นนี้ มาร์เคสกำลังตรวจสอบราคา หยุดบ้างเพื่อดูสิ่งที่เกิดขึ้น
จากนั้น คัสตาร์ดก็วางขนสัตว์ที่เตรียมไว้ให้เย็นลงบนโต๊ะเครื่องแป้งที่สวยงามของคุณนาย เพราะมีแสงแดดช่วยแห้งมากกว่าในห้องอื่น และกระจกจะช่วยไม่ให้ลมพัดไปมา
จากนั้นพวกเขาไปที่ห้องอื่น และเฝ้าดูมันอยู่สักพัก แล้วกลับไปที่โต๊ะเครื่องแป้ง
“C’est le ton qui fait la musique” มาร์เคสกล่าว และขนมก็ยังไม่แห้ง
“อ้า! ลมที่สดชื่นกำลังเข้ามา” คัสตาร์ดกล่าว ขณะเดินเข้าห้องจากสวนพร้อมกับออร์แกนมือจากนักดนตรีข้างถนน ผู้กำลังร้องเพลง “Roam, roam” ราวกับว่ากำลังรอค่าเช่า และแกว่งหน่วยตอบไฟอย่างแรงในขณะเดียวกัน
อีกนาทีหนึ่ง ทุกอย่างก็เสร็จสิ้น ขนมแตกกระจายเป็นเจ้าสิบชิ้น และขนสัตว์อินเดียก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าร่มบุนที่เหมือนกับที่คุณไปรับประทานชาข้างใต้ เมื่อสัปดาห์ที่แล้วขณะที่เรากินชีสสวิสและดื่มไข่ฟลิป
ในขณะนั้น คัสตาร์ดกำลังหมุนไปมาด้วยออร์แกนมือและมองหากีต้าร์ในหน้าต่าง มาร์เคสกำลังสั่นผ้าเช็ดหน้าให้ดีที่สุด และแคนดี้กำลังจินตนาการถึงความร้อนสำหรับนักดนตรีข้างถนนอยู่เมื่อจู่ ๆ ประตูเล็ก ๆ ก็ค่อยเปิดเข้ามา และกลุ่มเด็กซนมาอย่างเร็ว
พวกเขาถูกดึงเข้าไปที่โต๊ะเครื่องแป้ง มัดตัวเองกับมันในผ้าม่านของหน้าต่างที่เปิดอยู่เหมือนกับพันธนาการ และทำตัวอย่างไม่เหมาะสมอย่างสมบูรณ์ในทุกทาง โดยไม่คำนึงถึงดนตรีหรือใครในนั้น
“จะทำอย่างไรดี?” มาร์เคสกล่าวอย่างงุนงง
“ฉันจะไปเรียกตำรวจที่อีกฝั่งของถนนซึ่งอยู่ไกลไปประมาณสี่ร้อยเมตร” คัสตาร์ดตอบ ขณะที่หยุดออร์แกนมือ ทำความเคารพ และขึ้นไปที่กล่องเก็บเงินในผนัง ที่มีลักษณะเหมือนกับที่คุณเคยได้ยินเมื่อครั้งก่อน
“อืม มันน่าเหลือเชื่อ ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน” มาร์เคสพูดหลังจากที่เขาออกไป