ในใจกลางอาณาจักรสายรุ้ง ภายใต้การจับตามองของพระอาทิตย์ยิ้มที่ส่องสว่างอยู่ด้านตะวันตก เด็กหญิงน้อยน่ารักชื่อ ลิล่า ได้เริ่มต้นการผจญภัยประจำวันของเธอ อาณาจักรแห่งนี้มีชื่อเสียงจากความหลากหลายของดอกไม้ที่มีสีสันสดใส สายน้ำที่เปล่งประกาย และเรื่องเล่าแปลกประหลาดของมังกรสายรุ้งที่ซ่อนอยู่ลึกในป่ามรกต ลิล่าที่มักมีความตื่นเต้นไม่เคยหยุดสงสัยว่าเวทมนตร์นั้นมีจริงหรือไม่
เมื่อเธอกระโดดข้ามไปในป่า จิตวิญญาณอันไม่ย่อท้อมของเธอดึงดูดไปยังเสียงที่แปลกประหลาด - เสียงที่เต็มไปด้วยความเศร้า เสียงคร่ำครวญบางอย่าง เมื่อลนลานไปถึงที่เกิดเหตุ เธอพบกับมังกรสีน้ำเงินขนาดใหญ่ที่ถูกขังอยู่ใต้ก้อนหินขนาดมหึมา เกล็ดของมันเปล่งประกายเหมือนกับทับทิมที่สวยที่สุด
“โอ้ ที่รัก คุณคือมังกรใช่ไหม?” เธออุทานด้วยใจเต้นแรง เมื่อมุ่งไปยังชื่อเสียงที่เธอเติบโตมาได้ยิน ลิล่าเข้าใกล้สิ่งมีชีวิตที่งดงามนั้น
“โปรดอย่ากลัวเลย เด็กน้อย” มังกรกระซิบ สายตาสีทองใหญ่ของมันเต็มไปด้วยความเมตตา “ฉันคือสายรุ้ง หนึ่งในผู้ปกป้องของอาณาจักร แต่เกิดเหตุการณ์ไม่ดีทำให้ฉันต้องมาอยู่ในสถานการณ์นี้”
หัวใจอันน้อยนิดของลิล่ากระตุกเมื่อได้ยินชื่อ “คุณไม่ได้เป็นเพียงแค่เรื่องเล่า! ฉันช่วยคุณได้ไหม?”
มังกรสีน้ำเงินถอนหายใจ “ถ้าคุณสามารถหาคนมาช่วยได้ มันจะยอดเยี่ยมมาก ฉันกลัวว่าฉันจะสูญเสียวิญญาณของฉันหากไม่ได้รับความช่วยเหลือ”
ข่าวเกี่ยวกับมังกรที่ถูกขังระบาดอย่างรวดเร็ว และไม่นานเพื่อนๆ ที่กล้าหาญของลิล่า ซึ่งมีตั้งแต่ยักษ์หล่อไปจนถึงสุนัขจิ้งจอกที่วิ่งเร็วก็รวมตัวกันเพื่อให้กำลังใจ อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาเห็นก้อนหินขนาดใหญ่ ความกล้าหาญของพวกเขาก็เริ่มคลอนแคลน
“ถ้าลิล่าโดนขยี้ล่ะ?” เจ้าสุนัขจิ้งจอก รูซ์ แสดงความกังวล
“แล้วถ้ามังกรคิดว่าพวกเราคืออาหารมื้อเย็นล่ะ?” ยักษ์กริมคอยเตือน
ด้วยความมุ่งมั่นที่จะมีความกล้าหาญ ลิล่าได้วางมือของเธอบนเกล็ดอุ่นๆ ของมังกร “ฉันคิดว่าชื่อของคุณคือเบาะแส คุณต้องจำไว้ว่า คุณเป็นอย่างไรที่น่าทึ่งจริงๆ และตั้งสมาธิกับรูปลักษณ์ที่แท้จริงของคุณ!”
และในขณะนั้น เวทมนตร์ของมังกรสายรุ้งก็พัดพา ทำให้ก้อนหินขนาดใหญ่นั้นยกขึ้นอย่างง่ายดาย ลิล่าและเพื่อนๆ ของเธอยืนตะลึงมองหินและกรวดกลิ้งไปเหมือนกับก้อนหินเล็กๆ ในกระแสน้ำวน
“ขอบคุณนะ เด็กน้อย!” มังกรเสียงดังร้องขึ้น ขณะที่เขาบินขึ้นเหนือป่า “เพราะหัวใจที่บริสุทธิ์และความกล้าหาญของเธอ ฉันจะเป็นผู้ปกป้องคนใหม่สำหรับอาณาจักรสายรุ้ง.”
ตั้งแต่นั้นมา ปราสาทอันงดงาม ซึ่งมีหอคอยที่มีหน้าต่างหลากหลาย เพิ่มความสดใสให้กับป่าอย่างล้นหลาม สะพานดอกกุหลาบที่สวยงามข้ามหุบเขาและเปล่งประกายอยู่ตลอดไป เด็กๆ เรียนรู้ที่จะรักกันและสัตว์โดยไม่คำนึงถึงขนาด ประเภท หรือสี ขณะที่ผู้ใหญ่กลับมาสู่วิถีชีวิตที่ดีขึ้นและไม่เห็นแก่ตัวในวัยเด็กของพวกเขา
วันหนึ่ง ลิล่ากระซิบกับสายรุ้ง “ไม่ใช่ความกรุณาของคุณเหรอที่ให้ฉันช่วยคุณออกจากหลุม?” เพราะเธอไม่กลัวอีกต่อไป “อา ฉันไม่จำเป็นต้องอยู่ในหลุม” มังกรตอบ “และคุณจะไม่เหมือนกัน ถึงแม้หัวใจของฉันจะเต็มไปด้วยความขอบคุณสำหรับร่างน้อยของคุณ ฉันแค่รอให้คุณ เด็กหญิงตัวเล็กขาว เห็นว่าเป็นอย่างไรในการกล้าหาญและรู้สึก และทุกครั้งที่คุณรู้เรื่องอะไร คุณจะมาที่นี่และบอกฉัน และฉันก็จะรู้ดี ขอตอนเย็น!”
และนั่นคือวิธีที่น้องสาวลิล่าเริ่มต้นชีวิตผจญภัยของเธอ พร้อมกับเพื่อนที่รักและผู้ปกครองผู้มีปัญญาที่เฝ้ามองเธออยู่ทุกที่ที่เธอไป เธอจะบอกเพื่อนๆ เกี่ยวกับความสำคัญของมิตรภาพ ความกล้าหาญ และความพิเศษในการช่วยเหลือผู้ที่ต้องการ บางครั้งการเผชิญหน้ากับความกลัวก็สามารถนำไปสู่มิตรภาพที่ยอดเยี่ยมซึ่งเปล่งประกายสว่างกว่าเส้นสายรุ้ง.