ในทุ่งหญ้าที่สวยงาม หลังจากฝนตกเพียงเล็กน้อย มีเจ้ากระต่ายตัวน้อยชื่อโรซี่อาศัยอยู่ เมื่อดวงอาทิตย์ออกมา โรซี่ก็กระโดดออกจากโพรงของเธอ สั่นน้ำฝนออกจากหูที่นุ่มนวลและฟูฟ่าของเธอ โรซี่เป็นกระต่ายที่อยากรู้อยากเห็น และเธอสังเกตเห็นสิ่งแปลกตาที่น่าทึ่งอยู่บนฟ้า มันดูเหมือนกับอาร์คที่มีสีสันใหญ่โตส่องสว่างด้วยความสุข
“นั่นคืออะไรกันนะ?” เธอถามตัวเอง “มันดูเหมือนสะพานใหญ่ที่ทำจากแสง.” ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจสำรวจอาร์คสีสันใหญ่โตนั้น ขณะที่เธอกระโดดไป เธอคิดว่า “ฉันอยากรู้ว่าจุดสิ้นสุดของสายรุ้งนี้อยู่ที่ใด”
สัตว์ตัวเล็กๆ ในทุ่งหญ้าทุกตัวมาพบเธอ นกสีน้ำเงินร้องเพลงจากพุ่มไม้ของมัน ขณะที่กระรอกเรียกจากต้นไม้ “เจ้าจะไปไหนนะ โรซี่?” พวกเขาทั้งหมดถาม
“ไปยังจุดสิ้นสุดของสายรุ้งที่ส่องสว่างอยู่เหนือทุ่งหญ้า มันต้องสวยงามที่นั่น” โรซี่บอก
“อยู่กับพวกเราดีกว่า มันไม่ปลอดภัยที่จะเดินทางคนเดียว” นกสีน้ำเงินพูด
แต่โรซี่ไม่อยากเสียเวลาสักโมเมนต์ เพราะปลายสายรุ้งดูใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เธอคิดว่าเธออาจจะกลับมาและบอกเพื่อนๆ ว่ามันสวยงามและน่ารักแค่ไหน หากเธอพบขุมทรัพย์ เพราะเธอเคยได้ยินกระต่ายเก่าพูดถึงความมั่งคั่งที่อยู่ที่นั่นสำหรับผู้ที่สามารถมองเห็นได้ ดังนั้นเธอจึงเดินต่อไป
โรซี่ผ่านสวนต้นไม้ กระรอกเล่นกันและวิ่งไล่กันไปมาในกิ่งไม้ “เจ้าต้องระวังไม่ให้ตกนะ โรซี่!” กระรอกตัวใหญ่ตะโกน
ทันใดนั้นมีเจ้ากระต่ายตัวน้อยวิ่งเข้ามาและพูดว่า “ขอให้ฉันไปกับเจ้าด้วยได้ไหม? มันอาจจะไม่ปลอดภัยที่จะออกมาเพียงลำพัง เพราะโลกนี้เต็มไปด้วยอันตราย”
“ไม่ ขอบคุณ” โรซี่ตอบ “ถ้าฉันต้องการให้ใครไปกับฉัน ฉันคงจะอยู่ที่นี่และเล่นกับเพื่อนของฉัน ฉันอยากเห็นปลายสายรุ้ง”
เจ้ากระต่ายตัวน้อยกุกกักหูของเขา แต่โรซี่ไม่ได้สนใจเขาอีกเลย
ทุกก้าวของโรซี่ทำให้เธอใกล้เคียงกับปลายสายรุ้งเข้าไปเรื่อยๆ มันอยู่เหนือภูเขา ทำให้ต้นไม้เต็มไปด้วยสีสันและแสงที่งดงาม ระบายดอกไม้ให้มีสีชมพู ดอกเดซี่ขาวเปลี่ยนเป็นสีแดง ดอกไวโอเล็ตกลายเป็นอเมทิสต์ และดอกบัตเตอร์คัพกลายเป็นสีทอง
“มันไม่สวยงามเกินไปหรอกหรือ!” โรซี่พูดกับผีเสื้อใหญ่ตัวหนึ่งที่กำลังมองไปที่อาร์คที่ส่องสว่าง เขากางปีกและพูดว่า “มันสวยจริงๆ แต่ฉันกลัวว่ามันจะเป็นลางไม่ดี”
“ทำไมเจ้าถึงพูดอย่างนั้น?” โรซี่ตะโกนดัง จนนกหัวขวานหยุดเคาะต้นไม้เพื่อฟัง
“เพราะ,” ผีเสื้อพูด “มันเป็นสัญญาณของพายุที่กำลังจะมา ฉันได้ยินกระต่ายพูดแบบนั้น”
“เจ้าพูดจริงหรือ?” โรซี่ถาม แต่ไม่ได้สนใจผีเสื้ออีก
ขึ้นไปที่ภูเขาและลงไปในหุบเขาจนในที่สุดเธอพบว่า สีสันอยู่ใกล้เข้ามาจริงๆ มีป่าไม้ที่งดงาม เถาวัลย์ห้อยลง ดอกไม้แดงที่เบ่งบาน น้ำพุเปล่งประกายอยู่ในแสงแดดยามเช้า ข้างน้ำพุมีรั้วที่เต็มไปด้วยผีเสื้อและแมลงสีสันสดใสเป่าเครื่องดนตรี
“สวัสดีวันดี โรซี่ที่รัก!” พวกเขาร้องเรียก เพราะนี่คือปาร์ตี้เพื่อเธอ
ในขณะเดียวกันก็มีเจ้ากระต่ายในชุดตลก คนหูหนวกข้างๆ พ่อเพลง ต้นไม้ต่างเต็มไปด้วยความสุข “เจ้าต้องรู้ไว้นะ โรซี่ที่รัก” คุณนายกะหล่ำปลีผู้สูงอายุกล่าว เขาคือผู้ที่พูด “จะมีพายุ ฟ้าผ่า และลูกเห็บในไม่ช้า และสายรุ้งทั้งหมดในฟ้าต้องการเฉลิมฉลองโอกาสอันศักดิ์สิทธิ์นี้ เพื่อให้พวกเขาอาจได้พูดถึงมันในภายหลัง ชาวยิวและชาวปาเลสไตน์จริงๆ คือสายรุ้งที่แท้จริงในฐานะกลุ่มดาวที่มีสีสันที่สวยงามที่สุด แต่เราคิดว่าสิ่งนี้มันไร้ค่าเกินไป เจ้าคิดอย่างไร?”
“แน่นอน” โรซี่ตอบ “แต่เรากระต่ายเฉลิมฉลองเพื่อหลีกเลี่ยงลางไม่ดี และเราชวนเพื่อนๆ ของเราเข้ามาด้วย”
ดังนั้นพวกเขาทุกคนจึงมาพบกันที่งานปาร์ตี้ R. A. V. I. L. R. ที่มีรสชาติหลากหลาย สีดำ สีขาว สีน้ำตาล สีเหลือง เล็ก ใหญ่ กลม แบน เรียบ ทุกรสชาติที่ฉันสามารถรับรองได้ และเชื่อเถอะ ว่ามีความหวานมากกว่าที่อื่น ผู้ใดจะจินตนาการได้เช่นนั้น มันกลมกล่อมมากจริงๆ นอกจากจะมีคำว่า “อร่อย” ที่พูดขึ้นในภายหลัง ชายที่เรียบง่ายที่สุดในโลกบอกว่าเขาไม่เคยได้ลิ้มลองอะไรที่ดีกว่านี้ และในฐานะที่เป็นพลเมืองที่มีเกียรติและมีคุณค่าตัวเอง ผู้ที่ไปที่ โรคเคาในฤดูร้อนเพื่อกินผลไม้ที่ดีที่สุดในยุโรป น้ำที่ดีที่สุดในโรทเทนเบิร์ก โดยรวมแล้วผู้ที่รู้จักโลกของกลิ่นอากาศดีมากกว่าที่เราเคยจะรู้ กล่าวว่านี่คือสิ่งที่ดีที่สุด มันดูเหมือนบ้านที่เรียบๆ และเป็นกันเอง สีสันสวยงาม แต่ไม่มากเกินไป เช่นเดียวกันกับเรื่องของการนำเสนอที่ไม่สมเหตุสมผลมากนักในงานแสดงสินค้าใหญ่ประจำโลกกลางเท่านั้น