กาลครั้งหนึ่ง ในหมู่บ้านเล็ก ๆ แสนอบอุ่น มีหนูตัวน้อยชื่อว่าแม็กซ์ โอ้ แม็กซ์รักดนตรีมาก! ทุกเย็น เมื่อแสงอาทิตย์ทอดเงายาวข้ามพุ่มไม้สีม่วง เขาจะนั่งอยู่บนเห็ดเล็ก ๆ ใต้ต้นโอ๊คเก่า ฟังเสียงเพลงจากนกที่บินกลับสู่รังอย่างตั้งใจ บางครั้งเขาจะฮัมเพลงเล็ก ๆ ให้ตัวเอง ฟังในใจถึงวันที่เขาจะได้เล่นดนตรีให้ทุกคนฟัง
แต่มีปัญหานิดหน่อย แม็กซ์ขี้อายมาก บ่อยครั้ง เมื่อมีนกหยุดฟังเสียงฮัมของเขา แม็กซ์จะหน้าแดงเป็นสีชมพูอ่อนและหยุดทันที “ไม่มีใครได้ยินดนตรีของฉัน” เขาจะคิดอย่างเศร้าใจ ดังนั้นเขาจึงเก็บความสามารถนี้เป็นความลับ
ทุกวันเสาร์, สัตว์ทุกตัวจะมารวมตัวกันที่จัตุรัสในเมืองสำหรับคอนเสิร์ตใหญ่ สุนัขจิ้งจอกเคาะกลองที่ทำจากเกาลัด, กระต่ายดีดหญ้าที่ทำให้เกิดเสียงหวาน และกบร้องเพลงอย่างสวยงาม สร้างซิมโฟนีอันวิเศษภายใต้แสงดาวน้อย ๆ แต่แม็กซ์มักจะยืนอยู่มุมหนึ่ง แม็กซ์ไม่กล้าแม้แต่จะส่งเสียงโน้ตเดียว สิ่งที่เขาทำได้คือเคาะเท้าตัวน้อยตามจังหวะของดนตรี
แต่วันเสาร์เช้านั้น สภาพอากาศกลับเลวร้ายมาก ฝนตกหนักและลมพัดแรง แม็กซ์กังวลใจเกี่ยวกับเพื่อน ๆ และรู้สึกเศร้าเมื่อคิดว่าทุกคนจะผิดหวังเพียงใด แต่เขารู้ว่าตนจะทำให้พวกเขามีความสุขได้!
เขาวิ่งไปที่บ้านของเขาและนำเห็ดใหญ่กลับมา วางมันกลับหัวอยู่กลางจัตุรัส จากนั้นเขาก็ปีนขึ้นไปบนยอดเห็ด และเมื่อเขาเคาะที่ก้านเห็ดด้วยขาของเขา สัตว์ทั้งหลายหยุดเสียงกันหมด
“เพื่อนที่รัก” แม็กซ์พูดด้วยเสียงที่ไพเราะที่สุด “ขอเสนอให้เราจัดคอนเสิร์ตใต้เห็ดนี้ เพื่อให้เราทุกคนแห้งสบายไหม?”
“ความคิดที่ยอดเยี่ยม แม็กซ์” กระต่ายร้องลั่น พวกกบก็ร้องเสียงยินดีเห็นด้วย และทุกคนจึงมารวมตัวกันรอบเห็ดของแม็กซ์เพื่อหลบฝน และเมื่อแม็กซ์เคาะก้านเห็ดอีกครั้งด้วยขาของเขา คอนเสิร์ตก็เริ่มต้นขึ้น
หัวใจของแม็กซ์เปล่งประกายด้วยความสุข เพราะเขาไม่เคยได้ยินดนตรีที่มีความสุขขนาดนี้มาก่อน เสียงของกบลั่นมาจากยอดเขาอีกฟากหนึ่งของจัตุรัส
ทันใดนั้น ฝนก็หยุดตก พระจันทร์กลมใหญ่ล่องลอยผ่านก้อนเมฆ และดาวก็เปล่งประกายแวววาว แม็กซ์ที่เคาะจังหวะอย่างกระตือรือร้นบนก้านเห็ดไม่ได้สังเกตสิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัวจนกระทั่งได้ยินเสียงปรบมือจากฝ่ามือ
ชาวบ้านยืนอยู่ในวงกลมใหญ่ มีหนูกลุ่มหนึ่งอยู่ครึ่งวง และกระต่าย, กระรอก, และนกอีกครึ่งวง ที่หัววงคือคุณนกฮูกผู้สูงอายุที่ตามองข้างเดียว
“แม็กซ์, พวกเรามาที่นี่เพื่อขอบใจนาย” เขากล่าว “ดนตรีของนายทำให้เรามีความสุขมาก กรุณาเล่นเพลงเต้นรำให้เราฟังก่อนที่เราจะจากไป”
“เป็นดนตรีของฉันที่พวกท่านมาฟังจริง ๆ หรือ?” แม็กซ์ร้องด้วยความดีใจและความกลัวครึ่งหนึ่ง โอ้ ทำไมเขาถึงไม่ได้ทำแบบนี้ตั้งนานแล้ว! ดวงตาที่เต็มไปด้วยความสุขทุกคู่บอกเขาว่าชาวบ้านทุกคนรักเขา และสิ่งนี้ทำให้เขามีกำลังใจ
แม็กซ์ไม่ขี้อายอีกต่อไป และตลอดทั้งคืน เขาเล่นดนตรี ทุกคนเต้นรำด้วยความสนุกสนานใต้แสงจันทร์และดาว พร้อมกับเสียงดนตรีหวาน ๆ ของไวโอลินตัวน้อยของแม็กซ์