โอลิเวอร์กับท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดาว

กาลครั้งหนึ่งในคืนที่เต็มไปด้วยดวงดาว มีเด็กชายตัวน้อยชื่อโอลิเวอร์ ซึ่งกล้าหาญมาก ได้ปีนขึ้นไปบนเนินเขาชันแทนที่จะอยู่ในเงาของต้นไม้เก่าที่มีรากงอกงาม เขาใฝ่ฝันที่จะนั่งอยู่ใต้ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดาวและทบทวนความฝันของเขา แต่ในเวลานี้เขามีความสุขมากเพราะเขาอยู่ตรงนี้ โดยมีผมสีทองเต็มไปด้วยเส้นดาวนุ่มๆบนบ่าของเขา

แต่โอลิเวอร์ เมื่อคิดถึงดวงดาวทั้งหมดในท้องฟ้า เขาต้องนั่งลงด้วยเสียง ธัมป์! เขาไม่รู้ว่าจะเริ่มอธิษฐานจากตรงไหน และไม่นานก็รู้สึกหมดกำลังใจ เพราะความฝันจะไปไหนกันนะเมื่อคืนกลายเป็นวัน?

เมื่อโอลิเวอร์ครุ่นคิดเช่นนี้ นั่งอยู่ห่างจากหลังคาหรือปล่องไฟ ใกล้ๆ ก็มีนกฮูกตัวหนึ่งมาและนั่งข้างเขา

“ฮู้! ฮู! ช่างน่าขัน!” นกฮูกพูดกับโอลิเวอร์ “เจ้าต้องยังเป็นเด็กอยู่แน่ถ้าคิดว่าการอธิษฐานจะทำให้ความฝันในใจเจ้าสมหวัง การอธิษฐานนั้นเป็นเพียงเรื่องโง่เขลา เจ้ารู้ไหม—สิ่งเล็กน้อยเช่นนั้นไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้เลย เจ้าจะไม่มีวันได้ยินดาวร้องเพลงในคืนนี้หรือ?”

“ข้าฟังไม่เห็นเลย ท่านนกฮูกผู้มีปัญญา” โอลิเวอร์กล่าว “พวกเขาจะร้องอะไรให้ข้าฟัง? แม้แต่ในการอธิษฐานที่ข้าตั้งใจที่สุด?” โอลิเวอร์คิดอย่างเศร้า

“ฟัง! ฟัง!” นกฮูกเรียกอย่างจริงจัง “เพราะนี่คือเพลงของดวงดาว:

แม้ความฝันจะไกลออกไป,
ก้าวเดินและเชื่อในวันนี้.
กระโดดไปหาดาวและออกบิน,
ความกังวลเก่าหายไปในความยินดี.

และด้วยการปีกปรากฏสีเข้มของเขา นกฮูกก็พุ่งตัวขึ้นสู่ท้องฟ้า และบินจากไป

โอลิเวอร์รู้สึกกล้าหาญและมีความสุขขึ้น บางทีความฝันของเขาอาจบานเหมือนดอกไม้ เติบโตเมื่อเขากระโดด และสัมผัสกับดาว เขายืนขึ้นอย่างกล้าหาญทันที

“ข้าจะทำ” เขากล่าว “ข้าจะกระโดดไปหาดาว” และเขาก็ทำเช่นนั้น เขารู้สึก เมื่อเขาค่อยๆ ลงจากเนินเขาเข้าสู่โลกของผู้คน ราวกับว่าเขาสามารถสัมผัสกับดาวได้

มีตอนเช้ามากมายผ่านไป แต่ดาวยังร้องเพลงและเชียร์โอลิเวอร์อย่างสนุกสนาน แต่โลกนั้นยุ่งเหยิงมากจนทำให้เด็กชายหลงลืมไป

อา ผู้ใหญ่ไม่เคยเป็นเด็กเลย นั่นคือโชคร้ายที่ยิ่งใหญ่

English 中文简体 中文繁體 Français Italiano 日本語 한국인 Polski Русский แบบไทย