ในบ่ายวันหนึ่งที่อากาศสดใส ฉัน เบนนี่ กระต่ายน้อย กำลังกระโดดไปมาในทุ่งกระต่าย ซึ่งเป็นที่โปรดปรานของฉันในการสำรวจ ทุกอย่างดูสดใสและเขียวชอุ่ม มีดอกไม้สวยงามมากมายรอบตัว ฉันรู้สึกสดใสและอบอุ่นในใจ ขณะที่กระโดดไปตามป่า
แต่แล้ว ฉันก็จำได้ว่าพี่ชายของฉัน บาร์โธโลมิว กระต่าย ได้ออกไปสำรวจคนเดียว ฉันหยุดกระโดดและคิดว่า “เบนนี่ ทำไมไม่กลับบ้านสักครู่ล่ะ?” คุณก็รู้ว่ามันเป็นอย่างไร ฉันต้องยอมรับว่า ฉันรู้สึกกลัวเล็กน้อยที่จะสำรวจทุ่งนี้คนเดียว แต่แล้วฉันก็มีความคิดที่มีความสุข “ฉันจะรอพี่ชายที่นี่ และเมื่อเขากลับมา เขาก็จะไปด้วยกันกับฉัน จากนั้นเราจะสนุกมากขึ้น”
ดังนั้น ฉันจึงนอนลงบนหญ้าเขียวขจี มีร่มเงาจากกิ่งไม้ของต้นไม้ และหลังจากผ่านไปหนึ่งหรือสองชั่วโมง ฉันได้ยินเสียงบางอย่างเบื้องหลัง และเมื่อหันหลังไป ฉันเห็นบาร์โธโลมิวกำลังเดินเข้ามาหาเรา
“โอ้ พี่ชายไปไหนมา?” ฉันร้องออกไป “ฉันรออยู่ให้พี่”
“ฉันเพิ่งไปที่ทุ่งถัดไปเพื่อดูทิวลิป” บาร์โธโลมิวกล่าว
“เห็นทิวลิปไหม หรือแค่สะกดมัน?” ฉันถามเขา เพราะฉันรู้ว่าเขาชอบเรื่องตลก
“ไม่ได้เห็นทิวลิปเลย” พี่ชายของฉันพูด “แค่มีหญ้าโคลเวอร์สวยๆ และดอกบัตเตอร์คัพจำนวนมาก”
“ไปเจอศัตรูพืชไหม?”
“ฉันไม่ได้มองหาพวกเขาหรอก” เขาตอบ “แต่ถ้ามีม้าที่นั่น พวกมันก็คงไม่ช่วยอะไรมากหรอก เพราะมีแกะที่ดูตลกกำลังมากินพวกมัน”
“แกะมากินม้า!” ฉันร้อง
“ใช่ แต่ไม่ต้องตกใจนะ เบนนี่ เพราะมันเป็นม้าสีเขียว” บาร์โธโลมิวกล่าว “และทุกอย่างก็เป็นเรื่องสนุก”
“โอ้ เข้าใจแล้ว!” ฉันตอบ และหัวเราะออกมาดังๆ “พี่ชายกำลังสร้างเรื่องขึ้นมานี่นา ตอนนี้ฉันดีใจที่พี่กลับมา เพราะฉันเริ่มรู้สึกกลัวเล็กน้อยรออยู่ที่นี่คนเดียว ไม่อยากสำรวจทุ่งนี้คนเดียว ตอนนี้พี่จะช่วยฉัน! เราจะสนุกมากกระโดดไปมาในที่ต่างๆ”
ดังนั้น เราจึงเริ่มต้นทันที ฉันกระโดดอยู่ข้างๆ พี่ชายบาร์โธโลมิว และไม่นานเราก็มาถึงที่ซึ่งมีเห็ดสีแดงขาวสวยโผล่จากหญ้าเขียวเรากเรียกมันว่าแปลงเห็ด ซึ่งทำให้บาร์โธโลมิวรู้สึกขำเมื่อได้ยินชื่อนั้น
จากนั้นเราก็ไปที่ลำธารที่กำลังไหลผ่าน และมีน้ำที่ไหลไปมาบนหินและกระเซ็นอยู่ใกล้ต้นไม้ของคุณตาโทด
“โบว์ โว้ โว้ว มาอาหารเย็น มาอาหารเย็น! โบว์ โว้ โว้ว” เสียงน้ำดูเหมือนจะพูด
ฉันตั้งใจฟังให้มากที่สุด
“มันหมายความว่าอย่างไรคะ พี่ชาย?” ฉันถาม ขณะที่กระโดดเข้าไปใกล้ริมฝั่งของลำธาร
“มันหมายความว่า เบนนี่” บาร์โธโลมิวตอบ ขณะที่จับหูของฉันลงเพื่อให้ฉันได้ยินดีขึ้น “มันหมายความว่ามาที่อาหารเย็น ไม่ได้ยินหรือ?”
“ฉันได้ยินดีแล้ว” ฉันบอกเขา “แต่ใครกันจะอยากกินน้ำที่แฉะเป็นอาหารเย็น? ขออภัยนะ ฉันไม่ต้องการ”
“ไม่ ไม่ คุณไม่เข้าใจ มันแค่ฟังเหมือนโบว์ โว้ โว้ว จริงๆ แล้วมันหมายถึงเชิญทุกคนที่อีกด้านของลำธารมาร่วมอาหารเย็น”
เพราะอย่างที่คุณเห็น เมื่อไรที่คุณตาโทดจะมีปาร์ตี้ที่บ้านของเขา เขาจะติดป้ายไว้เหมือนที่เขาทำที่โรงแรม ที่บอกว่า “มาที่อาหารเย็น” คุณก็รู้ และสัตว์เล็กๆ ทั้งหลายก็มากระโดดและโบยบินอย่างใกล้เคียงที่สุดที่พวกเขาทำได้และยืนรอจนกว่าพวกเขาจะได้อาหารเย็น
ตอนนี้ ฉันยังเด็กเกินไปที่จะไป เพราะไม่นานมานี้ฉันกำลังมีความสนุกอยู่ในสถานที่ดูแลเด็ก และไม่ว่าจะอย่างไร ฉันก็ยังไม่ได้รับเชิญไปที่บ้านของคุณตาโทด นั่นแหละคือเหตุผลที่เพียงพอสำหรับฉัน ดังที่ฉันบอกกับพี่ชายบาร์โธโลมิว มันก็คงจะเป็นไปไม่ได้เลย