กาลครั้งหนึ่ง, ใต้แสงดาวระยิบระยับในยามค่ำคืน, มีหนูตัวน้อยที่อยากรู้อยากเห็นชื่อว่าไมโลยืนอยู่ที่ปากทางเข้าที่อยู่สบายๆของเขา เขาเป็นสัตว์ตัวน้อยที่มีความสุข, ดวงตาของเขาสว่างไสวไปด้วยความอยากรู้, และเต็มไปด้วยความกระตือรือร้นที่จะสำรวจโลก รอบตัวเขาในทุกๆวัน อย่างไรก็ตาม, ในค่ำคืนนี้, เขาถูกล้อมรอบด้วยเพื่อนๆของเขา และพวกเขากำลังสนทนาเกี่ยวกับเรื่องราวที่ทำให้หัวใจเล็กๆของเขาเต้นไม่เป็นจังหวะ
ลึกลงไปในป่าทึบ, มีภูเขาที่มืดมนและโค้งเคี้ยวสูงตระหง่านขึ้นไปจนเกือบจะสัมผัสกับเมฆ มีข่าวลือตามตัวว่ามังกรอาศัยอยู่บนยอดภูเขานี้, พ่นไฟและสั่นหางยาวของเขา ตำนานกล่าวว่ามังกรตัวนี้ปกป้องสมบัติซึ่งซ่อนอยู่ในถ้ำที่มีเพียงเขาที่รู้ ทุกๆเย็น, พวกเขาว่ากันว่า, เขาจะกางปีกอันงดงามและบินขึ้นสู่ฟากฟ้าท่ามกลางดวงดาว แม้ว่าไมโลจะอยากเห็นมังกร, เขาก็รู้สึกถึงความกลัวที่แทรกซึมอยู่ในตัว
ไมโลหยุดชั่วขณะ, ฟังเพื่อนๆของเขาพูดคุยเกี่ยวกับการมาเยือนของมังกรที่จะสว่างขึ้นน่านฟ้าด้วยการพ่นไฟของเขาถุงหนึ่ง หากเขาจะบินลงจากภูเขามาบินเหนือที่อยู่และกลืนกินหนูทั้งหมดในคำเดียว? ความคิดนี้น่ากลัว แต่มีเสียงเล็กๆแห่งความกล้ามากระตุ้นเขา
“ฉันจะไป,” เขาประกาศในที่สุด และด้วยเสียงเสียบๆเล็กน้อย, เขาได้เริ่มต้นการผจญภัยของเขา ด้วยทุกก้าวที่ใกล้ขึ้นไปยังภูเขา, ความลังเลดึงเขาไว้ แต่สุดท้าย, เขาก็เริ่มปีนขึ้นไป ภูเขานั้นมืดและน่ากลัวเพียงใด! หิน jagged สียิ่งดำเพียงใด! ลมพัด ดังหวีหไว และหมอกที่ดูซับซ้อนเริ่มลอยเข้ามา ไมโล, หนูตัวเล็ก, จะต้องเผชิญกับความลับของภูเขาเพียงลำพังจริงหรือ? แต่, การปีนเขายังคงดำเนินต่อไป
ลมคำรามขณะพัดปีกอ่อนนุ่มของเขา, และหมอกหมุนรอบตัวเขา, แต่ผู้ปีนเขาก็ยังคงปีนขึ้นไปจนถึงยอดเขา เมื่อเขายื่นมือไปสัมผัสหินที่หยาบกระด้าง, ทันใดนั้น, มังกรก็โผล่ขึ้นต่อหน้าเขา!
ไมโลยังคงสั่นเทิ้มอย่างเดียว! ว้าว! เขาเกือบจะสูญเสียใจ แต่เมื่อมังกรเห็นว่ามีหนูตัวเล็กๆ ที่ยอดภูเขา, เขาดูทึ่งและไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร แต่เมื่อเขาสังเกตเห็นว่าไมโลสั่นมากเพียงใด, ใจใหญ่ยักษ์ของเขาก็อ่อนหวาน, และเขาก็โน้มตัวไปข้างหน้าอย่างใจดีและพูดว่า, “เจ้าสัตว์ตัวน้อย, เจ้าต้องการอะไร?”
“โอ้, ท่าน,” ไมโลพูด, สั่นมากยิ่งขึ้น, “ท่านทำตามที่พวกเขาพูดหรือไม่?”
“อ๊ะ!” มังกรตอบ, “เจ้าคงได้ยินเรื่องเล่าเหล่านั้นที่พวกเขาบอกกันอยู่แล้วสินะ? ดี, ข้าจะไม่กลืนเจ้าหนูแน่นอน และข้ามีความเกลียดชังเป็นพิเศษต่อการทำเช่นนั้น หน้าที่เดียวของข้าคือการกวาดฟ้าสิ้นหวังเมื่อมีอันตรายจากดาวจะชนกัน”
“ข้าไม่รู้เรื่องนั้น,” ไมโลพูด, กล้าแกร่งขึ้น, “แต่ถ้าไม่รบกวน, ท่านจะบินเหนือป่ายามค่ำคืนพรุ่งนี้เมื่อท่านปล่อยดอกไม้ไฟหรือไม่, ให้ข้าได้เห็นด้วย?”
“ได้เลย!” มังกรตอบ “และนอกจากนั้น, เพราะเจ้าได้ปีนสูงขึ้นมาแล้ว, มาตามข้ามาที่ถ้ำของข้า, เพื่อรับประทานอาหารเย็น, เพราะข้ามีอะไรดีๆ ในตู้ของข้า”
และเช่นนั้นเขาจึงพาไมโลตัวน้อยไปยังถ้ำของเขา, ซึ่งเขาได้จัดเตรียมอาหารเย็นที่มีกลิ่นหอมและอร่อยที่สุดไว้ให้ ไม่น่าเชื่อว่าตั้งแต่ไหนมาก่อน หนูทั้งสองมิตรภาพที่ดีได้แยกย้ายกันไป; และหลังจากนั้น, ก็มีความสนุกสนานมากมายที่พวกเขาได้ใช้เวลาร่วมกัน, เพราะไมโลไปเยี่ยมมังกรบ่อยเท่าที่เขาจะทำได้