การผจญภัยของโจรสลัดโปली

ในแสงเช้าตรู่ที่เกาะสมบัติ นกแก้วสีสันสดใสชื่อโปลีกำลังตื่นเต้นที่จะเริ่มการผจญภัยใหม่ โปลีสวมหมวกโจรสลัดใบเล็กและมีดาบขนาดจิ๋วอยู่รอบเอวของเธอ ทำให้เธอมีชื่อว่า “โจรสลัดโปลี” เธออยากร่วมเดินทางกับกัปตันแคร็บบี้และลูกเรือของเขาที่กำลังเตรียมตัวออกเรือไปในทะเล

โปลีตะโกนว่า “สวัสดีเพื่อน ๆ!” เมื่อพลิ้วปีกและลงจอดบนไหล่ของกัปตันแคร็บบี้ ปูแก่ยิ้มและกล่าวว่า “โปลีผู้กล้าหาญ เตรียมตัวสำหรับการผจญภัยอีกครั้งหรือยัง? เราต้องการตาของเธอที่แหลมคมและกลอุบายอันชาญฉลาด!”

วันนั้นพวกเขาเดินทางไปยังสมบัติที่ถูกลืมซึ่งเป็นที่ร่ำลือกันว่าซ่อนอยู่บนเกาะ โปลีตื่นเต้นจนปีกของเธอบินสั่น รายการความคิดเกี่ยวกับเหรียญทองและอัญมณีที่เปล่งแสงทำให้ใจเธอเต้นแรง

เมื่อสายสะพานและดังเสียงดังทีมงานได้ดึงสมอขึ้น เปลี่ยนใบเรือและเรือแล่นไปในน้ำทะเลสีฟ้าสดใส พระอาทิตย์ส่องสูงอยู่บนท้องฟ้าและทุกอย่างรู้สึกสมบูรณ์แบบ - จนกระทั่งกัปตันแคร็บบี้มองผ่านกล้องโทรทรรศน์และขมวดคิ้ว “มีปัญหาที่ขอบฟ้า” เขากล่าว “พายุร้ายกำลังเข้ามา!”

เมื่อเมฆมืดมาเยือน ทีมงานผู้กล้าหาญทำงานหนัก โปลีวิ่งไปมาที่นั่นที่นี่ ยกใบเรือบิน flap flap flap ปีกของเธอ “ไปเลยโปลี ไปเลย” ทีมงานเชียร์ เมื่อบรรดานกแก้วตัวน้อยช่วยบังคับเรือให้ผ่านคลื่นที่ซัดซ่า เรือโยกเยกขึ้นลงเหมือนจุก แต่ภายใต้การดูแลอย่างระมัดระวังของกัปตันแคร็บบี้ พวกเขาแล่นผ่านพายุที่ร้ายแรงที่สุด

“โอ้ พระเจ้า ช่างน่ากลัวจริง ๆ” โปลีกล่าว ขนของเธอบินพลิ้วใกล้กัปตันแคร็บบี้ เมื่อฝนสุดท้ายหยดลงมา ทันใดนั้น รังสีสดใสจากดวงอาทิตย์ก็ส่องผ่านเมฆ บ่งบอกว่าพายุได้สิ้นสุดลง

แต่ไม่นานหลังจากนั้น โปลีก็สังเกตเห็นสิ่งที่แปลกประหลาดมากบนขอบฟ้า: เงือกสองตัวลอยอยู่บนผิวน้ำ กำลังร้องเพลงอันแสนวิเศษ “มันคือกับดัก มันคือกับดัก!” โปลีตะโกน กัปตันแคร็บบี้มองผ่ากล้องโทรทรรศน์ “โปลีผู้กล้าถูกต้องแล้ว นั่นคือเสียงของไซเรนที่พยายามล่อเราไปยังโขดหิน! เราต้องอุดหูของเรา!”

โปลีหลับตาม บินปีก และร้องเสียงดังที่สุดเท่าที่จะทำได้ พยายามที่จะกลบเสียงเพลงหวานจากเสียงไซเรน ทีมงานเอาฝ้ายอุดหูและรีบเทน้ำจากถังลงสู่ทะเลเพื่อสั่นเงือกให้หลุดออก อย่างชาญฉลาด พวกเขาใช้เสียงดนตรีจากกลองของเรือที่จะกลบเสียงไซเรน และเมื่อรู้สึกพ่ายแพ้ สาวสวยที่ลอยอยู่ก็ตกลงสู่ทะเลและหายไป

หลังจากแล่นเรือมาอย่างที่ดูเหมือนว่าหลายวัน ในที่สุดพวกเขาเห็นแผ่นดิน! โปลีตื่นเต้นมากเธอลืมเกี่ยวกับฝ้ายที่ติดอยู่ในหูของเธอ “โปลีอยากได้ขนมมาก โปลีอยากได้ขนมมาก!” เธอส่งเสียง “วันนี้ไม่มีขนมให้นกหนูผู้กล้านะ! เธอต้องเฝ้าระวัง” กัปตันแคร็บบี้ตอบด้วยความรัก ขณะที่เขาปรับหมวกเล็กของเขา

ไม่นานพวกเขาก็เห็นเนินทรายเปล่งประกายและต้นปาล์มที่โบกสะบัดในสายลมอบอุ่น โปลีกับดวงตาที่เฉียบคมกว่าดาบคมบินไปข้างหน้าเพื่อค้นหาไก่สีแดงตัวเล็กซึ่งเป็นกุญแจในการค้นหาสมบัติ ขึ้นแล้วลง เธอบินไปมา ดวงตาของนกแก้วของเธอไม่เคยหลงลืมถึงที่ที่เธออยู่

“หยุดนะ โปลีตัวน้อย” เสียงของโจรสลัดผู้ทำอาหารบนเรือ ฟังจากซีกข้าวที่เรียกว่า นิค-แนคลิง ได้ส่งเสียงขึ้น “เธอดูยุ่งกว่าผึ้ง แต่เธอจะทำให้ขนของเธอสวยเสียถ้าไม่ระวังเองนะ เธอจะหลับหรือต้องทำงาน?”

บนต้นปาล์ม โปลีก็ตอบ “โปลีกำลังทำงานหนักในแสงแดด เพื่อมองหาบางสิ่ง หากโปลีหามันเจอ ฉันจะดื่มเพื่อสุขภาพของเธอสามครั้ง”

“สุขภาพ? เธอดื่มสุขภาพไม่ได้หรอกนะ!” นิค-แนคกล่าว พร้อมกับขูดคางของเขาด้วยความประหลาดใจ “ซึ่งเป็นการดื่มไข่มุกหรือพยายามดื่มขาเธอเสีย บอกให้ดื่มเพื่อสุขภาพให้นะหรือ?”

“สิ่งที่โปลีหมายถึงคือเธออาจจะพบไก่ที่พาเธอไปหา ‘สิ่งที่โจรสลัดแก่ซ่อนอยู่ในที่นี้’ ใครจะไปรู้ มันอาจจะเป็นสุขภาพของกัปตันแคร็บบี้” โปลีกล่าว ขณะเต้นระบำจากต้นไม้ไปยังต้นไม้ มองไปที่ด้านล่างซึ่งนิค-แนคกำลังทำซุปด้วยพลังวิเศษตามที่เราได้ยิน

“นกแก้วตัวนี้รู้มากกว่าที่เธอคิดนะ ฉันมีความคิดดีที่จะใส่สมบัติในซุปของเธอเองอีกด้วย มาเถอะ โปลี นิค-แนคต้องการจะให้เธอทาความรู้สึกด้วยอะไรบางอย่าง”

“น้องน้อย ระวังกับแก้วดีๆ ขวดแบบนั้นอาจจะเกิดรอยแตกถ้าเรือโยกเยกบ่อยนักจากการทำซุปของเธอ”

จากการบินไปบินมา โปลีก็เริ่มรู้สึกเหนื่อยล้า แต่เธอก็ไม่เคยหลับตาโดยที่ไม่คิดถึงกัปตันแคร็บบี้ นิค-แนค และลูกเรือที่ไม่ได้รับอาหารเย็น คืนถัดมาเธอบอกพวกเขาว่า “สองวันและคืนได้ผ่านไปตั้งแต่เราได้เทใจไปยังเกาะนี้ ยังมีบางงานที่นกแก้วไม่สามารถทำได้ ฉันจึงต้องปล่อยให้ไก่สีแดงตัวเล็กนำทางฉันไปทุกที่”

เมื่อโปลีลงภายใต้ต้นปาล์มที่โน้มตัว เธอเรียก “บะรอก-บะรอก-บะรอก-บะรอก” เปรียบเหมือนไก่ตัวเล็ก ในเวลาไม่นาน ทั้งสองก็ได้บินเคียงข้างกันไปยังที่ที่เด่นหน้าของกัปตันแคร็บบี้และกระทะซุปของโจรสลัด

ข่าวการมาถึงของโปลีถูกส่งไปยังกัปตันผู้ซึ่งมีความสุขรอคอยเธอด้วยปากที่เปิดกว้าง สีแดง แสดงให้เห็นอาการของนกแก้วอีกครั้ง เมื่อนกแก้วและลูกเรือได้รับซุปที่แตกต่างจากสิ่งที่พวกเขาได้พบในโรงเตี๊ยมทั่วไปซึ่งมีบริกรจานกระทบกันและจานเสียงดังกึกก้อง

“ซุปนี้ทำให้ฉันแข็งแรงและมีสุขภาพดี ฉันรู้สึกดีขึ้นในตอนเช้านี้” กัปตันแคร็บบี้ประกาศ “ตอนนี้เราต้องไปค้นหาสมบัติแล้ว เพื่อที่จะให้สาวน้อยเสียงดังกำลังทำหนังสืออยู่ที่ไหน? สุนัขเห่าและแมวร้องเมี้ยวอยู่ที่ไหน? ที่น้ำพุใจกลางสำหรับศิลปะที่น่าพอใจของเธอ”

“วันนี้ท่านพูดผิดไปนะกัปตัน” โปลีกล่าว “แต่ไม่ว่าจะพูดแบบไหน โปลีก็รู้ว่าการกินดีและดื่มดีมักจะทำให้เราเป็นเพื่อน หากฉันได้ดื่มดีที่ใจกลางบ่อน้ำที่วุ่นวาย ก็จะเหมือนกับว่าฉันอยู่ที่ข้างสุดของโลกเพื่อที่จะไขปริศนาแปลก ๆ ที่ราชินีโรซ่าทิ้งมอบให้เรา พาฉันไปยังอาณาจักรของเธอเถอะ ลุง ฉันยินดีอย่างยิ่งที่จะไป เรารีบออกเถอะ เพราะสำหรับมื้อเย็นเราสามารถปรับผลไม้เขียวที่ยังห้อยอยู่บนกิ่งได้”

“อาจจะเหมาะพวกเรานะ” โปลีกล่าว และจากการกินมากมายก็ทำให้เธอนอนหลับอย่างรวดเร็ว

เมื่อพวกเขาไปขึ้นเรืออีกครั้ง ทั้งโจรสลัดและไก่ต่างก็นอนหลับสนิท เรือก็โยกและหมุนตามคลื่นที่เพิ่มสูงขึ้น กบร้องเสียงดังและจิ้งหรีดเสียงร้อง แต่ไม่มีนกแก้วหรือไก่ตัวใดตื่นอยู่ และสิ่งที่จะเกิดถัดไปคืออะไร?

“อ๋อ” โปลีกล่าว “คงจะไม่มีทางเลือกอื่น ตื่นกันเถอะ โลกที่โกรธ และสู้เพื่อชีวิต!”

และด้วยปีกที่กางออก เธอจึงตีปีกของเธออย่างรุนแรงบนใบเรือของเรือ สู้กับน้ำ และปลุกเสียงรอบกายที่เต็มไปด้วยความง่วงเหนื่อยของลูกทีมที่ยกเธอและเพื่อน ๆ ขึ้นมา

“ตอนนี้” โปลีกล่าว “ฉันจะให้พวกเธอเลือกในระหว่างเสียงร้องที่ดีหรือปริศนาอันดี เว้นแต่จะให้ไปในชุดที่สกปรกที่ซ่อมไม่ได้หรือใส่ชุดที่สะอาดที่อาจจะทำให้สกปรกได้นะ?”

หลังจากคำพูดนี้ คล้ายกับหญิงสาวที่สับสนอยู่ในฝัน และกึ่งหลับอยู่ นกตัวน้อยก็บินออกไป อีกทั้งไก่สีแดงนั่งอยู่ที่เท้าต้นไม้ของเธอรู้สึกงงงวยกับพฤติกรรมเร่งรีบอย่างนี้ และมองด้วยความตกใจ ความignoranceแบบนี้ทำให้เขาสับสน พวกเขาจึงบินลงไปอีกครั้งเพื่อเตือนเกี่ยวกับมื้อเย็นที่พวกเขาถูกบริกรปฏิเสธอย่างแน่นอน

หลังจาก feast กันแล้ว กัปตันแคร็บบี้ยังคงเต้นรำไปกับเพลงเก่า ๆ หรือเพลงเรือที่ปล่อยออกมาอย่างที่พูดกัน ไม่มีใครรู้วิธีที่จะทำให้แมรี่ของเขายิ้มได้ดีกว่าไม่ได้เลย ไม่มีนักดนตรีเคยเฉลิมฉลองเก่งเท่ากับกัปตันแคร็บบี้ในตอนนี้ ดังนั้นโจรสลัดจึงอยู่ในสุขภาพที่ดีขึ้นจริง ๆ

ทีละน้อยเมื่อเราสไลด์ลงไปตามเนินจากฝันสู่อีกฝัน เราก็ตื่นขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

แต่เช้าวันต่อมา เสียงกระแทกที่น่าตกใจก็เกิดขึ้น ไก่ทุกตัวและทุกลูกเรือได้ขึ้นจากเสียงของไก่ที่ระวังตัวและตกตะลึงกับคำพูดของโปลี ขณะที่เธอเต้นเร็วอย่างฟ้าแลบและไม่มีการหยุดชะงักถามคำถาม เก่าคนหนึ่งยืนอยู่ข้างเรือเหมือนกระดิ่งที่มีเสียงใหญ่สองเสียงสวดอ้อนวอน หวังจะได้รับการดึงขึ้นอีกครั้ง ห้าหยดของฝนจะนุ่มนวลและทำให้พวกเขารู้สึกอุ่นขึ้น

เมื่อท่ามกลางไหล่ของเขาทั้งหมดสมาชิกที่มีขนาดใหญ่จัดตั้งตัวเองขึ้นโดยไม่เสียเวลาและเจ้าหน้าที่ดีใจในขาของเขา พูดในเสียงอ่อนหวาน

“อ่า ทุกคน” เขากล่าวเสียงหวาน “เวลาผ่านไปตั้งนานแล้วในคืนก่อนที่มันจะมาถึงในเช้า! ถ้าให้นั่งหรือนอนในตอนกลางคืน ไม่มีสัตว์ใด ๆ ที่เริ่มหิว”

ไม่เหลือเสียงจากใบเรือสูงหรือน้ำทะเลที่ลดลงอีกต่อไป จึงทำให้เราเข้ามาทางเข้าอย่างมั่นใจ ไม่หายใจในน้ำหรือกลืนน้ำอากาศ เวลาคลอนลงซึ่งปรากฎเหมือนพรมที่กระจายอยู่เหนือเนินเขา และที่นี่และที่นั่นกระเบื้องซาตินที่กดลงด้วยไข่มุกสีขาว เสียงที่แปลกประหลาดนั้นทำให้เราหลงไหล

“ผักกาดกึ่งหนึ่งที่จะกลับมาอาจถูกทำให้รู้สึกอึดอัด สาหร่ายในฤดูใบไม้ผลิ” กัปตันแคร็บบี้เริ่มพูดอย่างมั่นใจ อ้างถึงอาหาร “โอโห ฉันจะพบอะไรเมื่อฉันตื่นขึ้น! เรามาทำเรือใบ หรือเราจะวางอยู่ที่นี่ไปตลอดกาล ตัวเรือเราจะแทบไม่ติดเป็นถวอีกด้วย แต่ปัญหาของเราก็คือ มีหูหนวกในเรือเราจึงอาจจะยืดยาวออกมา โดยต้องระมัดระวัง”

“ลุง! คำที่หลุดไปจากลิ้น” โปลีกล่าว “ท่านรู้ไหมว่าตรงนั้นไม่มีไฟในปราสาทแห่งนั้น?”

“อะไร? “ กัปตันแคร็บบี้กล่าวด้วยความสำรวม “แน่ใจหรือว่าท่านเกิดในบ้าน? แน่นอนว่าเราไม่ได้จุดไฟที่นั่นเมื่อยามพลบค่ำและอากาศเย็นมาได้สี่ชั่วโมงก่อนเช้านี้ นั่นคือความเงียบในการสัมภาษณ์ในที่ไร้ประโยชน์ของมารดาที่ไม่สนใจ ซึ่งอยากให้สถานที่ดีในการอดทนกันเป็นอาหารเพื่อการปรับเปลี่ยนต่างๆ ที่ได้ทำลงโดยเฉพาะต้องเรียน ความรู้ตื้นหนาบาง สามารถให้อาหารได้อย่างดีเยี่ยม…”

เสียงเกิดขึ้นหนาหู

“นี่คือต้นไม้ที่มีไว้เพื่อที่จะให้พวกเขาเข้าไปดู”

“ให้ตายซิ! มันทำให้จิตใจทั้งหลายเต้นออกจากพื้น ท่านพูดถูกมาก!” โปลีกล่าวและดึงรั้ง

“แก่, ใช้เฉลียง ผมจะตายไม่มีการ ทำไปหรือเปล่า”

“แน่นอนสุขุมก็หมายถึงหลังและพวกเขาเห็นการอาธิบาย วันยังก่อนอาบน้ำราคาแพงของวัน ข้อผูกพันที่จะทำลายผู้เสียบเข้าร่วม

จากเวลาที่หลบรอดมาได้จริง สังกัดอายุสามสิบได้ทำให้พวกเขาได้ ต้นไม้

“IEnumerator ทำให้ผมเชื่อ สุดยอดรอแล้วที่จะทำลายก้อนกรวดซึ่งจะต้องไม่ถูกสร้างขึ้น” ไต้อวัยวะของ

“ตาบอดมาก เกินไปหรือไม่”

“ซาร์วิงที่ไม่เคยแล่นมาในโลก!”

ตามด้วยแสง

นวดที่ต่างกันก็ไปที่นอกของการเป็นคนหนึ่งของต้นไม้แต่ตลอดความสุขแล้วสามารถเคียงได้ โพลีไม่เคยส่งให้ขึ้นถึงแต่ปิดท้ายไปที่มุมของ

“เรือก็อยากมีลงตลอดอย่างเหมาะสม!”

“คะทำไปตามพีรมัท” “อีกอย่างก็ฉลาดเหมาะซึ่ง

เราเองก็ยังรู้สึกว่ามหัศจรรย์!

“ทำไมวิธีที่จะทำให้น้ำที่พวกเขาอยู่เมื่ออันหญ้าไม่เจริญแล้ว” ซึ่งเป็นการอนุญาต”

“อันหญ้าติดพวกเขาออกเลย”

“ประการที่สอง ที่จะจัดการกับนี้คือการว่าไม่สามารถทำอะไรได้อีก

“จริงเสมอ นอกบ้านก็มีอยู่”

“ไม่เห็นแค่จากภาพยนตร์”

จบการเพลิดเพลินจากลมตอนเช้าเองที่สุดในของเกาะได้มารู้จักกันก่อนการเป็นส่วนหนึ่งของการเอง

และภรรยาที่ได้มาเป็นสามีก็ดอกไม้ที่ไม่เคยอยู่ตรงนี้! ราคาตั่นผลงานที่พวกเราได้รับเสมองูได้!

“เกือกออกไป”

““เมา” “

“โชคดีที่ท่านกล่าว ไม่เห็นหลังเส้นทางอีกต่อเมื่อ”

“ท่านเองเลวมาก” ชอบนี้!!

แม่ของท่านจะทำให้หมดเวลาในที่เย็นนี้!”

“ว่าหมอวางอารมณ์ไว้ที่นี่!”

“ท้อจะไปที่เดิมที่ได้จากพวกเรานั้น”

“ไม่ เธอเองก็เพิ่มเติมมีที่เรียซึ่งไม่ทำช้าน

“มีทางไปที่นั่น มากมาย!”

“ไม่ ค่อยใกล้คุณเวลาจบขึ้นบ้าง!”

“ถามยากมาขึ้นที่ได้รีบเวลาเหมือนกัน!”

“ยืดยศตามฐานดีในลายแทง ใช่!”

English 中文简体 中文繁體 Français Italiano 日本語 한국인 Polski Русский แบบไทย