กาลครั้งหนึ่งในรูเล็กๆ ใต้ตอไม้ มีหนูชื่อไมโล เขาชอบฟังเสียงกระซิบของใบไม้ เสียงเพลงอันเบิกบานของนก และเสียงกระซิบอันนุ่มนวลของลม แต่เหนือสิ่งอื่นใด เขาชอบดนตรี ในความฝันของเขา เขาหมายมั่นว่าจะเล่นทำนองที่งดงาม นำความสุขและความเบิกบานมาสู่เพื่อนๆ ของเขา
ค่ำคืนหนึ่ง ขณะที่พระอาทิตย์ลับขอบฟ้า ทาสีท้องฟ้าให้เป็นเฉดสีส้มและม่วง ไมโลตัดสินใจที่จะออกผจญภัยไปยังป่ามหัศจรรย์ใกล้เคียง ป่านี้ถูกกล่าวขานว่าเป็นที่มีมนต์ขลัง ซึ่งสิ่งมีชีวิตทุกตัวสามารถรู้สึกและสร้างเสียงเพลงได้ ไมโลตั้งใจที่จะสร้างดนตรีอันงดงามเหมือนกับเพลงที่เขามักคิดถึง
เมื่อไมโลเดินเข้าสู่ป่า เขาถูกต้อนรับด้วยซิมโฟนีของเสียงต่างๆ ลมเต้นรำผ่านยอดไม้เหมือนฟลูตนุ่มนวล ขณะที่น้ำตกกระเซ็นอย่างสนุกสนานเหมือนเปียโนที่ขี้เล่น ด้วยความดีใจ ไมโลวิ่งไปกลางป่า ซึ่งสัตว์ทั้งหลายมารวมตัวกันทุกค่ำคืนเพื่อร้องเพลงและเล่นดนตรี
แต่เมื่อพลบค่ำเริ่มลึกลง ความสงสัยแวะเข้ามาในใจไมโล ถ้าเขาเล่นได้ไม่ดีล่ะ? ถ้าสัตว์อื่นไม่ชอบดนตรีของเขาล่ะ? ด้วยหัวใจที่หนักหน่วง เขานั่งลงหลบอยู่หลังพุ่มไม้ ฟังเพื่อนๆ แสดงการแสดง เขาคิดถึงการเล่นของตน แต่ไม่สามารถรวบรวมความกล้าที่จะเริ่มต้น
ในขณะนั้นเอง นกฮูกผู้ฉลาดที่นั่งอยู่ข้างบนส่งเสียงร้องเบาๆ ว่า “ทำไมหงุดหงิดนัก เพื่อนน้อย?”
ไมโลถอนหายใจและตอบว่า “ฉันอยากเล่นดนตรี แต่ฉันกลัว”
“จำไว้,” นกฮูกกล่าว “ดนตรีมาจากใจ คุณแค่ต้องแบ่งปันสิ่งที่คุณรู้สึก ไม่ใช่สิ่งที่คุณคิดว่าคนอื่นอยากฟัง”
ได้รับแรงบันดาลใจจากคำพูดของนกฮูก ไมโลหายใจเข้าลึกๆ รวบรวมความกล้า และก้าวออกไป เขาหรี่ตาลง ปล่อยให้เสียงของป่าห้อมล้อมตัวเขา และเล่นด้วยหัวใจทั้งดวง ในช่วงแรก โน้ตเสียงสั่นคลอนและสะดุด แต่ไม่นานพวกมันก็ไหลลื่นเหมือนน้ำ ใสแจ๋ว
สัตว์ทุกตัวหยุดและฟัง ตื่นตาตื่นใจกับทำนองอันละเอียดอ่อนที่กระจายไปทั่วป่า เสียงหัวใจที่อ่อนโยนของเสียงกลองจากขาสิบห้าของไมโลที่กระทบพื้นดินสะท้อนไปตามต้นไม้
น้ำตาแห่งความสุขคลออยู่ในตาของเขาเมื่อเขาเห็นเพื่อนๆ ของเขานั่งรวมกันอยู่รอบตัวเขา เพลิดเพลินกับทำนองเพลงของเขา เสียงจิ้งหรีดที่ขับร้องอย่างมีความสุขสร้างจังหวะที่สมบูรณ์ ในขณะที่เสียงของกบร้องประสานในพื้นหลัง
เมื่อโน้ตสุดท้ายยังอยู่ในอากาศ ป่าท่ามกลางความยินดีของเสียงเชียร์และปรบมือ พระอาทิตย์ได้หลับไปแล้ว แต่หัวใจของไมโลเปล่งประกายสว่างกว่าใดๆ เขาค้นพบว่าดนตรีไม่ได้เกี่ยวกับโน้ตที่สมบูรณ์แบบ แต่มันเกี่ยวกับการแบ่งปันจิตวิญญาณ
นับแต่วันนั้น ไมโลเล่นกับสัตว์อื่นๆ ทุกค่ำคืน โดยไม่เคยสงสัยในตัวเองอีกเลย และยิ่งไปกว่านั้น หนูตัวน้อยผู้เคยฝันที่จะเล่นดนตรีได้ค้นพบที่ของเขาในใจกลางของป่ามหัศจรรย์ ซึ่งทำให้ทุกคนระลึกถึงว่าความกล้าหาญและความหลงใหลสามารถสร้างความกลมกลืนที่งดงามได้
เรื่องราวของไมโลแพร่กระจายไปในป่าหลายแห่ง สร้างแรงบันดาลใจให้กับผู้มีความฝันมากมายให้กล้าออกมาและแบ่งปันความสามารถของตน ร้อยเรียงทำนองของพวกเขาเป็นซิมโฟนีแห่งความสุขและการเชื่อมต่อที่ไม่มีวันลืม เขาสอนทุกคนว่าในหัวใจทุกดวงมีดนตรีรอที่จะได้ยิน หากเพียงใครสักคนกล้าที่จะเล่นมัน
นิทานสำหรับเด็กที่อบอุ่นนี้ไม่เพียงแต่เล่าถึงการผจญภัยอันมหัศจรรย์ของไมโล แต่ยังเชื่อมโยงบทเรียนเกี่ยวกับความกล้าหาญ คุณค่าของการแบ่งปันความสามารถ และเวทมนตร์ของดนตรีอย่างราบรื่น อ่านเหมาะสำหรับก่อนนอน สนับสนุนให้เด็กๆ ยอมรับในสิ่งที่พวกเขารักแม้ว่าจะมีความกลัวอยู่ก็ตาม