วันหนึ่งที่แสงแดดส่องสว่าง, ข้าคือแม็กซ์หนู ได้มีประสบการณ์ที่น่าทึ่ง ขณะที่ข้ากำลังวิ่งเล่นผ่านหญ้าสูงโดยเพลิดเพลินกับความอุ่นของแดดที่กระทบขน ข้าได้สะดุดเจอสิ่งที่ไม่ธรรมดา มันเป็นประกายเล็กๆ ท่ามกลางใบหญ้าที่ดึงดูดความสนใจข้า เมื่อข้าขยับจมูกเข้าไปใกล้เพื่อศึกษามัน ข้าก็พบว่ามันคือแผนที่โบราณมาก
เมื่อข้าใช้เท้าล้างสิ่งสกปรกออก รายละเอียดต่างๆ ชัดเจนขึ้น แผนที่ชี้นำไปยังสมบัติที่ซ่อนอยู่ในแผ่นดินลึกลับ! โอ้หัวใจของข้าเต้นแรงเมื่อนึกถึงการค้นพบสมบัติที่ไม่เคยมีใครรู้จัก! แต่แล้วข้าก็เริ่มรู้สึกกลัว การผจญภัยนี้จะพาข้าหลุดออกไปไกลมาก และข้าต้องเดินทางเพียงลำพัง
ข้าคิดต่อไปอย่างหนักหน่วง หากมีนกหิวโหยหรือหนูเจ้าเล่ห์มาจู่โจมข้าล่ะ? การนั่งเคี้ยวขนมปังจากปิกนิกฟังดูน่าสนใจกว่าการเสี่ยงชีวิตเพื่อสมบัติ แต่เสียงของสมบัติก็ดึงดูดข้าอย่างไม่อาจต้านทานได้
ยืนอยู่ขอบทุ่ง ความเลือกกลายเป็นน้ำหนักที่หนักอึ้งประหนึ่งชิ้นชีสขนาดใหญ่! ตอนนั้นเองที่ข้ากำกระดาษแผนที่แน่นในอุ้งเท้าของข้า “การผจญภัยรออยู่” ข้าร้องเสียงเล็กด้วยความมุ่งมั่นและเริ่มต้นการเดินทาง
ขั้นตอนแรกคือปีนต้นไม้ใหญ่ ขณะที่ข้าจับต้นไม้ด้วยเท้าและมือ หัวใจของข้าก็เต้นแรงเมื่อมองลงไปยังพื้นด้านล่าง ดูเหมือนอยู่ห่างไกล! แต่ข้าก็ทำใจให้มั่นและบอกตัวเองว่า “ไปต่อเถอะแม็กซ์! สมบัติกำลังรออยู่!”
เมื่อข้ากำลังไต่ขึ้นไป ข้าก็ได้ยินเสียงพูดแผ่วๆ ของกบตัวหนึ่งที่นั่งอยู่ด้านบน “เจ้าไปอยู่สูงถึงเพราะเหตุใดเล่าเจ้าหนูน้อย?” มันถาม
“ข้าต้องการหาสมบัติที่ซ่อนอยู่ตามแผนที่นี้” ข้าตะโกนพร้อมโชว์กระดาษ
“ทำไมไม่ให้ข้าช่วยเจ้าล่ะ? ตัวข้าแข็งแรงและสามารถกระโดดไกลเพื่อปกป้องเจ้า” กบเสนอตัว
ข้าพิจารณาข้อเสนอ; หากมีเพื่อนร่วมเดินทางจะช่วยบรรเทาภาระได้ “จะดีมากถ้าเจ้ามาเป็นเพื่อนของข้า” ข้าตอบ
กบกระโดดขึ้นมาบนไหล่ของข้า ข้ากำแผนที่ไว้ในมือ ขณะที่มันจับหูข้าด้วยเท้าขนาดเล็ก และเราก็ออกเดินทางต่อไปด้วยกัน
การทดสอบต่อไปคือการข้ามลำธารลึก ขณะที่ข้าคิดว่าจะแข็งความตั้งใจได้อย่างไร ปลาตัวหนึ่งโผล่หัวขึ้นจากน้ำและบอกข้าว่ามีโขดหินใกล้ๆ ที่สามารถใช้ข้ามได้
“เจ้าคือสัตว์น้ำหรือ? เหตุใดไม่มาช่วยเราล่ะ” ข้าบอกทันที
“แน่นอน! ข้าจะแนะนำเจ้า” ปลาตอบและกระโดดขึ้นบนโขดหิน
วิธีที่ดีที่สุดในการข้ามคือเดินบนหลังของปลา ขณะที่มันกระแทกหาง ข้าก็หัวเราะด้วยความสนุก “แค่จับแน่น!”
เมื่อมีเราทั้งสามคนในภารกิจนี้ ข้ารู้สึกกล้าหาญยิ่งขึ้น แต่เรายังต้องเผชิญกับความท้าทายมากมาย ในขณะที่มีอยู่ครั้งหนึ่ง ลมพัดแรงจนทำให้เรากำลังจะหลุดออกจากขอบที่ชัน “ถ้าแค่เราบินได้” กบถอนหายใจ
“ทำไมไม่ล่ะ?”
เมื่อข้าเอ่ยคำถามนี้ เราก็พบกับผีเสื้อที่บินวนอยู่ใกล้ ข้าก็ได้แบ่งปันแผนของเราที่จะไปถึงสมบัติ
“กระโดดขึ้นบนหลังข้า” ผีเสื้อบอก
นี่คือเวลาที่ดีที่สุดสำหรับการทำงานเป็นทีมเมื่อข้าปีนขึ้นไปบนหลังของผีเสื้อ กบติดแน่นอยู่ที่หาง และปลาอยู่บนพื้น
ปีกของผีเสื้อกระพือกระดิก เราบินขึ้นเหนือเนินเขาไปทั่วยอดต้นไม้และข้ามลำธารน้ำสีฟ้าสดใส โอ้ ข้าลืมเรื่องแผนที่สมบัติไปหมดสิ้น
halfway เมื่อเราบินถึงกลางทาง ข้าหยิบมันขึ้นมาทันที “ขอให้ข้าไปถึงจุดหมายที่ระบุในแผนที่สมบัตินี้!”
เมื่อได้ยิน ผีเสื้อมองอย่างตั้งใจ “อา ด้านล่างมีสมบัติที่เจ้าเฝ้ารอ!”
เมื่อข้าสำรวจบริเวณ ข้าสังเกตเห็นสิ่งที่เปล่งประกายอยู่กลางก้อนหิน หลังจากที่บินลงมา เราจึงคว้าสัมผัสสิ่งที่เป็นเหรียญทองส่องแสงขนาดใหญ่ที่มีภาพของโครงสร้างที่สูงตระหง่าน – เป็นสิ่งที่ข้าเคยเห็นมาแล้ว!
ความสุขล้นปรี่ ข้าคิด “ดูเหมือนว่า การเดินทางคือการค้นหาสมบัติเอง” อุปสรรคและสัตว์น่ารักอื่นๆ ที่ข้าได้พบกลายเป็นสมบัติล้ำค่าของประสบการณ์และเรื่องราวที่ล้ำค่า
ในช่วงบ่ายทุกคนโบกมืออำลา ผีเสื้อบินวนไปวนมาอย่างสนุกสนาน ปลาโดดลงน้ำอย่างแข็งแกร่ง และกบกระโดดไปมาอย่างมีความสุข ทุกคนต่างรู้สึกขอบคุณกับการผจญภัยที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นนี้!
เมื่อความสุขอยู่ในระดับสูง ข้าจึงรีบวิ่งกลับบ้านพร้อมแผนที่มหัศจรรย์ที่ค่อยๆ ซ่อนอยู่ในมุมลับเล็กๆ ของบ้าน ข้าเห็นว่าเหรียญที่ได้มามีประกายอย่างงดงาม แต่คุณค่าของมันคงจะไม่เปรียบเทียบกับความสุขจากการเดินทางที่น่ารื่นรมย์ที่ข้าได้แชร์กับเพื่อนใหม่ของข้า
ข้าเชื่อว่าวันนั้นว่า “เมื่อเราอยู่ด้วยกัน เราสามารถเอาชนะความท้าทายที่ใหญ่ที่สุดได้”