ในหมู่บ้านเล็กๆ ที่ฝันเต้นรำกับความจริง มีเด็กหญิงตัวน้อยชื่อว่าเดซี่ ตามที่ชื่อของเธอแนะนำ ทุกคืนเธอได้นอนซุกใต้ผ้าห่มลายดอกไม้ จินตนาการของเธอลอยวนเหมือนสายลมอ่อนๆ รอบๆ ตัวเธอ แต่คืนหนึ่งที่พิเศษ ในขณะที่นาฬิกาตีเวลาเที่ยงคืน เดซี่พบว่าตัวเองอยู่ในที่ที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน — สวนลับที่สว่างไสวด้วยแสงจันทร์
นี่ไม่ใช่แค่สวนธรรมดา กุหลาบต่างหลับใหลอยู่ลึกๆ เพาะกลีบของมันเปล่งประกายแสงอ่อนๆ ขณะเดียวกัน ดาวตกของเดซี่ก็กางออกสู่ท้องฟ้าที่ส่องประกาย ในกลางสวนมีต้นไม้ใหญ่ตระหง่านที่กิ่งก้านของมันกระซิบความลับ และอยู่ใต้ร่มเงาอันปกป้องนั้นมีนางฟ้าตัวเล็กที่มีกระ wings ทางเงิน — ลิลี่
“ยินดีต้อนรับนะ เดซี่!” เสียงหนึ่งที่เหมือนกับเสียงระฆังดังขึ้น “พวกเรารอคุณอย่างใจจดใจจ่อ”
“พวกใครครับ?” เดซี่ถาม ด้วยดวงตาที่ส่องแสงราวกับมีความสงสัย
“เด็กทุกคนที่ฝันใต้ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดาวนี้จะพบกับที่นี่” ลิลี่ตอบ ขณะลอยไปอย่างงดงาม “และพวกเราต่างก็มีความสุขด้วยกัน แต่คืนนี้ ฉันรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ค่อยดี”
“อะไรทำให้คุณกังวล?” เดซี่ถามด้วยความห่วงใย
“เวทมนตร์ของสวนตอนเที่ยงคืนกำลังจางหาย,” ลิลี่ถอนหายใจ “มีวิญญาณเศร้าเคยมีความสุขเดินอยู่ที่นี่ทุกคืน ความเศร้าของเขาทำให้ดอกไม้ในสวนมืดมน เราหวังว่าคุณจะช่วยฟื้นฟูความสุขของเขา”
รู้สึกถึงความหมายของคำพูดของลิลี่ เดซี่ถามว่า “เขาเกิดอะไรขึ้น?”
“ในชีวิต เขาเป็นพ่อมดใจดีที่สร้างเสน่ห์ให้กับที่แห่งนี้ แต่หลังจากที่เขาสูญเสียคนรักที่แท้จริง เขาก็โศกเศร้าและพลิกตัวกลายเป็นวิญญาณที่อยู่ในเงามืดตลอดกาล ใจบริสุทธิ์ของเด็กเท่านั้นที่สามารถเยียวยาความเจ็บปวดของเขาได้”
เดซี่เต็มไปด้วยความตั้งใจ เธอเดินลึกเข้าไปในอาณาจักรแห่งเวทมนตร์ เธอเดินตามร่องรอยของดอกไม้ที่เหี่ยวเฉา จนกระทั่งพบกับวิญญาณที่ปลุกรอบตัวด้วยหมอกสีเทาเหมือนทะเลที่มีพายุ เธอเข้าใกล้ด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยความเห็นใจ
“วิญญาณที่ใจดี” เสียงของเดซี่ก็ชัดเจนเหมือนเสียงระฆัง “สัตว์ในสวนนี้คิดถึงเสียงหัวเราะและความใจดีของคุณ แชร์ความเศร้าของคุณกับฉัน และให้เราช่วยให้หัวใจของคุณเบา”
เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ วิญญาณได้หันมา ใบหน้าของเขาเป็นผืนผ้าใบแห่งความเจ็บปวดและหวาดหวั่น “คุณต้องการอะไรจากฉัน เด็กหญิงตัวน้อย?” เขาพูดด้วยเสียงที่ชวนให้ขนลุก
“ฉันต้องการช่วยให้คุณหาย” เธอตอบด้วยเสียงอ่อนโยน “ความเจ็บปวดอะไรที่คุณแบกไว้?”
น้ำตาเปล่งประกายในดวงตาของวิญญาณราวกับหยาดน้ำฝนบนกลีบดอกไม้ ขณะที่เขาพูด “ฉันเคยรักสาวคนหนึ่งที่เสียงหัวเราะของเธอแข่งกับทำนองที่แสนหวาน เมื่อเธอจากไป โลกของฉันกลายเป็นค่ำคืนที่ไม่มีวันสิ้นสุด”
ถูกใจด้วยเรื่องราวของเขา เดซี่เสนอ “ฉันจะมอบความสุขในหัวใจของฉันให้กับคุณ แต่คุณต้องสัญญาว่าจะปล่อยให้ดอกไม้ในสวนนี้บานอีกครั้ง”
วิญญาณส่องประกายด้วยความหวังใหม่ “ถ้าคุณแบ่งปันความสุขของคุณ ฉันจะทำให้สวนของคุณเต็มไปด้วยความสุขนั้นตลอดไป”
เต็มไปด้วยความรัก เดซี่จับมือวิญญาณและพวกเขาด้วยกันจำได้ถึงเสียงหัวเราะ นับดาว และเต้นรำกับแมงกะไซด์รอบๆ ต้นไม้เก่า ๆ ด้วยความทรงจำที่แบ่งปัน ทุกอย่างก็ฟื้นคืน — กลีบไม้หุบออก สีสันเต้นรำ และดวงจันทร์ก็หน้าร้อนเมื่อรู้จัก
เมื่อแสงของรุ่งอรุณกำลังส่งเสียงใกล้เข้ามา วิญญาณได้โอบกอดเดซี่ ขอบคุณปรากฏในรูปร่างที่มีความปรานี “ขอบคุณนะ เด็กหญิงตัวน้อย คุณได้เยียวยาสวนแห่งนี้และฟื้นฟูหัวใจของฉัน ตอนนี้ ฉันสามารถไปต่อได้แล้ว รักของฉันจะนำทางไปสู่แสงสว่าง”
ด้วยคำลาของเขา สวนก็สดใสมากขึ้น ดวงอาทิตย์ขึ้นมาในม่านสีอบอุ่น และเดซี่ตื่นขึ้นในเตียงของเธอ รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ เสียงกระซิบนั้นยังคงหวานในหูของเธอ
ครั้งถัดไปที่เธอมองไปที่สวนเล็ก ๆ ของเธอ เธอสังเกตเห็นดอกไม้ของมันส่องแสงเจิดจ้ามากกว่าที่เคย และเธอจำได้ถึงนางฟ้าที่ง่วงนอนและความรักที่แท้จริงซึ่งสามารถละลายแม้แต่จิตวิญญาณที่เยือกเย็นที่สุด สำหรับความรัก ตามที่เธอเรียนรู้ในคืนมหัศจรรย์นั้น มันคือยารักษาที่สามารถเยียวยาบาดแผลทั้งหมดได้