มันเป็นวันฤดูใบไม้ผลิที่สดใส และกระต่ายตัวเล็กๆ ได้วิ่งออกไปเล่น เบนนี่ ซึ่งมักจะอยากรู้อยากเห็นกว่าที่เหลืออยู่เสมอ ได้เดินเล่นจนมาถึงสวนที่หรูหราที่เต็มไปด้วยดอกไม้ที่หอมหวานที่สุด
“โอ้ สวยเหลือเกิน!” เบนนี่คิด “และกลิ่นหอมมาก ฉันสงสัยว่าทั้งโลกเป็นแบบสวนนี้ไหม?”
ในขณะที่เขากำลังคิด เขาก็เห็นบางสิ่งที่เปล่งประกายในบริเวณเท้าของเขา เขาเข้าไปดูใกล้ๆ และเห็นว่ามันเป็นฟองขนาดใหญ่ที่น่าทึ่งซึ่งเปล่งแสงด้วยสีรุ้ง มันคงเป็นฟองที่ทำจากสบู่ของเด็ก และมันลอยอยู่เหนือต้นดอกไม้ ด้วยขาเล็กๆ สี่ขาเหมือนแมลงวัน มันยังไม่รู้ตัวว่ามีกระต่ายน้อยที่กำลังจับตามองมันอย่างตั้งใจ
เบนนี่นั่งลงบนเนินเขาสีเขียวเพื่อที่จะได้มองดูความมหัศจรรย์นี้อย่างสบายใจ
“เธอชอบดอกไม้ไหม?” ในที่สุดฟองก็ถามด้วยเสียงเล็กๆ
“โอ้ ชอบสิ!” เบนนี่ตอบ “พวกมันสวยงามที่สุดที่ฉันเคยเห็น; แต่ถึงแม้ในป่าที่รักของเราฉันก็มีความสุขมาก”
ในช่วงนั้นเอง น้องๆ ของเขาก็มาถึง
“นายมองอะไรอยู่ เบนนี่?” เบสซี่ถาม
“มีฟองพูดได้เหนือดอกไม้” เขาตอบ “พวกนายอยากเห็นไหม?”
แต่เธอได้หลุดสายตาจากมันไปแล้ว และเริ่มลอยออกไปเหนือดอกไม้
“กลับมานี่!” เบนนี่ตะโกน “เราทุกคนสามารถบินไปกับเธอได้”
“ฉันสามารถพากลับไปได้แค่” ฟองพูดช้าๆ “แต่ถ้าเธอสัญญาไม่ให้จมลงไปที่พื้น ฉันจะยินดีพาทุกคนไป”
“โอ้ ใช่! ใช่!” กระต่ายน้อยส่งเสียงเชียร์เมื่อได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับการบิน และพวกเขาทั้งหมดกระโดดเข้าไปในฟองอย่างง่ายดาย มันเบาเหมือนอากาศ
เอ๊ะ นั่นคืออะไร? ฟองลอยสูงขึ้นในอากาศ พาผู้โดยสารน่ารักไปกับมัน ยิ่งสูงขึ้นไปจากดอกไม้ ถึงต้นไม้และพุ่มไม้ และสูงขึ้นกว่าต้นไม้ที่สูงที่สุด กระต่ายเห็นกว่าครึ่งหนึ่งของโลกข้างล่างและภูเขา
แต่ทันใดนั้น ลมแรงก็พาฟองไปหารังต้นสนที่เติบโตอยู่บนยอดหินสูง
“เราจะโดนร่วงลง!” กระต่ายร้องเสียงหลง “เราจะหาย! เราจะหาย!”
แต่เสียงร้องของพวกเขาทำให้ฟองเต้นในอากาศอย่างอันตรายกว่าเดิม
“กระต่าย มีอะไรเกิดขึ้น?” พี่เลี้ยงเก่าถาม เมื่อลุกออกมาอยู่ประตู
“เราหาย—we’re lost!” เบนนี่ร้องไห้ “จับพวกเราแน่นไว้ พี่น้องและน้องสาว และเราอาจจะยังรอด”
และจริง ๆ แล้วคนอื่นๆ ก็จับกันไว้แน่นจนฟองหายใจไม่ออกและค่อยๆ ลดลงสู่พื้น
สิ่งแรกที่ต้องทำคือก้าวออกจากฟองซึ่งอ่อนแรงเกินกว่าจะลอยไปได้อีก พวกเขาดีใจที่กลับบ้านอีกครั้งอยู่บนหญ้าที่สดใหม่ ในเงาของรั้วสูง ขณะที่พี่เลี้ยงนั่งอยู่
“เราจะมีความสุขในสวนของเรา” กระต่ายน้อยร้อง “ฮิปปี้ตี้ฮอป! ตอนนี้เรากลับมาถึงบ้านอีกครั้ง!”
และฉันคิดว่าคุณจะไม่ได้ยินจากฟองพูดอีกต่อไป; ยังไงก็ตาม มันไม่เคยถูกพบอีกตั้งแต่นั้นมา
เรื่องราวที่น่ารักนี้ เหมาะสำหรับวรรณกรรมสำหรับเด็ก สื่อถึงความไร้เดียงสาของการผจญภัย ขณะเดียวกันก็สอนบทเรียนที่มีค่าถึงครอบครัวและการทำงานเป็นทีม การเดินทางของเบนนี่ทำให้ผู้อ่านระลึกได้ว่า แม้ในสถานการณ์ที่น่ากลัว การอยู่ร่วมกันสามารถนำไปสู่การลงจอดอย่างปลอดภัยและการผจญภัยใหม่ ๆ ได้