เมื่อใบไม้สีทองเต้นรำลงจากต้นไม้ หนูตัวเล็กชื่อมีอาเดินทางผ่านป่าแห่งมนต์ขลัง เธอมักจะรักช่วงเวลานี้ของปี ที่โลกเปลี่ยนไปเป็นพรมผืนสีส้ม สีแดง และสีเหลือง วันนี้รู้สึกพิเศษอย่างยิ่ง เพราะเธอได้ยินเรื่องเล่าถึงสมบัติลับที่รอการค้นพบในวันเวลากลางคืนของฤดูใบไม้ร่วง ต้นไม้แห่งครอบครัวที่มหัศจรรย์ซึ่งเปิดเผยมรดกของผู้ที่ค้นหามัน
มีอาส่งเสียงร้องด้วยความตื่นเต้น หัวใจเล็ก ๆ ของเธอเต้นแรงเมื่อเข้าใกล้กลางป่า “มันจะมีอยู่จริงไหม?” เธอพิจารณา เธอเคยเห็นต้นไม้มากมาย แต่ต้นไม้ของครอบครัว? ต้นไม้ที่เก็บความลับ? มันยอดเยี่ยมเกินกว่าจะจินตนาการ!
ทันใดนั้น หลังจากรู้สึกเหมือนค้นหามานานหลายชั่วโมง มีอาพบการมองเห็นที่แปลกประหลาด: ต้นโอ๊กใหญ่มีลวดลายวนเวียนแกะสลักอยู่บนเปลือกไม้ก้มลงมา กิ่งก้านยื่นออกมาเหมือนอ้อมแขนที่ยินดี และใบไม้ระยิบระยับเหมือนโรยด้วยฝุ่นนางฟ้า ไม่มีข้อสงสัย—นี่คือ ต้นไม้ของครอบครัวจากเรื่องเล่า!
มีอาหายใจเข้าลึก ๆ และเรียกออกไปว่า “โอ้ ต้นไม้อันมหัศจรรย์! โปรดช่วยฉันค้นพบประวัติของครอบครัวฉัน!” ในตอนแรก ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่แล้วลมอ่อน ๆ เริ่มพัด ทำให้ใบไม้สั่นสะเทือน ก่อนที่มีอาจะรู้ตัว กระต่ายตัวเล็กปรากฏออกมาจากหลังลำต้น
“สวัสดี เจ้าหนู! ฉันคือเรมี่ กระต่าย ผู้พิทักษ์ต้นไม้แห่งครอบครัวมหัศจรรย์ นี้เจ้าต้องการอะไร?” กระต่ายถาม ส่วนน้ำมูกของมันกระตุกด้วยความอยากรู้
“สวัสดี เรมี่! ฉันคือมีอา และฉันอยากเรียนรู้เกี่ยวกับอดีตของครอบครัวฉัน ต้นไม้ของคุณช่วยฉันได้ไหม?” เธอขอร้อง ตาของเธอเปิดกว้างด้วยความอยากรู้
“แน่นอน! ถ้าเจ้าต้องการรู้ประวัติของครอบครัวเจ้า นั่งพักสักครู่แล้วให้ฉันเล่าเรื่องให้ฟัง” เรมี่พูดระหว่างที่เขานั่งข้าง ๆ เธอ
“เมื่อครั้งหนึ่งนานมาแล้ว” เขาเริ่มกล่าว “ทวดของเจ้า มินเนอร์ว่า หนูตัวเล็กผู้กล้าหาญ ตัดสินใจว่าเวลามากพอที่จะหาบ้านใหม่ แหล่งข้อมูลได้เตือนเธอเกี่ยวกับนกอินทรีที่ทำให้ครอบครัวของพวกเขาตกอยู่ในอันตราย ด้วยความกลัวต่อบุตรของเธอ เธอจึงเริ่มการเดินทางพร้อมกับเพื่อนบางคน พวกเขาต้องเผชิญกับความท้าทายมากมาย แต่ความกล้าหาญของมินเนอร์ว่าทำให้พวกเขาสามารถก้าวต่อไป
“เมื่อพวกเขาพบที่ที่สวยงามนี้ เธอตั้งใจที่จะปกป้องมัน แต่ข่าวมาถึงว่ารังของนกอินทรีได้ติดตามพวกเขามา วันที่โชคร้าย เมื่อบุตรของเธอกำลังเล่นอยู่ใต้ต้นไม้ต้นนี้ เงาของนกอินทรียักษ์คืบคลานเหนือศีรษะ มินเนอร์ว่าตัดสินใจทำโดยไม่ลังเล รวบรวมลูก ๆ ของเธอและนำพวกเขาไปยังรูใกล้ ๆ ทันเวลา นกอินทรีไม่สามารถหาพวกเขาได้ จึงบินวนไปสักพักก่อนจะบินจากไป” ดวงตาของเรมี่เปียกชื้น “มินเนอร์ว่าช่วยครอบครัวของเธอในวันนั้น และต้นไม้นี้กลายเป็นสัญลักษณ์ของการอยู่รอดและความกล้าหาญ”
มีอาฟังอย่างตั้งใจ หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความภูมิใจ “ว้าว ยายทวดมินเนอร์ว่าฟังดูแข็งแกร่งมาก! ฉันอยากจะพบเธอ!” เธออุทาน
ก่อนที่เธอจะพูดอะไรต่อไป หนูเก้าตัวปรากฏขึ้นแต่ละตัวถือสิ่งของในอุ้งมือ—ดอกไม้ ขนนก เกาลัด และอีกมากมาย “เราเป็นผู้รักษาต้นไม้” หนูตัวหนึ่งร้องเสียงสูง “เราได้มาเพื่อแบ่งปันปัญญาของบรรพบุรุษของเจ้า”
หนูอีกตัวหนึ่งกล่าวต่อ “ทวดของเจ้า เบลล์ มีความรักในดนตรี ทุกเช้าเธอจะประพันธ์เพลงที่เต็มไปด้วยความกลมกลืนในป่า สัตว์จากทั่วทุกแห่งจะมารวมตัวกัน สร้างซิมโฟนีแห่งเสียงต่างๆ ทวดของเจ้า เฟลิกซ์ เป็นที่รู้จักในเรื่องการเล่าเรื่อง ทุกเย็นเขาจะเล่านิทานเกี่ยวกับบรรพบุรุษของพวกเขาให้ลูก ๆ ฟัง เพื่อสร้างความภูมิใจในตัวพวกเขา และช่วยให้พวกเขาจำได้ว่าพวกเขามาจากไหน”
สมาชิกแต่ละคนในครอบครัวเล่าเรื่องราว เปิดเผยความลับและแบ่งปันเรื่องราวแห่งความกล้าหาญ ความรัก และความเข้มแข็งจากหลายยุคสมัย ยิ่งพวกเขาแชร์กันมากเท่าไร มีอาก็ยิ่งรู้สึกเชื่อมโยงกับพวกเขามากเท่านั้น แม้ระยะเวลาจะทอดยาวระหว่างพวกเขา
หลังจากหลายชั่วโมงของการเล่าเรื่อง เรมี่หันมาที่มีอาและกล่าวว่า “เมื่อเจ้ารู้ประวัติของครอบครัวของเจ้าแล้ว จงจดจำมันอย่างดี ให้มันเป็นแนวทาง ให้กำลังใจ และเตือนใจว่าเจ้านั้นมีพลังที่ไหลผ่านสายเลือดของเจ้า”
เมื่อดวงอาทิตย์เริ่มลับขอบฟ้า สาดแสงทองไปทั่วป่า มีอารู้สึกอบอุ่นในหัวใจ เธอเห็นว่าต้นไม้แห่งครอบครัวมหัศจรรย์นี้ให้ของขวัญล้ำค่าแก่เธอ—ความเข้าใจเกี่ยวกับรากเหง้าของเธอและการให้คุณค่าลึกซึ้งต่อความรักที่เชื่อมโยงครอบครัวของเธอ
ด้วยเสียงร้องขอบคุณที่เต็มไปด้วยความซาบซึ้ง เธอขอบคุณเรมี่และหนู แล้วสัญญาว่าจะรักษาเรื่องราวเหล่านี้ไว้เสมอ เมื่อเธอออกจากป่าแห่งมนต์ขลัง มีอารู้สึกแตกต่างออกไป—แข็งแกร่ง ขึ้นใจ และเชื่อมต่อกับผู้ที่เคยมีชีวิตมาก่อนเธอมาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
ดังนั้นเมื่อใบไม้ในฤดูใบไม้ร่วงยังคงตก มีอาหนูจึงถือมรดกของครอบครัวไว้กับเธอ รู้ว่ายิ่งทุกฤดูผ่านไป ความสัมพันธ์ของครอบครัวจะยิ่งแข็งแกร่งขึ้น และความรักจะยังคงเบ่งบาน เช่นเดียวกับใบไม้ของต้นไม้ที่มีมนต์ขลังนั้น