การผจญภัยของจิงเจอร์สุนัขจิ้งจอก
ในป่าที่เต็มไปด้วยความน่าหลงใหล ซึ่งแสงแดดส่องลอดผ่านแนวใบไม้เขียวชอุ่มและกลิ่นของน้ำค้างตอนเช้าลอยอยู่ในอากาศ มีสุนัขจิ้งจอกตัวน้อยที่มีชีวิตชีวาชื่อว่า จิงเจอร์ ร้องเพลงคู่คำต้อนรับของรุ่งอรุณที่ไพเราะ แต่ในใจของเธอกลับมีความฝันที่ยังไม่ได้รับการตอบรับ จิงเจอร์ใช้เวลาสายมองไปไกล ดวงตาสีทองของเธอประกายด้วยความหวังที่ยังไม่ได้รับการเติมเต็ม
“ฉันอยากจะโผบินเหมือนนก หรือว่ายน้ำเหมือนปลา” เธอถอนหายใจ อย่างไรก็ตาม ภายในจิตใจลึก ๆ เธอก็มีความฝันที่ไม่กล้าพูดออกมา นั่นคือความฝันที่จะเป็นนักวิ่งที่เร็วที่สุดในป่า
หัวใจของเธอเต้นระรัวด้วยความตื่นเต้นและความกลัวเมื่อคิดถึงการแข่งขันใหญ่ในป่า สุนัขจิ้งจอกเป็นที่รู้จักกันดีในด้านความว่องไวและความเร็ว แต่จิงเจอร์มักสะดุดเท้าของตัวเอง ความคิดที่จะต้องแข่งขันกับเพื่อน ๆ ทำให้เธอตื่นตระหนก จะให้ บัสเตอร์ เพื่อนที่ดีที่สุดของเธอคิดน้อยลงในตัวเธอหากเธอล้มเหลวหรือไม่?
เหมือนรู้ถึงความว้าวุ่นใจของเธอ บัสเตอร์เข้ามาหา “เกิดอะไรขึ้นที่รักจิงเจอร์? เธอดูเหมือนกับก้อนเมฆฝนที่กำลังจะระเบิดออกมา”
“ฉันอยากจะเข้าร่วมการแข่งขัน บัสเตอร์ แต่ฉันไม่สามารถช่วยรู้สึกว่าฉันไม่เหมาะสมที่จะชนะ” เธอสารภาพ น้ำตาเริ่มเอ่อในดวงตาของเธอ
“ไม่มีทาง! แชมป์รุ่นแรกทุกคนล้วนเริ่มต้นเป็นผู้แข่งขัน หยุดสงสัยในความสามารถของเธอเถอะ” บัสเตอร์ให้กำลังใจ ดวงตาของเขาเป็นประกาย
“แต่ถ้าฉันล้มเหลวล่ะ?” เธอกระซิบ
“แล้วเธอเพียงเรียนรู้ ฉันจะช่วยเธอ” และนั่นคือจุดเริ่มต้นของการฝึกซ้อม
ทุกเช้า เมื่อตะวันเริ่มทอแสงสีส้มและชมพูบนขอบฟ้า บัสเตอร์ได้ออกแบบความท้าทายใหม่ สัปดาห์แรกนั้นเต็มไปด้วยความยากลำบาก ขาของเธอรู้สึกหนักอย่างกับโลหะ แต่ทุกวันที่ผ่านไป ขาของเธอก็เริ่มรวดเร็วขึ้นในกำลังของตัวเอง จิงเจอร์เรียนรู้ที่จะยอมรับเหงื่อและความเหนื่อยล้า
“เธอต้องปลูกความคิดให้มั่นใจว่าเธอจะชนะ” บัสเตอร์บอกกับเธอ ทุกวัน เขามอบคำพูดที่เป็นกำลังใจ และพวกเขาฝึกซ้อมด้วยกันอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย
แต่ว่าเมื่อวันเวลาผ่านไปเป็นสัปดาห์ ความสงสัยเริ่มกลับมา “ถ้ามีใครป่วยและฉันถูกประกาศให้เป็นผู้ชนะโดยอัตโนมัติ มันจะไม่รู้สึกถูกต้อง” เธอกังวลกับ เฮเซล เต่าตัวเก่าที่เป็นเพื่อนผู้มีความอดทนของเธอ
เฮเซลหัวเราะ “การชนะไม่ใช่แค่เรื่องการเป็นคนแรก แข่งขันเพื่อความรักในการวิ่งและความสุขที่มันนำมามอบให้กับผู้คนรอบตัว”
“บางทีเธออาจถูกต้อง” จิงเจอร์คิดในใจ หัวใจของเธอเริ่มกลับเบาลงเล็กน้อย
เพียงวันเดียวก่อนการแข่งขัน ความวิตกกังวลกลับมาใหญ่ขึ้น “มาเถอะ จิงเจอร์! เราต้องเร่งรีบไม่เช่นนั้นเราจะไม่ถึงเส้นชัยทันเวลา” บัสเตอร์กล่าว
“อาจจะเธอควรละทิ้งฉันไปเถอะ! ฉันไม่อาจจะข้ามเส้นเริ่มต้นได้” จิงเจอร์บ่น
“เพื่อนที่รัก นี่ไม่ใช่แค่เรื่องการเริ่มต้นและการสิ้นสุด แต่เป็นเรื่องการเดินทาง” บัสเตอร์ปลอบโยน
“แต่ ฉันจะต้องได้รับรางวัลบางอย่างใช่ไหม?” เธอถาม
“โอ้! มีรางวัลใหญ่รออยู่” บัสเตอร์ตอบ ยิ้มแย้ม
ดวงอาทิตย์ส่องแสงสว่างเหนือสนามแข่งขันท่ามกลางดอกไม้หลากสีและเสียงร้องตื่นเต้นของสัตว์ในป่า สุนัขจิ้งจอก กวาง กระต่าย และนกต่างมารวมตัวกัน จมูกและจะงอยปากสั่นไหว สร้างบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง
ด้วยลมหายใจสุดท้ายเพื่อทำให้หัวใจที่เต้นเร็วของเธอสงบลง จิงเจอร์ก้าวสู่เส้นเริ่มต้นเคียงข้างสุนัขจิ้งจอกตัวอื่น ๆ ผู้แข่งขันของเธอทำให้น่ากลัวและพร้อม แต่ท่ามกลางพวกเขามีสุนัขจิ้งจอกสาวที่มีหัวใจเหมือนกับเธอ เธอพบความมั่นใจในสายตาของสุนัขจิ้งจอกสาวข้าง ๆ ในวินาทีนั้น พวกเขาทั้งสองได้สาบานที่จะทำให้ดีที่สุด – การชนะไม่สำคัญเท่ากับความพยายามและความสุขในการวิ่ง
เสียงร้องดังขึ้น “พร้อม… ตั้ง… ไป!” พวกเขาวิ่งออกไปตามเส้นทางวนเวียนของป่า เท้าของพวกเขากระทบพื้นอย่างนุ่มนวล
ในตอนแรก ความวิตกกังวลทำให้จิงเจอร์รู้สึกตระหนก แต่ในที่สุด ความรู้สึกเหล่านั้นก็หายไป ถูกแทนที่ด้วยความยินดีอย่างแท้จริง จิงเจอร์พุ่งไปข้างหน้า ค้นพบความสามารถที่ซ่อนอยู่ในตัวเธอ เธอไม่ต้องการคำกระตุ้นใจใด ๆ เพื่อให้เข้ากับจังหวะอันมีชีวิตชีวาของบัสเตอร์ weaving ผ่านต้นโอ๊กเก่าแก่และดอกไม้ป่าอันสดใส ทุกต้นไม้รู้สึกเหมือนเป็นเพื่อนกำลังเชียร์ และทุกสายลมที่พัดผ่านมาเหมือนกับเสียงกระซิบว่า “เธอทำได้”
ตั้งแต่โค้งแรกจนถึงเส้นสุดท้าย จิงเจอร์วิ่งได้อย่างไม่เคยมีมาก่อน หัวใจเต้นระรัว เธอเกือบจะสะดุดเข้าเส้นชัย ก่อนที่จะหยุดในทันที มันหายไปหลังพุ่มไม้ที่เริ่มแหลมคม
บัสเตอร์ที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นกระโดดเข้ามาข้าง ๆ เธอ แทบจะหายใจไม่ทัน “มันยอดเยี่ยมมาก! เธอทำได้ยังไงกัน? พวกเขาบอกว่ายังไงเธอคือผู้ชนะ!”
ความสงสัยแล่นผ่านความคิดของเธอ “หมายความว่าฉันอาจจะชนะงั้นเหรอ?” เธอพูดอย่างไม่เชื่อสายตา
“มงกุฎและสายสะพายเป็นของเธอเลย เพื่อนที่รัก!” บัสเตอร์หัวเราะและส่งเสียงกึกก้อง
ข่าวเกี่ยวกับการชนะของเธอแพร่ระบาดอย่างรวดเร็ว และมีขบวนแห่งความสุขมาเห็นจิงเจอร์ได้รับการสวมมงกุฎเป็นผู้ชนะ
“ตอนนี้เธอเชื่อในพลังของความฝันแล้วหรือยัง?” บัสเตอร์ถามอย่างขบขันในค่ำคืนนั้น
“ฉันเชื่อค่ะ บัสเตอร์!” แสงจันทร์ที่ส่องสว่างลงมายังป่าแห่งความสุขดูเหมือนจะสะท้อนคำพูดของเธอ
แต่ท่ามกลางดาวเต็มฟ้า จิงเจอร์ได้กระซิบด้วยความรู้สึกขอบคุณก่อนโลกที่หลับใหล “ใครจะรู้ว่า การเชื่อในตนเองจะทำให้ฉันบรรลุความฝันและเรียนรู้คุณค่าของมิตรภาพไปพร้อมกัน?”
และเช่นนั้น จิงเจอร์สุนัขจิ้งจอก ผู้เคยเป็นจิตวิญญาณที่เต็มไปด้วยความฝัน กลายเป็นสัญลักษณ์แห่งความหวังสำหรับสัตว์ในป่าและเป็นเครื่องพิสูจน์ถึงความมหัศจรรย์ของการเชื่อมั่นในตัวเอง