การผจญภัยของซันนี่ ยูนิคอร์น
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในดินแดนที่ห่างไกลมีสถานที่ที่สวยงามเรียกว่า หุบเขาสายรุ้ง ในหุบเขามายาแห่งนี้ ยูนิคอร์น นางฟ้า และสิ่งมีชีวิตอันน่าทึ่งต่างๆ อยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข ดวงอาทิตย์ส่องแสงสว่างจ้าเสมอ และสายรุ้งเต้นระบำอยู่บนท้องฟ้า ที่นี่คือที่ที่ความฝันกลายเป็นจริง
ในหุบเขาสายรุ้ง มียูนิคอร์นที่ใจดีและอ่อนโยนชื่อว่า ซันนี่ แตกต่างจากยูนิคอร์นตัวอื่นๆ ที่มีขนสีขาวบริสุทธิ์หรือเฉดสีชมพูและฟ้าสว่าง ซันนี่มีขนสีม่วงเข้มที่มีจุดเงินระยิบระยับเหมือนดาว และเธอยังมีเขาสีทองอร่ามที่ส่องแสงในยามค่ำคืน ซันนี่มีจิตใจอันหวานขณะที่เต็มไปด้วยความรักและความกรุณา แต่เธอมักรู้สึกเหงา
คุณเห็นไหม? ยูนิคอร์นตัวอื่นๆ แม้ว่าจะเป็นมิตร แต่ไม่ได้เข้าใจซันนี่เลย พวกเขาจะวิ่งเล่นในทุ่งหญ้า เสียงระฆังเงินดังขึ้นขณะเต้นรำ แต่ไม่มีใครต้องการเป็นคู่กับเธอ นางฟ้าก็จะบินหนีเมื่อซันนี่เข้ามาใกล้ ทำให้ผีเสื้อที่พวกเธอชื่นชอบหนีไป ซันนี่พบความสบายในป่า มักใช้เวลาอยู่ที่นั่น พูดคุยกับต้นไม้และนก
เช้าวันหนึ่ง ขณะที่เธอเดินลึกเข้าไปในป่าเกินกว่าที่เคย ซันนี่ได้พบกับพื้นที่โล่งที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน ตรงกลางของพื้นที่โล่งนั้นมีต้นวิลโลว์ใหญ่ยืนอยู่ กิ่งก้านของมันแกว่งไปมาแม้ว่าจะไม่มีลมพัดอยู่ใกล้ๆ ใต้ต้นนั้นมีกลุ่มสิ่งมีชีวิตเล็กๆ ที่มีลักษณะเหมือนใบไม้แห้ง แต่มีตาแย้มยิ้มและแสดงสีหน้าที่สนุกสนาน พวกเขารีบมาทักทายเธอ แนะนำตัวว่าคือ ลีฟลิง
“ยินดีต้อนรับ ยินดีต้อนรับ!” พวกเขาร้องตะโกน “เราชอบสีของคุณ ยูนิคอร์นที่รัก! เราไม่เคยเห็นความสวยงามที่มีเอกลักษณ์เช่นนี้มาก่อนในชีวิตของเรา!”
หัวใจของซันนี่บินขึ้นสูง สุดท้ายมีใครบางคนชื่นชมความแตกต่างของเธอ! เธอใช้เวลาหลายชั่วโมงกับลีฟลิง แชร์เรื่องราวและเสียงหัวเราะ พวกเขาเล่นเกม ร้องเพลง และซันนี่รู้สึกอบอุ่นที่เธอยังไม่เคยรู้สึกมาก่อนในหลายปี
เมื่อค่ำมาถึง ลีฟลิงเชิญซันนี่ไปตามพวกเขาไปยังสถานที่ลับในป่าเพื่อชมสิ่งที่น่าอัศจรรย์จริงๆ อยากรู้อยากเห็นและตื่นเต้น ซันนี่จึงเห็นด้วย พวกเขานำเธอไปยังน้ำตกที่งดงามเกิดจากหินที่เปล่งประกายเหมือนเพชร น้ำตกสะท้อนแสงแดดออกเป็นสีสันที่หลากหลาย สร้างสายรุ้งเล็กๆ ทุกที่ และที่ปลายน้ำตกคืออ่างน้ำที่เงียบสงบ
“ขอพรเถอะ ซันนี่ที่รัก” ลีฟลิงตัวหนึ่งกล่าว “ให้มายาของน้ำตกช่วยให้มันเป็นจริง!”
โดยไม่ลังเล ซันนี่ขอการยอมรับจากผู้ที่เธอรัก — ยูนิคอร์นและนางฟ้าของหุบเขาสายรุ้ง ลีฟลิงยิ้มอย่างเข้าใจ บอกเธอว่าบางครั้ง การยอมรับต้องใช้เวลา
วันถัดมา ซันนี่กลับสู่หุบเขาสายรุ้ง โดยมีหัวใจเต็มไปด้วยความหวัง ขณะที่เธอเข้าใกล้เพื่อนยูนิคอร์นของเธอ เพื่อความประหลาดใจ พวกเขาหันมาที่เธอพร้อมดวงตาที่ส่องประกาย
“ซันนี่! ซันนี่! ดูสิว่าเราทำอะไรมาสำหรับคุณ!” ยูนิคอร์นตัวหนึ่งร้องเล็กน้อย พวกเขาได้สร้างทุ่งหญ้ากว้างที่เต็มไปด้วยดอกไม้สวยงามนานาชนิด ซึ่งทั้งหมดเป็นเฉดสีม่วงเพื่อให้ตรงกับขนที่เป็นเอกลักษณ์ของซันนี่
ซันนี่อ้าปากค้าง น้ำตาแห่งความสุขเต็มตา “พวกคุณทำสิ่งนี้ให้ฉันเหรอ?”
“แน่นอน!” ยูนิคอร์นอีกตัวกล่าว “สีของคุณทำให้หัวใจของเราเผยแผ่ เราอยากจะปลูกสีม่วงให้เข้ากับคุณเมื่อคุณมาถึงครั้งแรก จะให้เราขอโทษไหม?”
หัวใจของซันนี่พองโต “ฉันรักที่จะเป็นส่วนหนึ่งของสวนดอกไม้ของพวกคุณ” เธอตอบ ขณะที่รู้สึกอบอุ่นและขอบคุณ
จากวันนั้นไป ซันนี่ได้รับการยอมรับไม่เพียงแต่ในหุบเขาสายรุ้ง แต่ยังลึกลงไปในหัวใจของเธอ ยูนิคอร์นและนางฟ้ากอดเธอในลักษณะที่เป็นตัวของตัวเอง โดยรู้ว่าความแตกต่างของเธอทำให้เธอเป็นพิเศษร่วมกับลีฟลิง พวกเขาเฉลิมฉลองทุกวันด้วยความกลมกลืนที่เติมเต็มท้องฟ้าสีฟ้ากว้างใหญ่ด้วยความสุขและเสียงหัวเราะ
และอย่างนั้น ในดินแดนห่างไกล ใต้แสงนับพันของดาวที่แวววาวและสายรุ้งที่เต้นรำ ซันนี่ ยูนิคอร์นและเพื่อนๆ ใช้ชีวิตร่วมกันอย่างมีความสุขตลอดไป ด้วยการเฉลิมฉลองความงามของสิ่งมีชีวิตที่มีเอกลักษณ์นั้นที่อาศัยอยู่ในโลกมายาของพวกเขา
เรื่องราวนี้สอนเราว่าการยอมรับและความรักมีหลายรูปแบบ และการเป็นคนที่แตกต่างกันนั้นควรได้รับการเฉลิมฉลองว่าเป็นสมบัติที่แท้จริง