เมื่อครั้งหนึ่งมี กระต่ายน้อยชื่อโรโล ที่เป็นที่รู้จักกันดีในเรื่องหูยาวของเขาที่ยาน้อยและขนสีขาวบนหน้าอกที่ดูเหมือนหัวใจ โรโลชอบที่จะเดินสำรวจทุกมุมที่ซ่อนอยู่ของป่าที่เขาอาศัยอยู่ วันฤดูใบไม้ร่วงที่อากาศเย็นสดชื่น เมื่อใบไม้ที่ถูกทาสีด้วยสีทองร่วงหล่น โรโลเริ่มรู้สึกเจ็บปวดในใจที่ไม่คุ้นเคย: เขาหมายปองหาสถานที่ที่เขาสามารถเรียกว่าบ้านได้จริง ๆ
โรโลกระโดดไปมา พึมพำกับตัวเองว่า “ถ้าเพียงแค่ฉันสามารถหาสถานที่ที่ฉันเป็นส่วนหนึ่ง” เมื่อกระโดดทุกครั้ง เขาสังเกตเห็นสัตว์ในป่าเตรียมตัวสำหรับฤดูหนาวอย่างขะมักเขม้น หนูเก็บตัวขึ้นต้นไม้เก็บเกี่ยวนัท ขณะที่นกส่งเสียงร้องด้วยความตื่นเต้น ช่วยเหลือกันในการทำรังด้วยขนที่นุ่มนวล การสังเกตเห็นมิตรภาพเหล่านี้ทำให้หัวใจของโรโลรู้สึกหนักอึ้ง เพราะแม้ว่าเขาจะมีเพื่อน แต่ก็ไม่มีใครใกล้ชิดอย่างที่เขาปรารถนา
โรโลเดินเข้าไปหาตัวเต่าที่รู้จักกันดีชื่อทัลลี ซึ่งมีชื่อเสียงในเรื่องของคำแนะนำที่ดี “ทัลลีที่รัก ทำอย่างไรฉันถึงจะหาสถานที่ที่ฉันเป็นส่วนหนึ่ง?” โรโลถาม ขณะที่ดวงตาใหญ่ของเขาเปล่งประกายด้วยน้ำตาที่ไม่สามารถหลั่งไหลออกมาได้
“การเป็นส่วนหนึ่งไม่ใช่เพียงแต่สถานที่ เด็กน้อย” ทัลลีตอบอย่างช้าๆ เสียงของเขาลึกและส่งเสริม “มันเกี่ยวกับการเชื่อมต่อที่เราทำตลอดการเดินทาง”
เมื่อคิดถึงคำพูดของทัลลี โรโลจึงออกเดินทางต่อไป ทันใดนั้นเขาก็เห็นนกตัวเล็กที่มีปีกบาดเจ็บอยู่ใต้พุ่มไม้ โรโลรีบไปช่วย “โอ้ เจ้าตัวน้อย ไม่ต้องกลัว! ฉันจะดูแลเธอ” เขากล่าว ขณะรวบรวมมอสและใบไม้สร้างรังที่นุ่มสบาย
เมื่อโรโลเลี้ยงดูนก ที่เขาได้เรียนรู้ว่ามีชื่อว่าพิป เขารู้สึกถึงความอบอุ่นในใจที่เขาไม่เคยรู้สึกมาก่อน “โรโล เธอดีมาก” พิปเอ่ยด้วยเสียงที่อ่อนแรง “เธอได้ให้หัวใจของฉันมีบ้าน”
ด้วยการสนับสนุนจากมิตรภาพใหม่ โรโลจึงตัดสินใจที่จะเดินทางไปกับพิปเมื่อเธอรู้สึกแข็งแรงพอ การผจญภัยของพวกเขานำไปสู่พื้นที่เปิดในป่าที่มีสัตว์อยู่กลุ่มเล็กๆ กำลังวางแผนจัดงานเทศกาลฤดูหนาว โรโลและพิปได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่น
“มาร่วมฉลองกับเราสิ! กระต่ายน้อยและนกผู้กล้าหาญ!” เบลล่า นกขุนทองตัวแรกพูดด้วยความกระตือรือร้น “เราจะฉลองอย่างเต็มที่ นี่คือบ้านที่อบอุ่นที่สุดที่สามารถหาได้ – กับเพื่อนๆ ข้างเคียง”
โรโลหัวเราะและเต้นรำ แบ่งปันความสุขที่คาดหวังจากกลุ่ม “ฉันคิดว่าบ้านคือสถานที่” เขาบอกพวกเขา “แต่บางที มันอาจเป็นความรู้สึก” คำพูดของทัลลีผุดขึ้นในใจของเขา และทำให้เขาเข้าใจว่าตนได้พบบ้านแล้ว ไม่ใช่ในสถานที่ที่แน่นอน แต่เป็นที่ไหนก็ตามที่มีความรัก
เมื่อฤดูหนาวเข้ามา โรโล พิป และเพื่อนใหม่ของพวกเขาช่วยกันสร้างรังที่อบอุ่น เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับเดือนที่หนาวเย็นข้างหน้า ลมหนาวโหมพัดอยู่นอก แต่ภายในเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและเรื่องราว สร้างสายสัมพันธ์ที่ไม่สามารถทำลายได้ โรโลรู้สึกมีความสุขในใจเพราะเขารู้ว่าเขาได้ค้นพบสิ่งที่เขาตามหาแล้ว
ฤดูกาลผ่านไป และหัวใจของโรโลเปี่ยมไปด้วยความกตัญญูทุกวัน เขาไม่เคยรู้สึกโดดเดี่ยว เพราะจะมีรอยยิ้มอบอุ่นหรือเสียงเพลงหวานจากเพื่อนของเขาเสมอ แม้ว่าเขาจะเดินทางไปไกลและกว้างขวาง แต่มันก็คือที่นั่นท่ามกลางเสียงหัวเราะและมิตรภาพที่เขาเป็นส่วนหนึ่งอยู่เสมอ
วันหนึ่งในฤดูใบไม้ผลิที่สดใส ดอกไม้บานสะพรั่งและแสงแดดส่องสว่าง โรโลรู้ว่าเขามีบ้านที่เต็มไปด้วยครอบครัวของเพื่อนที่เฉลิมฉลองชีวิตในทุก ๆ ช่วงเวลา “การมีคนที่ห่วงใย ทำให้ที่ไหนก็ตามที่คุณอยู่คือบ้านที่แท้จริง” เขากล่าว ขณะมองไปรอบๆ ที่ใบหน้าที่รักใคร่ที่มารวมตัวกันรอบตัวเขา
จากนั้นการเดินทางของเขากลายเป็นไม่ใช่การเดินทางข้ามที่ แต่เป็นการเฉลิมฉลองความรักและความเชื่อมโยงที่ทำให้หัวใจของเขารู้สึกว่าคือบ้านตลอดไป โรโลได้เรียนรู้ผ่านมิตรภาพและความเมตตาว่าบ้านไม่ได้ถูกกำหนดโดยผนัง แต่เป็นที่ไหนก็ตามที่เรารู้สึกถึงความรัก