ในกลางฤดูใบไม้ผลิ หมีตัวหนึ่งชื่อชาร์ลีตื่นจากการนอนหลับยาวในฤดูหนาว รู้สึกสดชื่นและกระตือรือร้นที่จะผจญภัย พอดีที่เขาออกไปข้างนอก เพื่อนๆ ของเขา ได้แก่ เพนนีเพนกวิน, เฟรดดี้กบ, แซลลี่กระรอก, และทอมเต่าก็รีบวิ่งเข้าหาเขาด้วยดวงตาที่เจิดจ้า
“ชาร์ลี! ชาร์ลี!” แซลลี่ตะโกนอย่างตื่นเต้นจนเกือบหายใจไม่ทัน “เราต้องการสำรวจดินแดนขนมวันนี้! คุณจะมาด้วยไหม?”
“แน่นอน!” ชาร์ลีตอบด้วยความยินดี และพวกเขาก็ออกเดินทางไปพร้อมกันด้วยใจที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น
ดินแดนขนมเป็นทุกอย่างที่พวกเขาฝันถึง ขนมป๊อปอันใหญ่ยิ่งสูงกว่าศีรษะของพวกเขา และแม่น้ำช็อคโกแลตไหลผ่านก้อนเมฆสายไหม ขณะที่พวกเขาเดินไป เด็กๆ ที่พวกเขาเจอก็ดูมีความสุขและเป็นมิตร แต่เมื่อการผจญภัยของพวกเขาเริ่มต้นขึ้น ความท้าทายก็เกิดขึ้น
ข้างหน้าเป็นหน้าผาคัพเค้กที่ทรุดโทรมและอ่อนนุ่ม “ฉันโดดขึ้นไปที่นั่นไม่ได้” ทอมพูดด้วยความกลัว
“ฉันมีวิธี!” เฟรดดี้โพล่งออกมาอย่างภูมิใจ เขาโดดขึ้นไปบนเนินเขาและร้องว่า “กระโดดบนหลังของฉัน แล้วฉันจะช่วยคุณขึ้น!” แก๊งค์ทำตามคำแนะนำของเขา โดยกระโดดขึ้นไปบนหลังเฟรดดี้ทีละคน และพวกเขาก็กระโดดขึ้นไปถึงยอด เขายิ้มให้เฟรดดี้ “ขอบคุณนะเฟรดดี้!”
หลังจากเลื่อนลงหุบเขามาร์ชเมลโลว์และเดินข้ามสะพานแยมสตรอว์เบอร์รี พวกเขาก็มาถึงแม่น้ำช็อคโกแลตที่กว้าง “โอ้ ประเดี๋ยว ฉันลืมเรือไว้ที่บ้าน” แซลลี่พูดด้วยความผิดหวัง
ชาร์ลี ผู้เป็นนักแก้ปัญหา ตอบว่า “อย่าห่วง ฉันช่วยได้!” เขาจับใบไม้ใหญ่มาและผูกมันด้วยเถาวัลย์หวานเพื่อทำแพที่แข็งแรง “ปีนขึ้นมา—ทีละคน” เขาสั่ง เขาใช้ไม้ที่พวกเขาพบริมแม่น้ำพ paddled และไม่นานก็ไปถึงฝั่งตรงข้าม
“โอ๊วววว!” ทุกคนอุทานเมื่อข้ามเข้าสู่สวนกัมดรอป ต้นกัมดรอปที่ลู่ปลิวเรียงตามทางของพวกเขา สีสันมหัศจรรย์สะท้อนบนท้องฟ้า! ชาร์ลี เห็นความสุขของเด็กๆ ก็รู้สึกมีความสุขมาก “นี่คือวันเกิดที่ดีที่สุดของฉัน” เพนนีกระซิบอย่างมีความสุข “และมันยังไม่จบ!” เฟรดดี้เสริม
ในขณะนั้น นกที่ทาสีรุ้งก็โฉบลงมา “คุณคือเด็กๆ จากอีกฝั่งของแม่น้ำช็อคโกแลตหรือเปล่า?” มันร้อง “ขอบคุณที่แบ่งปันหญ้ารุ้งหวานของคุณ ขุมทรัพย์ที่หายาก คุณต้องการอะไรตอบแทน?”
“ว้าว น่าทึ่งมาก!” แซลลี่ร้องดีใจ “ชาร์ลี ที่รัก คุณคิดยังไง?”
“ฉันมีแล้ว! จะดีไหมถ้าเราได้ขนมจากดินแดนขนมทุกรูปแบบ?” ชาร์ลีเสนอด้วยรอยยิ้ม “เราสามารถเติมตะกร้าของเราที่นี่ได้เลย”
ทุกคนตกลง และในอีกหนึ่งชั่วโมงถัดมา พวกเขาวิ่งเล่นผ่านสวนและทุ่ง เก็บขนมทุกรูปแบบที่พวกเขาพบและเติมตะกร้าจนล้น ชาร์ลีมีความสุขเมื่อเห็นเพื่อนๆ ของเขาหัวเราะและส่งเสียงเชียร์ ขณะที่โชว์ขนมหวานที่พวกเขาชื่นชอบ
เมื่อแสงสีชมพูของยามค่ำคืนทาผ้าห่มสีน้ำเงินที่ท้องฟ้า ถึงเวลาที่ต้องกล่าวลาแดนขนม พวกเขาต้องกลับบ้านพร้อมกับการเก็บสะสมอันน่าหลงใหล แต่ที่ดีกว่านั้นคือพวกเขาจะนำความทรงจำของการทำงานเป็นทีมและความสนุกกลับไป
และด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยความสุขและตะกร้าที่กองพูนไปด้วยขนม ชาร์ลีและเพื่อนๆ ของเขาเดินข้ามสะพานแยมสตรอว์เบอร์รีและข้ามแม่น้ำช็อคโกแลต ฝันถึงการผจญภัยครั้งต่อไปด้วยกัน
มิตรภาพทำให้การผจญภัยหวานที่สุด.