ในยามเย็นทองอร่ามของป่า ลีโอ สิงโตพบเครื่องรางที่นำเขาไปพบแผนที่ของเมืองที่หายไป
“เจ้าคิดว่าแผนที่บอกอะไรเหรอ?” มโม ชะนีถามขณะแกว่งไปมาใกล้ๆ
“อาจนำไปสู่ทองคำหรือสมบัติ!” เอลลี ช้างกล่าว ส่ายหูด้วยความตื่นเต้น
เมื่อเห็นแผนที่ส่องประกายอยู่ในแสงจันทร์ พวกเขาเห็นว่ามันชี้ไปที่ใจกลางของป่า ไม่สนใจเรื่องเล่าที่น่ากลัวเกี่ยวกับสัตว์ที่พ่นไฟและดอกไม้ที่น่ากลัว ลีโอตัดสินใจว่า “เราต้องหานี้ให้เจอ!”
พวกเขาเผชิญกับความท้าทาย: ข้ามแม่น้ำลึก ปีนภูเขา และหนีจากหมาป่าหิวโหย ในที่สุด พวกเขาก็มาถึงประตูใหญ่ที่ประดับด้วยเถาวัลย์และสีฟ้า มีภูเขาเล็กๆ ใต้เท้าของพวกเขา
“ฉันคิดว่าเราต้องผลักในขณะที่ฉันดึง!” ลีโอตะโกน
ด้วยความมุ่งมั่น ประตูก็ค่อยๆ เปิดออกเผยให้เห็นสมบัติที่น่าเหลือเชื่อ – รูปปั้นทองคำ อัญมณี และความมหัศจรรย์มากมาย แต่สมบัติที่แท้จริง ลีอตระหนักคือการผจญภัยเองและเพื่อนที่คอยสนับสนุนเขา
“การผจญภัยสอนเราเรื่องความฉลาด” ลีโอกล่าว ด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยความสุข ขณะที่พวกเขาชื่นชมความงามของเมืองที่หายไปนาน
“เราควรจดจำสิ่งนี้!” มโมกล่าวขณะเขียนมันไว้
ความกล้าหาญที่แท้จริงคือการตามใจตัวเองไปหาฝันของคุณ.