ในหมู่บ้านที่เต็มไปด้วยดอกไม้สีสันสดใสและนกที่ขับร้องเด็กสาวที่มีพรสวรรค์ชื่อว่าลิลา รักการวาดภาพมากกว่าสิ่งอื่นใด ทุกเช้าเธอจะออกเดินทางไปพร้อมกับตะกร้าขนาดเล็กเพื่อเก็บผลไม้และดอกไม้สีสันสดใส นำสีต่างๆ ไปถ่ายทอดลงบนผืนผ้าใบ จิตวิญญาณของเธอเต้นรำเหมือนสีสันบนพาเลตต์ ในขณะที่เธอดื่มด่ำในผลงานของตนเอง
วันหนึ่ง ขณะที่เธอกำลังสำรวจห้องใต้หลังคาเก่า ลิลาได้พบกับแปรงวาดภาพที่มีด้ามยาวสีทองและขนแปรงที่เปล่งประกายเหมือนดาว เมื่อได้เห็นอย่างนั้น เธอตัดสินใจนำมันกลับบ้าน และเมื่อเธอใช้แปรงนั้น ผลงานของเธอก็มีชีวิต! นกบินออกมาจากผืนผ้าใบ ดอกไม้มีกลิ่นหอมสดชื่น และผลไม้เปล่งประกายด้วยชีวิต ชาวบ้านหลงเสน่ห์ในงานศิลปะมหัศจรรย์ของเธอ และไม่นาน มีผู้คนจากที่ห่างไกลมาเพื่อชมผลงานของลิลา
เมื่อถึงงานแฟร์ ลิลารู้สึกกดดันที่จะสร้างภาพวาดที่น่าทึ่งที่สุด ด้วยแรงบันดาลใจจากการเยี่ยมชมภูเขาใกล้เคียง เธอพยายามวาดภาพทิวทัศน์ที่ยิ่งใหญ่ด้วยสีสันที่สดใส แต่รู้สึกว่ายังไม่ครบถ้วน วันที่ผ่านไป เธอวาดภาพแต่ก็ยังไม่พอใจ รู้สึกหลงเหลืออยู่ในความคาดหวังที่มีต่อเธอ
บ่ายวันหนึ่ง เด็กชายคนหนึ่งมาเยี่ยมเธอ ขอของเล่น รู้สึกซาบซึ้งในความจริงใจของเขา ลิลารีบไปที่ผืนผ้าใบพร้อมกับแปรงสี และสร้างว่าวสวยงามที่เด็กชายสามารถเล่นได้ตลอดไป ในขณะนั้น เธอได้รู้ว่า หัวใจและจิตวิญญาณของเธอคือสไตล์ศิลปะที่แท้จริง จากวันนั้นเป็นต้นมา เธอไม่ได้วาดเพียงสิ่งที่เห็น แต่ยังวาดสิ่งที่เธอรู้สึก กระจายความสุขและสีสันไปทั่วหมู่บ้านของเธอและข้ามไปยังที่อื่น
เรื่องราวของลิลาสอนเราให้รู้ว่า ศิลปะที่ยอดเยี่ยมที่สุดมาจากภายใน และการยอมรับความเป็นเอกลักษณ์ของเราสามารถเปลี่ยนสิ่งธรรมดาให้กลายเป็นสิ่งที่มหัศจรรย์ได้อย่างแท้จริง