กาลครั้งหนึ่ง ในแนวปะการังที่มีชีวิตชีวา filled with colorful fish and swaying seaweed, มีปลาหมึกชื่อว่าโอลิเวอร์ อาศัยอยู่ในที่หลบซ่อนที่อบอุ่น ที่เขาชอบซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางก้อนหินและเล่นกับเพื่อน ๆ ของเขา — ปลาคลาวน์ชื่อว่าโครัล และเต่าผู้มีปัญญาชราที่ชื่อว่าเชลลี่ ทุกวันคือการผจญภัยใหม่เมื่อพวกเขาสำรวจความน่ามหัศจรรย์ของแนวปะการังด้วยกัน
เช้าวันหนึ่งที่แสงแดดสดใส ขณะที่โอลิเวอร์กำลังเล่นซ่อนหากับโครัล เมฆดำมืดกะทันหันได้รวมตัวกันเหนือศีรษะ และพายุรุนแรงเริ่มเกิดขึ้นในมหาสมุทรข้างบน คลื่นลูกใหญ่เหวี่ยงและหมุน ทำให้โอลิเวอร์แยกจากเพื่อน ๆ ของเขา เมื่อพายุสงบลง โอลิเวอร์แอบมองออกนอกที่ซ่อน แต่แนวปะการังดูแตกต่างออกไป สภาพแวดล้อมที่คุ้นเคยกลับไม่สามารถจดจำได้ และที่สำคัญที่สุดคือ เขาหาเพื่อนของเขาไม่เจอเลย!
“โครัล! เชลลี่!” เขาร้องออกมาด้วยความกังวล เสียงของเขาดังก้องไปในน้ำ แต่ไม่มีการตอบรับ รู้สึกเล็กและโดดเดี่ยวมาก โอลิเวอร์จึงตัดสินใจออกไปสำรวจในส่วนที่ลึกขึ้นของมหาสมุทรเพื่อค้นหาเพื่อนของเขา
ขณะที่เขาว่ายน้ำ เขาได้พบกับสัตว์ทะเลต่าง ๆ ก่อนอื่นเขาได้พบกับปลาปากกว้างชื่อว่าเดซี่ “อย่าทำหน้าท่าทางเศร้านักนะ เพื่อนน้อย!” เดซี่ร้องออกมา “ให้ฉันพาคุณไปสำรวจมหาสมุทร มันจะทำให้คุณรู้สึกดีขึ้น!” โอลิเวอร์ยิ้มเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่พายุ และว่ายน้ำเคียงข้างเดซี่ที่แสดงให้เขาเห็นฝูงปลาที่เต้นระบำในน้ำและคลื่นของสาหร่ายที่โบกไปมาเหมือนนักเต้นทะเล
จากนั้นโอลิเวอร์ได้พบกับเเมนตาผู้ใจดีชื่อว่าแมนน์นี่ ซึ่งเสนอให้เขาขี้นขี่บนหลังของเขา “มหาสมุทรกว้างใหญ่และสวยงาม คุณต้องการเพื่อนอยู่ข้าง ๆ นะ เจ้าปลาหมึกน้อย” แมนน์นี่กล่าวอย่างใจดี ด้วยความช่วยเหลือจากแมนน์นี่ โอลิเวอร์ได้ค้นพบภูเขาใต้ทะเลที่น่าหลงใหล สวนใต้ทะเลที่มีชีวิตชีวา และแม้แต่ซากเรือโบราณที่เป็นบ้านของสิ่งมีชีวิตมากมาย แต่ในทั้งหมดเหล่านี้ โอลิเวอร์ก็ยังหายังหาโครัลและเชลลี่ไม่เจอ
รู้สึกหมดหวัง โอลิเวอร์นั่งอยู่บนก้อนหินและถอนหายใจยาว ในขณะนั้นเขาเห็นประกายสีที่คุ้นเคยลอยอยู่ระหว่างก้อนหิน “โครัล!” เขาร้องด้วยความยินดี ปลาคลาวน์รีบว่ายเข้ามาหาเขาด้วยความดีใจ “โอลิเวอร์! ฉันกลัวมากว่าฉันจะเสียเธอตลอดไป!” เพื่อนทั้งคู่กอดกันอย่างอบอุ่น หรืออย่างที่เพื่อนปลาน่ารักสองตัวจะทำได้ แต่แล้วรอยยิ้มของโครัลก็ค่อย ๆ หายไป “โอ้ โอลิเวอร์! เชลลี่อยู่ไหน?”
“ฉันยังไม่เห็นเธอ” โอลิเวอร์ตอบ โดยใจของเขาก็รู้สึกหนักขึ้นอีกครั้ง พวกเขามองหาทุกที่ แต่เต่าผู้ชาญฉลาดก็ไม่อยู่ “ฉันคิดว่าตอนนี้มีเพียงเราเท่านั้น โครัล” โอลิเวอร์กล่าวอย่างนิ่มนวล
“เรามีช่วงเวลาที่สนุกมากมายด้วยกัน โอลิเวอร์ และตอนนี้เราสามารถสร้างความทรงจำใหม่เมื่อเราค้นหาทางกลับบ้าน” โครัลกล่าว พยายามที่จะยกจิตใจของปลาหมึก ให้พวกเขาว่ายน้ำกลับสู่แนวปะการังของพวกเขา โดยพบกับเพื่อนใหม่มากมาย along the way ทุกการผจญภัยใหม่ โอลิเวอร์ได้เรียนรู้ว่ามหาสมุทรเต็มไปด้วยเซอร์ไพรส์และเพื่อนที่รอให้ค้นพบ
สุดท้าย เมื่อพวกเขาถึงแนวปะการังที่คุ้นเคย พวกเขาก็ดีใจมากที่เห็นเชลลีอาบแดดอยู่บนก้อนหินอุ่น “ฉันคิดว่าฉันจะไม่มีวันเห็นคุณทั้งคู่เลย!” เธอร้องออกมา และพวกเขาทุกคนกอดกันแน่น “การเปลี่ยนแปลงอาจเป็นเรื่องยาก แต่มันมักจะนำไปสู่ประสบการณ์ใหม่ที่ยอดเยี่ยม” เธอเตือนพวกเขา
ตั้งแต่นั้นมา โอลิเวอร์ปลาหมึกเข้าใจว่าแม้ว่าพายุจะมาและไป แต่มหาสมุทรก็มีขนาดใหญ่พอสำหรับเพื่อนเก่าและใหม่ โลกเต็มไปด้วยความงดงามและความเมตตา รอคอยที่จะถูกค้นพบ
และดังนั้น โอลิเวอร์ โครัล และเชลลีจึงสร้างเรื่องราวอีกมากมายที่ส่งต่อกันใต้คลื่น มีความสุขที่ได้แบ่งปันชีวิตของพวกเขาในแนวปะการังที่สวยงามซึ่งพวกเขาเรียกว่าบ้าน