ในมุมหนึ่งของโลกที่เขียวชอุ่ม สว่างไสวด้วยแสงอ่อนของยามเย็น มีสถานที่ที่มีข่าวร่ำลือว่าเป็นสถานที่ที่สวยงามที่สุด - ป่าฝนสีรุ้ง ใบไม้แต่ละใบและกลีบดอกไม้แต่ละกลีบดูเหมือนจุ่มลงไปในทุก ๆ สีสันที่จินตนาการได้ ที่นี่มีคลีโอ จิ้งจกตัวน้อยที่ใฝ่ฝันอยากมีที่อยู่อาศัย แต่กลับรู้สึกว่าตนเองไม่เข้ากับที่ไหนเลย
วันหนึ่งในเช้าที่สดใส คลีโอกระโดดออกจากต้นไม้และมองไปรอบ ๆ “สวัสดี” เธอเรียกไปหาพอลลี่ นกแก้วที่บินผ่านมา “เธอเห็นดอกไม้ไหนบ้างที่ฉันอาจจะนั่งได้ไหม?”
พอลลี่มองไปที่พื้น “ตรงนั้นข้างลำธารมีดอกไม้ที่สวยงามอยู่ คลีโอ ถ้าเธอกระโดดไปที่นั่น ฉันเชื่อว่าเธอจะหาดอกไม้ที่ตรงกับสีของเธอได้”
ได้รับแรงบันดาลใจ คลีโอกระโดดจากที่นั่งลงไปนั่งบนดอกไม้ หัวใจของเธอหวังว่าจะเกิดการเปลี่ยนแปลงที่รอคอยมานาน ขับร้องเบา ๆ เธอคิดถึงสีเหลืองและทันใดนั้นก็กลายเป็นดอกแดฟโฟดิล! ดีใจมากที่รู้ว่าบางสิ่งกำลังจะเกิดขึ้น เธอพยายามยกเท้าตัวเล็ก ๆ ของเธอเพื่อเต้นรำ!
แต่เป็นความสุขเพียงชั่วครู่ สำหรับเมื่อมีลมเบา ๆ พัดผ่านดอกไม้ มันทั้งหมดเต้นรำไปด้วยกัน ทำให้มายา ผึ้งน้อยต้องตื่นขึ้น มายาบินไปที่พอลลี่อย่างโกรธเกรี้ยวและกล่าวว่า “พอลลี่ ดอกไม้ตัวนั้นเตะฉัน ให้ระวังมันด้วยนะ!”
“โอ้โฮ” พอลลี่กล่าว ตาแฟบๆ มองลงไป “นั่นคือจิ้งจกตัวน้อยที่เต้นรำได้อย่างมีเสน่ห์”
แต่พูดในอารมณ์โกรธ มายาได้ตอบอย่างดูถูกว่า “จิ้งจกควรเปลี่ยนสีให้เข้ากับสถานที่ที่พวกเขาไป ไม่ใช่เพื่อใช้สีของพวกเขาเหมือนนักแสวงบุญที่โง่เขลา”
และด้วยคำพูดนั้น มาหมายังคิงต้อง ช้างเฒ่าที่อาศัยอยู่ข้ามลำธาร
“วันนี้มีความทุกข์ใจในป่าฝนสีรุ้ง” มายาประกาศ “พอลลี่กล่าวว่ามันคือจิ้งจกตัวน้อย ที่ต้องการเป็นชุดในสีของเธอ”
“เธอกำลังพูดถึงเรื่องที่สำคัญมาก ลูกเอ๋ย” คิงต้องตอบ “นั่นคือตำราของชีวิตอยู่แล้ว และจิ้งจกมักจะลืมมัน; แต่ข้าพเจ้ามักจะระวังคนที่มาสายอยู่เสมอ”
“ท่านหมายถึงอะไร คิงต้อง?” มายาถาม
“เจ้าจะเห็น ลูกเอ๋ย เจ้าจะเห็น”
ในขณะเดียวกัน คลีโอรู้สึกผิดหวังจากคำพูดของผึ้ง เธอกลับไปที่ต้นไม้ของเธอ “ทำไมฉันไม่สามารถจำสีที่ฉันเป็นได้ทั้งหมด แล้วเมื่อฉันต้องการ ก็แค่กระพริบตาขึ้นลงและใส่สีทั้งหมดในครั้งเดียว?” เธอคิด ดังนั้นเธอจึงปีนขึ้นไปที่กิ่งไม้ คอยมองขึ้นไปดูว่าอะไรที่สว่างไสวในท้องฟ้าจะเหมาะกับเธอ และไม่นานเธอก็กลายเป็นสีน้ำเงินสดใส
มายาผึ้งบินผ่านมาอีกครั้ง เห็นคลีโอแล้วถามว่า “เธอไม่มีลิ้นหรือไง ที่สามารถกระพือจากสีหนึ่งไปอีกสีหนึ่ง และร้องเพลงตามที่ผึ้งตัวอื่น ๆ ทำ?”
“ร้องเพลงเหรอ? ฉันร้องเพลงตอนทำงาน แต่ร้องอย่างภาคภูมิใจร่วมกับเพื่อน ๆ ของฉัน และในภาษาของตัวเอง สีทั้งหมดเหล่านี้ไม่มีความหมาย เว้นแต่จะเป็นการเลียนแบบคำที่รักของมนุษย์”
“ฉันหวังว่าคุณจะไม่พูดถึงการเลียนแบบที่น่าสงสาร” คลีโอกล่าว “แต่ให้พูดถึงการสะท้อนที่มีสีสัน มากกว่าที่จะกระตุ้นจิตวิญญาณของฉันให้โกรธ”
“เธออยากได้ภาษามนุษย์แทนการขับร้องของเธอไหม?”
“มาก” คลีโอตอบ
“ให้ฉันดูสิ่งที่ฉันจะทำได้” มายาบอก “อย่าเพิ่งโกรธ!” และกล่าวจบ มายาก็บินไปเก็บเกสรที่อยู่ข้างๆ ที่พร้อมสำหรับการเก็บเกี่ยว
คลีโอรู้สึกภูมิใจในความสำเร็จของเธอ และไม่นานก็มีสีสันที่แตกต่างกันสามสี ปรับเปลี่ยนจนเกิดแสงสีทองหลังอาหารค่ำ เธอปล่อยปีกของเธอไปอย่างช้า ๆ คิดถึงวันพรุ่งนี้ และหลับไปในความฝันหวานๆ
คืนนั้น คิงต้องเดินเล่นอยู่ริมฝั่งหญ้าของลำธารหน้าบ้านของเขา “พอลลี่” เขากล่าว ขณะที่เห็นนกแก้วบินผ่านเดินตามไป “เธอชอบคำพูดมากเกินไป จิ้งจกตัวนี้สามารถรู้ภาษาได้”
“สามารถเหรอ?” เขาถามด้วยความสนใจมาก
“ฉันคิดว่าสามารถ”
“แล้วเธอก็แค่รอดูเมื่อฉันพูดคุยกับเธอในวันพรุ่งนี้”
คลีออต้อนรับพอลลี่ในวันถัดไปด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความยินดี จูบเธอเหมือนนกหงส์หยกและตกใจเหมือนดอกทิวลิปน้อย
“เราจะไปทำพ peinture กลางแจ้งอีกไหม?” พอลลี่ถาม
“แน่นอน จิ้งจก?” คิงต้องพูด และยืนอยู่ข้างไม่ไกลจากประตู
คลีโอรู้สึกหวั่นใจและเปลี่ยนเป็นสีชมพูและสีน้ำเงิน ขณะที่พอลลี่ ผู้เข้าใจสถาณการณ์ที่เกิดขึ้นได้ ทิ้งขนนกของเธอบนกิ่งไม้ให้กับมายา ที่รอมาใกล้เพราะเธอได้ทานอาหารเช้าแล้ว
“สวัสดีวันใหม่ คุณนายบัซ” คิงต้องกล่าว พร้อมโค้งอย่างสุภาพ “เมื่อวานนี้ฉันยิ้มเพราะฉันเห็นใจเธอในวัยที่ไม่มีสีของเธอ ทานอาหารให้เสร็จ หากเธอจะ” จากนั้นเขายกตัวให้มายาเข้าไปในปากกว้าง ๆ ของคลีโอ
แล้วเขาก็ให้ลิ้นของคลีออวิ่งรอบไปและออกไปอย่างแคล่วคล่อง สุดท้ายแล้วไม่มีอะไรอยู่ข้างหน้าคลีโอนอกจากกระดูกขาวสะอาดของผึ้งน้อย
ตอนนี้ผิวหนังของจิ้งจกนี้คือกระจกที่สุดแสนจะสะท้อนสีและลวดลายทั้งหมดรอบตัวถึงแม้จะปลอมตัวเป็นดอกไม้ แต่บ้านแห่งชุดก็ควรประชุมรวบรวมสีทั้งหมดที่เธอมีไว้สะท้อนในกระจกคู่ที่หันหน้าเข้าหากัน ตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่ด้านหน้า และอีกตู้ใหญ่ข้างหลัง ในตู้มีเครื่องแต่งกาย 15 ถึง 20 ชุดและชุดที่มีลักษณะสดใส, ชุดมืด, และชุดที่งดงาม แต่ไม่เหมือนกันกับสิ่งที่ขายในตลาดทะเล
ขณะที่เธอกำลังสงสัยว่าสมุทรอยู่ที่ไหน เมื่อไม่มีภูเขาหรือฟยอร์ดอยู่ใกล้ เธอเกือบจะถูกจับได้โดยคุณปุริชายชราที่เดินเร่ไปเรื่อย ๆ ขณะที่เขาเติมลิ้นชักด้วยรองเท้าสดใหม่ แต่เขาผ่านไปก่อนที่เธอจะนึกถึงการแปรสภาพตัวเองและซ่อนตัว เพราะเธอรู้ดีว่าเขาคือใคร และถ้าเขาเคยเดินผ่านเธอทางข้าง ๆ เขามักจะควงแขนของเขารอบ ๆ เธอ
ในขณะที่เธอได้ดูดซับสีแต่ละอย่างของชุดที่สวยงามอย่างเปล่งปลั่ง เธอจึงวาดภาพของตัวเองในมุมของเธอ
“ฉันหวังว่าฉันจะได้อยู่ที่นี่ก่อน” คลีโอกล่าว ขณะที่เธอกำลังจะกระโดดเข้าไปในสวนดอกไม้ แต่ดอกโพลีแอนธัสบ่นว่าเธอกระโดดได้ไม่เบาพอ และยังบอกอีกว่าเธอมาสายเกินไป
ลูซี่น้อยตอบ ขณะที่ติดอยู่ที่หูของเธอ “เธอผิดแล้ว คลีโอ; การไหลของน้ำองุ่นจากดอกแบล็กเคอเร้นท์ และการกินด้วงและผึ้งแทนที่จะเป็นแมลงวันสายเกินไป แทนที่จะเทศน์ในจานสีขาวหรือแม้กระทั่งกลิ้งลงไปข้างหน้าอย่างต่อเนื่องในขณะที่เลือดสูบฉีดของโลกยังคงอยู่ เธอกลับดูอ่อนเยาว์ขึ้นตามบทเรียนของเรา”
“บางทีอาจจะเป็นครูคนอื่น” คลีโอคิด “ที่บอกว่าเด็ก ๆ อย่าให้ผิดพลาดในบทเรียนอีก!”
ขณะที่เธอกำลังทะเลาะหลังจากได้เข้าร่วมงานที่ค่อนข้างหรูหรา เธอได้ยินเสียงปีกขนาดใหญ่ฟ flap ใกล้เข้ามา เสียงเหล่านั้นถูกรับรู้ว่า “ฉันต้องการอะไรที่นั่นมากนัก? ฉันเชื่อว่ามันเป็นเพียงเพราะวันนี้” และบินตรงเข้าไปจากพื้นผิวของเครื่องเรือน เสียงของคลีอโอได้ยินซึ่งแน่ชัดว่ามีเสียงตอบกลับของรูต้าที่บอกถึงการต้อนรับแทนการตอบกลับที่รวดเร็ว ของแม่ของมันว่ายังคงส่งเสียงคร่ำครวญอย่างซึมเศร้า
“รูต้า ลูกได้ยินไหม ว่าแม่ของฉันฉันร้องไห้ด้วยความสุข?”
“ไม่, นั่นคือหูของเธอ” รูต้าตอบ “นี่คือความกลัว และด้วยความลำบากของเธอ, อยู่สูงหรือต่ำเธอก็อยู่ข้างเดียวกันเสมอ แม้กระนั้น, ความกลัว ทำให้แม่ของเธอฟังเสียงสะท้อนของเธอ และจูบโน้ตของเธอในไม่ที่ใดเลยที่เธอพูด, ร้องเพลง, หรือขับขาน”
“ดีแล้ว สวัสดีคุณ. ความกลัวและความเงียบสนับสนุนกันด้วยใบของคุณที่พันรอบตั๊กตาชิ้นที่ผูกพัน”
กลายเป็นความเงียบก่อนครอง แต่อยู่ที่นั่นอีกครั้งสัมผัสธรรมชาติที่มีเสียง ถูกรบกวนหลายครั้งโดยการฝืด เป็นนิ่งมากยิ่งกว่านกที่กระซิบ
“สิ่งที่จิ้งจกตัวนั้นหรือชุดที่ฟังผ่านเขตอากาศกำลังจะมาเพื่อปิดผ้าลงด้วยสีหรือมาแบ่งแยก” เสียงเล็กน้อยบอกกล่าว
“นี่คือเสียงธรรมชาติทั้งหมด ลูกเอ๋ย สาบานว่าแม่น้ำของเราจะสามารถอธิบาย ถึงแม้ว่าจะเป็นเสียงแตกต่างหัวใดหัวพ่อลูกของคุณยามใดเป็นได้”
คลีโอผ่านการแยกซึ่งในขณะนี้ไม่อธิบายได้ ทำให้เธอสามารถเข้าใจทุกอย่างที่ฝันฝันหรือจินตนาอยู่ ก่อนที่การมาถึงจะเด่นชัดในทุกภาษา ทุกเสียง เธอถูกสอนมากมาในที่ที่เธออยู่ และได้รับการพูดคุยโดยไม่รู้จักเชื่อมโยงได้มากยิ่งขึ้นในฐานะที่สอนโดยตรงจากธรรมชาติ
มายา ผึ้งแสดงความหยอกล้อไม่สิ้นสุด - ซึ่งยังเกิดขึ้นไม่ว่าจะมีมารยาทที่ดีเมื่อใดก็ตาม และมักจะถูกมองว่าเป็นความดีที่จะต้องมี - แค่พิสูจน์ให้เธอเห็นว่าเธอจะต้องเป็นตัวเขาเอง ถ้าเธอเป็นใครสักคนที่แตกต่าง ในจิตใจของเธอ - เติมปากของสัตว์ประหลาดที่ยิ่งใหญ่ - ดอกไม้ขาวสดใหม่สองหรือสามดอกหรือดอกแพนซี่กว้าง ๆ เหมือนกับดอกไม้ก้าน ผึ้งไม่เกินวันนั้นที่ไม่มี ร่วมในเครดิตหรือที่ตีหัว และหลายครั้งก็เด้งกลับขึ้นสู่ safe
“ฉันบอกคุณแล้วอย่างต่ำ เดี๋ยวถ้าคุณต้องการคำพูดก็ไป”
อาเธอรี
เมื่อใดที่คิงต้องขโมยการเดินทางของคลีโอ ออกไปจากอาหารและขนมปังซึ่งจะโปรยไปเกิดอาการอุ่นและความรู้สึกในบุตรของคุณปู่แมนนวลผู้สอนศาสตร์ชั้นสูงเป็นภาษาเยอรมันในเมือง ตอนนาบูนี ในฟอเรนซ์ เขาได้เข้ามาต่อจากนั้นด้วย คลีโอ
ทั้งหมดต่างสนุกกับ Ralph ซึ่งกล่าวถึงเสียงจะสามารถเดินทางได้โดยการฟังเสียงของที่โล่งอยู่แล้ว และเสียงที่หาหญิงที่ตอบสองสามแห่งอาจถึงแม้จะไม่มีชีวี
Rootsquill เว้าอย่างเฉียบคมความไม่มีเกียรติในชีวิตที่ออกสิ่งของอันเป็นรุ่น. “เราผู้แตกต่างต้องเจอการเคลื่อนไหวให้เข้ากับช่วง แต่ในช่วงระยะเวลาที่เราไม่สามารถหยุดอยู่ที่ระยะไกล ขัดขวางหรือไม่ขัดขวาง หรือจะอะไรก็ตาม” - แต่จิ้งจกเด็ก ปรากฏอย่างที่ทำ และให้อำนาจไปอยู่ในอาการหลับของกันอย่างหนึ่ง.
คลีโอขอโทษไปหนึ่งร้อยข้อขอซึ่งได้กลับไปสู่ทิศทางที่สว่างและเคลื่อนจากสีฟ้าขั้วเป็นสีพื้นเมือง จนกระทั่งเจ้าของดอกไม้คนหนึ่งมีอยู่แล้ววนเวียนในบ้านละอองกรวดหนึ่งซึ่งเกือบจะใส่ในรูปสี่เหลี่ยมได้ ยังคงมีเหตุการณ์ซึ่งเป็นเหตุการณ์พลิดไปที่เกิดต่อจากตาของเรา
สุดท้าย ฝนเริ่มตกลงมาอีกครั้งและไหลลงอีกครั้งแล้ว ที่สูงและกว้างองค์ทุกบ้านได้โดยไม่มีเพื่อยืนยันสอดแล้ว เสียงราวที่สูงดูจากพื้นบาร์เรลขนาดเป็นขนาดใหญ่ หรือโดยง่ายจะยังคงไม่ได้เป็นการเคลื่อนไหวทั้งปากถูกต้องอย่างที่มันเป็น
“ขาของคุณซึ่งถูกขีดจะน้อยมากสั้นกว่าระยะที่ทำให้ข้อต่อเข้าด้วยกัน ขยาย เขาบอกให้ ดูที่นี่ครับ”
อันที่จริงแล้วมีฝนที่ตกหนักใกล้ ๆ ในหลังคาที่ไม่มีขนาดเล็กเลยที่มันตั้งตรงอยู่ในแก้วเดียว กับอีกรายการเย็บอย่างนี้รดเข้ากับฟิล์ม ซึ่งจับตามที่ความร้อนในเดือนสิงหาคม
สีถูกหลั่งเข้ามาในบ้านของจิ้งจกซึ่งมีสีแบบผนึกอยู่ในชุดของเธอ เธอเพิ่งตั้งตรงขณะที่เธอต้องไปสู่ทุกชุดทั้ง 5,000 ชุดซึ่งถูกนำไปไว้ในน้ำที่ไม่มีรสต้องสรรหรับการหุงในเครื่องเคียงใช้ดีกว่าจะแต่งตัวให้ครบทุกอย่าง
“คุณเป็น…” คิงต้องถาม “ซึ่งชุดเดียวกันที่เข้ามาติดที่ก้น? สิ่งที่เกิดมาซึ่งมาคือ265 ไปที่คูที่ใกล้สุด? ที่มีการพูดจาอย่างรุนแรงที่ไม่เหมาะสมเกิดขึ้นเรื่องของฉันและอีด ฮอปส์ Frog? จิ้งจก รวมแล้วแต่ละสีอยู่ไหน แต่ที่จะมาเป็นค่าความหมายได้โดยจะพูดออกมาบอกที่ไม่ตอบสนองที่ลุ่มละเมิดของฉันและซ้าย มือขวาของฉัน หลังจากที่ได้ให้ควรมาตัดที่ทางเข้าเป็นของเราและความเชื่องซึ่งแม้ว่ายน้ำโดยส่งอำนาจ
บอกเหตุการณ์แห่งนี้ไปคือศึกษาที่เกิดเป็นมากกว่า
จุดสองที่เกิดขึ้นพอแค่ตรงที่ถนนหนทางที่เกิดขึ้นต้องมีการฟังอย่างชัดเจน—อยู่ตามมุมเสียงว่ามักไม่ประสบผลในฐานะให้เหลือดินเนื้อนของมุสลิมขึ้นกับฟ้าเหนือของเสียงไหนแต่กับเมื่ออยู่ในถนนนี้เท่านั้น”