ในทุ่งหญ้าสีเขียวชอุ่มที่ถูกอาบด้วยแสงแดดทองคำ มีเจ้ากระต่ายตัวน้อยนามว่าโรบิน เขาเป็นที่รู้จักไปทั่วด้วยความมีน้ำใจและท่าทางที่สดใส ทุกสัตว์ในทุ่งหญ้าล้วนนับถือเขา วันหนึ่งในช่วงบ่ายที่สดใส ขณะที่โรบินกำลังเล่น เขาได้พบกับดอกไม้มหัศจรรย์ที่เปล่งประกายด้วยแสงสีทองเล็กน้อย เมื่อเขาเห็นก็เกิดความสนใจจึงเข้าไปใกล้
เมื่อโรบินได้กลิ่นของดอกไม้ มันก็พูดขึ้นทันทีว่า “สวัสดี กระต่ายตัวน้อย! ฉันคือดอกไม้แห่งความปรารถนามหัศจรรย์! เธอได้เป็นคนที่มีน้ำใจต่อทุกคนในทุ่งหญ้า ดังนั้นเป็นรางวัล เธอสามารถขอพรได้สามข้อ”
ตาของโรบินเปล่งประกายด้วยความตื่นเต้นและขอบคุณ “โอ้ นี่คือของขวัญที่น่ารัก! แต่ฉันต้องคิดให้รอบคอบเกี่ยวกับสิ่งที่ฉันจะขอพร” เขาคิดในใจ
หลังจากนั้นทุกวัน โรบินจะเยี่ยมชมดอกไม้มหัศจรรย์ เพื่อขอคำแนะนำและเพลิดเพลินกับการอยู่ร่วมกัน แต่วันหนึ่ง มีเงาที่มืดมาคลุมทุ่งหญ้า—มียักษ์ที่โลภเข้ามาหาเสียงดัง ทำให้สัตว์ทุกตัวกลัวจนตัวสั่น
“คุณต้องการอะไร ยักษ์ผู้ยิ่งใหญ่?” โรบินถามอย่างกล้าหาญเมื่อยักษ์มาถึงทุ่งหญ้า
ยักษ์ตอบด้วยการขยำมือใหญ่อย่างโลภ “ฉันได้ยินมาว่ามีดอกไม้มหัศจรรย์ที่สามารถให้พรอยู่ในทุ่งหญ้านี้! ส่งมันมาให้ฉัน หรือไม่เช่นนั้นฉันจะทำให้บ้านที่สวยงามของเธอกลายเป็นดินแดนร้าง!”
สัตว์ที่กลัวมองไปที่โรบินเพื่อขอความช่วยเหลือ โรบินรวบรวมความกล้าหาญกล่าวว่า “แต่ยักษ์ที่รัก ดอกไม้นี้ไม่สามารถให้พรได้แค่คนเดียว แต่ให้พรได้สำหรับทุกคนในทุ่งหญ้า คุณไม่คิดว่ามันจะดีกว่าถ้าขอพรด้วยกัน?”
ยักษ์คิดสักครู่ แล้วก็หัวเราะ “ไม่! ฉันสมควรจะได้รับพรทั้งหมดเพียงแค่คนเดียว!”
ด้วยหัวใจที่หนักใจ โรบินจึงตกลงจะพายักษ์ไปยังดอกไม้แห่งความปรารถนามหัศจรรย์ เมื่อไปถึง ดอกไม้สั่นเทาไปด้วยความกลัวแต่พูดว่า “ยินดีต้อนรับ ยักษ์ผู้ยิ่งใหญ่ คุณขอพรแรกว่าจะเป็นอย่างไร?”
“ฉันขอเป็นยักษ์ที่รวยที่สุดในโลก!” เขาส่งเสียงดัง ตรงนี้ ดอกไม้ก็มอบพรนั้นให้ และต้นไม้รอบ ๆ โตขึ้นเต็มไปด้วยเหรียญทอง
“ฉันขอเป็นยักษ์ที่มีพลังมากที่สุดที่ยังมีชีวิตอยู่!” เขาเรียกร้องต่อไป และภูเขาก็สั่นสะเทือนเมื่อเขาเติบโตสูงขึ้นและน่ากลัวมากขึ้น
ในที่สุดเขาก็พูดว่า “ฉันขอให้มีพลังในการเอาอะไรก็ตามที่ฉันต้องการ!” ทุ่งหญ้าสั่นสะท้าน และเหรียญทองทุกเหรียญหายไปเสมือนว่ามีฟองอากาศดูดมันขึ้นไปในอากาศ
โรบินรู้สึกตกใจ “คุณไม่เห็นผลลัพธ์ของพรของคุณหรือ? คุณทำให้ความสุขหายไปจากทุกคนแล้ว!”
ยักษ์มองไปรอบ ๆ และเห็นใบหน้าที่เศร้าของสัตว์ในทุ่งหญ้า “แต่ฉันมีทุกอย่างแล้วตอนนี้!”
“ความภูมิใจและความโลภไม่มีเพื่อน ยักษ์” ดอกไม้แห่งความปรารถนากล่าวด้วยความนุ่มนวล “คุณอาจมีทุกอย่าง แต่คุณจะยังคงเป็นยักษ์ที่เหงาที่สุดในโลก”
เมื่อยักษ์ตระหนักถึงความจริงในคำกล่าวของดอกไม้ เขาก็เริ่มร้องไห้ “ฉันจะทำอะไรเพื่อทำให้พวกเขามีความสุขอีกครั้ง?”
“คุณต้องหาความมีน้ำใจก่อนในใจคุณ ให้ทำการขอพรอีกครั้ง และขอให้มันเป็นการให้ที่ไม่มีเงื่อนไข” โรบินกล่าวด้วยความเห็นอกเห็นใจ
ยักษ์คิดอย่างจริงจังในที่สุดเขาก็พูดเบา ๆ ว่า “ฉันขอให้ทุ่งหญ้าเป็นที่ที่มีความสุขที่สุดในโลกอีกครั้ง” แสงอุ่นห่อหุ้มดอกไม้ และทันใดนั้นก็มีสายรุ้งปรากฏในท้องฟ้า ทุกต้นไม้และดอกไม้ต่างบานออกมาอย่างสดใสกว่าที่เคย และความสุขกลับมาในทุกมุมของทุ่งหญ้า
“คุณเห็นไหม? จะไม่มีวันสายเกินไปที่จะเปลี่ยนแปลง ถ้าคุณเลือก” โรบินยิ้ม “ขอบคุณสำหรับความมีน้ำใจของคุณ โรบินกระต่าย” ยักษ์กล่าวตอนนี้มีหัวใจที่อบอุ่น
ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ยักษ์ก็ปกป้องทุ่งหญ้าจากพายุและภัยแล้ง เขามักจะมาเยี่ยมและนำอาหารและสมบัติไปให้ ในขณะเดียวกัน โรบินก็ไม่เคยลืมที่จะไปเยี่ยมดอกไม้แห่งความปรารถนามหัศจรรย์ ด้วยพรสามข้อของเขา เขาแบ่งปันกับผู้ที่ต้องการ เตือนทุกคนว่าความร่ำรวยที่แท้จริงมาจากหัวใจ
ข้อคิดจากเรื่องนี้: ความมีน้ำใจและการแบ่งปันนำไปสู่ความสุขที่แท้จริง。