เช้าวันหนึ่งที่อากาศแจ่มใส เดซี่ สุนัขสีน้ำตาลฟูฟ่อง พาเจ้าของเดินเล่นในตอนเช้า เธอเดินเดินด้วยความภูมิใจ หัวตั้งสูง พร้อมสำรวจละแวกบ้านโดยการดมกลิ่นที่น่าพอใจทุกอย่าง เดซี่ชอบการเดินในตอนเช้า และวันนี้รู้สึกพิเศษมาก
ขณะที่พวกเขาเดินไปตามทางเท้า เดซี่สังเกตเห็นสิ่งที่ไม่ปกติ—กองขนฟูเล็กๆ ซ่อนตัวอยู่ในพุ่มไม้ เธอจึงดมอากาศอย่างอยากรู้ หางของเธอสั่นด้วยความตื่นเต้น เมื่อเธอมองเข้าไปใกล้ๆ จึงพบว่าเป็นลูกแมวที่หายไป! เจ้าตัวน้อยดูสั่นและดูกลัวอย่างมาก
“เมี้ยว! เมี้ยว!” ลูกแมวตัวน้อยร้องเรียก พยายามที่จะซ่อนตัวลึกขึ้นในใบไม้
หัวใจของเดซี่อ่อนลงเมื่อเห็นสิ่งมีชีวิตที่กลัวตัวนี้ เธอจึงโน้มตัวไปข้างหน้าและใช้จมูกชื้นๆ ของเธอแตะที่เจ้าของของเธอคือซาร่า “มีอะไรเหรอ เดซี่?” ซาร่าถาม ขณะย่อตัวเพื่อจะลูบหัวเธอ แต่เดซี่ยังคงดุน้ำเสียงเบาๆ และมองไปที่พุ่มไม้
“ฉันสงสัยว่าในพุ่มไม้มีอะไรอยู่ไหม?” คุณนายทอป์สันสงสัย ครอบครัวจึงเดินไปตรวจสอบและพบลูกแมวที่หายไปตัวสั่นอยู่ภายในพุ่มไม้
“โอ้ เจ้าตัวน้อย!” ซาร่าร้องออกมา “ไม่ต้องกังวลนะ เราจะช่วยเธอ!”
ลูกแมวจึงค่อยๆ คลานเข้าหาพวกเขา นัยน์ตาใหญ่ๆ ของมันมองขึ้นมาอย่างโล่งใจ เดซี่แกว่งหางอย่างดีใจ! เพราะในที่สุดพวกเขาก็เป็นครอบครัวเดียวกัน! เดซี่รู้ว่าพวกเขาทั้งสองเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวที่ใจดีเสมอ
หลังจากนั้น ซามและเบลล่า น้องของเดซี่ ก็ยกรับลูกแมวที่กลัวจากพุ่มไม้ ลูกแมวส่งเสียงเมี้ยวเบาๆ และเลียที่นิ้วของพวกเขาด้วยลิ้นเล็กๆ หยาบๆ เดซี่โน้มตัวไปใกล้กับน้องใหม่ ให้รู้ว่าสิ่งทุกอย่างจะดีขึ้นแล้ว
“เราจะตั้งชื่อเธอว่าอะไรดี?” ซามตั้งคำถามออกมา ขณะพวกเขาเริ่มเดินกลับบ้าน
“ชื่อวิสเกอร์ซเองไหม?” เบลล่าเสนอ ทุกคนเห็นพ้องว่าเป็นชื่อที่สมบูรณ์แบบ
กลับถึงบ้าน ครอบครัวของเดซี่เตรียมกล่องที่นุ่มนวลพร้อมผ้าห่มสำหรับวิสเกอร์ซ พวกเขาจัดนมในจานเล็กๆ สำหรับขนมของเธอ เดซี่มองวิสเกอร์ซด้วยนัยน์ตาสีน้ำตาลใหญ่ของเธอ มีความสุขที่ได้มีเพื่อนใหม่!
หลังจากนอนพักบนผ้าห่มอุ่นๆ สั้นๆ วิสเกอร์ซก็รู้สึกกล้าหาญขึ้นมาก เดซี่และวิสเกอร์ซดมกัน เล่นกันไปมา ทำความรู้จักกัน เดซี่รู้สึกว่านี่คือหน้าที่ของเธอในการดูแลเพื่อนที่อ่อนแอนี้
ในช่วงบ่ายนั้น ขณะที่เดซีนอนอยู่ในสวนที่มีแดดส่อง ครอบครัวของเธอกำลังยุ่งอยู่กับการทำโปสเตอร์เพื่อประกาศหาสัตว์เลี้ยงที่หายไปโดยมีภาพของลูกแมวน้อยติดอยู่ พวกเขาตั้งโปสเตอร์เหล่านั้นในละแวกของตน หวังว่าจะมีใครสักคนกำลังมองหาสัตว์เลี้ยงที่หายไป
เวลาผ่านไป และเดซี่ก็เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดกับวิสเกอร์ซ พวกเขาเล่นและนอนด้วยกัน เดซี่สนุกกับการแบ่งปันของเล่นของเธอ และวิสเกอร์ซชอบที่จะวิ่งตามหางของเธอ! อย่างไรก็ตาม เดซี่ยังคงมองหาผู้ที่อาจกำลังมองหาลูกแมวขนนุ่มตัวน้อย
ในช่วงบ่ายวันหนึ่ง ขณะที่พวกเขากำลังเล่นกันในสวน เดซี่ได้ยินเสียงเรียก “วิสเกอร์ซ! โอ้ วิสเกอร์ซ!” เธอจึงเขย่าลูกแมวตัวน้อยเพื่อให้ตื่นขึ้น
“เมี้ยว! เมี้ยว!” วิสเกอร์ซตอบ, ยืดขาของเธอเล็กน้อย เดซี่วิ่งไปที่ประตูรั้ว ขณะที่วิสเกอร์ซตามหลังอย่างใกล้ชิด จากนั้น เด็กหญิงตัวน้อยคนหนึ่งก็โผล่ออกมา และเดซี่เริ่มเห่าด้วยความดีใจ!
“วิสเกอร์ซ! ลูกแมวของฉัน!” เด็กหญิงร้องออกมา ดีใจมาก เมื่อถึงตอนนั้น ครอบครัวของเดซี่ก็รู้ว่าภานี เด็กหญิงที่เรียกลูกแมวของเธออาศัยอยู่ห่างออกไปเพียงสองประตูจากบ้านของพวกเขา! เธอมักมาเล่นกับเดซี่ ซึ่งเดซี่ก็รักเธอเช่นกัน!
เดซี่แกว่งหางของเธอขณะที่ภานีกอดวิสเกอร์ซแน่น ด้วยความดีใจที่ได้อยู่ด้วยกันอีกครั้ง ครอบครัวของเดซี่มาที่ประตูรั้วด้วยความยินดีที่ได้เห็นเด็กหญิงคนนั้นมีความสุข
“ขอบคุณที่ช่วยค้นหาลูกแมวของฉัน!” ภานี กล่าวว่า ขณะมองไปที่เดซี่และครอบครัวของเธอ
“วิสเกอร์ซเพิ่งมาอยู่กับเรา!” ซาร่าอธิบาย “เธอหายไปแต่พวกเราตามหาผู้เป็นเจ้าของเธอ”
ก่อนที่จะกลับบ้าน ภานีถาม “เดซี่และวิสเกอร์ซสามารถเล่นด้วยกันได้ไหมพรุ่งนี้?”
“โอ้ แน่นอน!” เดซี่ดูเหมือนจะเห่า ตอบด้วยความตื่นเต้น
เมื่อพระอาทิตย์เริ่มลับขอบฟ้า ระบายสีฟ้าให้เป็นสีทอง เดซี่เดินกลับเข้าบ้านของเธอ โดยรู้สึกมีความสุขและภูมิใจ มันเป็นวันที่ยอดเยี่ยม เธอได้เดินเล่นอย่างยาวนาน พบเพื่อนน้อยที่หายไป และช่วยให้เธอกลับไปหาครอบครัวของเธออีกครั้ง เธอนอนเงียบๆ บนเสื่อที่มีกลิ่นหอม หวังว่าวันทุกวันจะเป็นวันที่สวยงามเช่นนี้ และดังนั้น เดซี่ สุนัขผู้มีจิตใจดี จึงมั่นใจว่าการนำความสุขมาสู่ผู้อื่นเป็นความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุด