กาลครั้งหนึ่งในทุ่งหญ้าที่ยังมีแดดจ้า มีเต่าตัวน้อยชื่อทิมมี่ เขามีพี่น้องสองคนชื่อจอห์นนี่และซาลี่ วันหนึ่งเช้าตรู่ แม่ของพวกเขาป่วย และทิมมี่ได้ยินจอห์นนี่และซาลี่พูดคุยเกี่ยวกับการที่พวกเขาจำเป็นต้องข้ามแม่น้ำเพื่อเก็บสมุนไพรพิเศษที่จะรักษาแม่ของเขา
“ฉันอยากจะช่วยมากเลย” ทิมมี่คิด แต่ความคิดที่จะข้ามแม่น้ำกว้างและน่ากลัวทำให้เขารู้สึกหวาดกลัว
“ทิมมี่” จอห์นนี่พูด ขณะที่สังเกตเห็นความกังวลของพี่ชาย “เธอควรไปกับพวกเราเพื่อเอาสมุนไพร แม่ต้องการมันจริงๆ”
“แต่ว่า… แต่ว่า… ถ้าฉันตกน้ำล่ะ?” ทิมมี่ตอบด้วยเสียงสั่นเครือจากความคิดนั้น
“เธอสามารถจับหางของฉันได้ และฉันจะว่ายน้ำข้ามไปกับเธอ” จอห์นนี่พูดปลอบใจ
เมื่อพวกเขาถึงริมแม่น้ำ ทิมมี่รู้สึกหัวใจของเขาเต้นแรง น้ำไหลเร็ว และที่ฝั่งตรงข้าม มีสมุนไพรที่จำเป็นโบกสะบัดในลม
“มาเถอะ ทิมมี่” ซาลี่พูดอย่างตื่นเต้น “เราต้องรีบ”
ทิมมี่หายใจเข้าลึกๆ และเดินเข้าน้ำไปที่แม่น้ำ คุณพ่อเต่าที่นั่งพักอยู่ใกล้ๆ เห็นสีหน้าที่กังวลของทิมมี่จึงเดินเข้ามาหา
“มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า ลูกน้อย?” เขาถาม
“โอ้ คุณพ่อ ฉันกลัวที่จะข้ามแม่น้ำ ฉันอยากจะเก็บสมุนไพรให้แม่ แต่ฉันอาจจะตกน้ำ!” ทิมมี่อธิบายด้วยเสียงสั่น
คุณพ่อเต่ายิ้มอย่างใจดีและพูดว่า “จำไว้นะ ทิมมี่ แม้แต่แม่น้ำที่ทรงพลังที่สุดก็สามารถข้ามได้ถ้าหากเธอตั้งใจ และด้วยการสนับสนุนจากครอบครัว เธอสามารถเอาชนะความกลัวได้”
ทิมมี่頷頷 เอาการกล้าหาญเพิ่มขึ้นเล็กน้อยเมื่อพี่น้องเข้ามาร่วมกับเขา เขาจับหางของจอห์นนี่อย่างแน่นหนาที่สุดเท่าที่ทำได้ และเขาค่อยๆ เริ่มข้ามแม่น้ำ
มันค่อนข้างหนึบนิดหน่อย และบางครั้งทิมมี่รู้สึกว่าเขาอาจจะลื่นตกลงไป แต่จอห์นนี่ก็ยังพายอย่างแข็งขัน และไม่นานพวกเขาก็ถึงฝั่งตรงข้าม ทิมมี่รีบเก็บสมุนไพรที่พวกเขาต้องการและขึ้นไปบนหางของจอห์นนี่
ระหว่างทางกลับ เต่าทั้งสามตัวร้องเพลงที่มีความสุข เมื่อพวกเขากลับถึงบ้าน ทิมมี่ยิ้มอย่างภาคภูมิใจเมื่อมอบสมุนไพรให้แม่ของพวกเขา ผู้ซึ่งดีใจมากที่ได้เห็นมัน
“เธอทำได้แล้ว ทิมมี่!” ซาลี่ร้องยินดี กอดเขาแน่น
ทิมมี่ยิ้มอย่างสดใสและตอบว่า “ฉันไม่สามารถทำได้ถ้าไม่มีพวกเธอที่คอยเชียร์ฉัน”
และตั้งแต่นั้นมา ทิมมี่ไม่เคยกลัวที่จะข้ามแม่น้ำอีกเลย รู้ว่ามีครอบครัวอยู่ข้างเขา เขาสามารถเผชิญหน้ากับพายุใดๆ ได้