ในอ้อมกอดที่อ่อนนุ่มของฤดูใบไม้ผลิ เมื่อดอกไม้บานสะพรั่งในทุ่งและอากาศเต็มไปด้วยเสียง buzzing ของชีวิต มีหนอนน้อยชื่อชาร์ลี น้องหนอนตัวเล็กอายุใส่ที่จะมองดูผีเสื้อหลากสีที่บินอยู่เหนือเขาอย่างพริ้วไหว แต่เมื่อวันเวลาผ่านไปเป็นสัปดาห์ คิดที่ไม่สบายใจหนุดที่หัวใจเล็กๆ ของชาร์ลี
เขาเป็นหนอนที่ไม่อดทนมากนัก
“ฉันหวังว่าฉันจะกระโดดและบินได้เหมือนผีเสื้อพวกนั้น” เขาร้องบ่นกับตัวเองในวันหนึ่งที่แดดส่องสว่าง “ทำไมฉันต้องรอนานขนาดนี้? ฉันอยากจะเป็นผีเสื้อเดี๋ยวนี้เลย!”
ขณะที่ชาร์ลียังคงบ่นอยู่นั้น ผีเสื้อแก่ที่ฉลาดลอยผ่านมา ด้วยดวงตาที่เปล่งประกายเหมือนดาวในท้องฟ้ายามค่ำคืน เธอจึงฟังคำบ่นของชาร์ลีและพูดขึ้นอย่างมีภูมิปัญญา
“เด็กน้อยที่รัก” ผีเสื้อพูดด้วยเสียงอ่อนหวานเหมือนสายลมเบาๆ “สิ่งดีๆ มักจะมาให้กับผู้ที่รอคอย คุณไม่เคสังเกตเห็นเหรอว่าทุกอย่างรอบตัวคุณเติบโตและเจริญรุ่งเรืองตามเวลาเป็นของมันไหม?”
แต่ชาร์ลีซึ่งติดอยู่ในความไม่อดทนของเขาส่ายหน้า เขาเริ่มบ่นกับผีเสื้อเกี่ยวกับวันเวลาที่พร่ำเพ้อกับการกินใบไม้และฝันถึงการบิน ด้วยความปรานีในใจ ผีเสื้อแก่จึงยังคงให้คำแนะนำ
“ความอดทนเป็นสิ่งสำคัญ วันหนึ่งคุณจะเข้าใจ” เธอกล่าวด้วยเสียงมีภูมิปัญญา และเพียงเท่านั้น เธอก็ลอยหายไป ทิ้งให้ชาร์ลีครุ่นคิดถึงคำของเธอ แต่ยังรู้สึกไม่อดทนอยู่ดี
วันเวลาผ่านไปเป็นสัปดาห์ ชาร์ลีเริ่มมีชีวิตประจำวันที่สะดวกสบาย เขาใช้เวลาอยู่กับมัน ไปกินใบไม้หวานๆ ตลอดทั้งวันและฝันถึงวันที่เขาจะสามารถบินเหนือทุ่งได้ ในที่สุดวันหนึ่ง หลังจากที่ทานอาหารหนักเข้านอน เมื่อรู้สึกง่วงเหงาหาวนอน ชาร์ลีเลือกที่จะนอนใต้ใบกว้างแห่งหนึ่ง เขานอนหลับไปหลายวันหลายคืน
“ชาร์ลีหนอนน้อยหายไปไหน?” แมลงอื่นๆ สงสัย พวกเขาค้นหาเขาทุกที่ แต่ชาร์ลีได้หลุดไปในโลกแห่งความฝันอันสงบสุข
เมื่อชาร์ลีตื่นขึ้นมาในที่สุด เขารู้สึกแปลกใหม่และสดชื่น เมื่อรู้ว่าต้องเคลื่อนตัวและรู้สึกถึงความเบาอย่างประหลาดในร่างกาย เขาจึงหยุดพักเพื่อยืดตัว และเมื่อเขามองไป เขาพบว่ามีปีกงดงามคู่หนึ่งที่เปล่งประกายอยู่ในแสงอาทิตย์ ด้วยรอยยิ้มที่ระเบิดออกจากใจ เขาค่อยๆ ลุกขึ้นยืนพลิกปีกเหล่านั้น
“ฉันเป็นผีเสื้อ ฉันเป็นผีเสื้อ!” เขาตื่นเต้นตะโกน ขณะที่เขาโบยบินอยู่ในอากาศ ด้านล่างเขา ทุ่งขยายออกเป็นผืนผ้าหลากสี และจากมุมนี้ทุกสิ่งดูเล็กและสวยงาม
ขณะที่เขาเต้นผ่านอากาศ เขาเห็นผีเสื้อแก่ผู้ชาญฉลาดนั่งอยู่บนดอกไม้ ด้วยความดีใจ เขาสปินลงไปหามัน
“โอ้ผู้ชาญฉลาด ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้ว” เขากล่าวด้วยความตื่นเต้นรู้สึกขอบคุณ “สิ่งดีๆ จะใช้เวลา! ขอบคุณสำหรับคำแนะนำของคุณ!”
ผีเสื้อแก่ยิ้มให้เขาอย่างรู้ทัน “ยินดีด้วยนะชาร์ลี! อย่าลืมบทเรียนนี้และจงจดจำมันตลอดไป”
ตั้งแต่อดีตมา ชาร์ลีในฐานะผีเสื้อ ได้สร้างแรงบันดาลใจให้กับหนอนน้อยหลายตัวด้วยเรื่องราวของเขา เตือนให้พวกเขาอย่างอ่อนโยนว่า แม้ว่าการรออาจจะยาก แต่ความอดทนมักจะนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงที่สวยงามที่สุด