ในทุ่งหญ้าที่มีแดดจ้า ที่ดอกไม้น่ารักเต้นระบำและผีเสื้อเกาะอยู่บนอากาศ มีหมีชื่อเบนนี่ที่เป็นที่รู้จักทั่วทั้งป่าเพราะท้องกลมๆ และหัวใจที่ใจดีของเขา วันหนึ่งในฤดูใบไม้ผลิที่สวยงาม ขณะที่ดวงอาทิตย์ส่องแสงได้อย่างพอดี เพื่อนสนิทของเบนนี่ชื่อหลูซี่ก็มาเยี่ยมพร้อมเซอร์ไพรส์
“เบนนี่! ฉันมีของขวัญให้คุณ!” หลูซี่ร้องด้วยความตื่นเต้น เธอยื่นมือออกมา และทำให้เบนนี่ดีใจมาก เมื่อเห็นบอลลูนห้าลูกที่มีสีสันสวยงามแต่ละลูกดีกว่าดอกไม้บาน
“โอ้ หลูซี่! ขอบคุณนะ!” เบนนี่พูด โดยดวงตาของเขากำลังเป็นประกาย สองเพื่อนจึงรีบไปแสดงบอลลูนให้เพื่อนๆ ของพวกเขาดูกัน
ทุกคนอื้อฮือและแสดงความสุขที่เห็นสีสันสดใส บอลลูนที่เบนนี่ชอบที่สุดคือสีแดง ซึ่งเขา.wrap รอบขาของเขาด้วยความภูมิใจ ขณะที่เล่นไปนั้นเอง ลมแรงกระโชกพัดเข้ามาในทุ่งหญ้า และก่อนที่เบนนี่จะพูดว่า “หมี” บอลลูนก็หลุดจากมือของเขาและเริ่มลอยหายไป!
“บอลลูนของฉัน!” เบนนี่ตะโกนเรียก ขณะที่ยื่นมือออกไป แต่ตอนนี้มันลอยสูงขึ้นไปในท้องฟ้าแล้ว
“มันลอยไปแล้ว! เราจะช่วยคุณดึงมันกลับมา มาเถอะ!” หลูซี่พูด และพวกเขาทุกคนก็เผยตัวตามบอลลูนที่กำลังเต้นบนสายลม
ในระหว่างทาง พวกเขาได้พบกับนกฮูกแก่ที่มีปัญญา “ฮู้ ฮู้ ทำไมถึงรีบกันจัง?” นกฮูกร้องถาม
“บอลลูนของฉันมันลอยไป และฉันต้องการจับมัน!” เบนนี่อธิบาย ขณะชี้ขึ้นไปบนฟ้า
“ฮูต! ฮูต! มองไปทางนั้น ตอนที่อยู่ใกล้ภูเขา ตามแม่น้ำไปคุณจะพบกับเพื่อนของคุณ,” นกฮูกกล่าว พร้อมขยับปีกของเธอและชี้นิ้วไปด้วยจงอยปากของเธอ
เบนนี่, หลูซี่ และเพื่อนๆ ของพวกเขารีบไปทางภูเขา และในไม่ช้าพวกเขาก็เจอกับลูกพี่ลูกน้องเบนนี่ชื่อมาร์เชล ที่กำลังพยายามจับปลาโดยใช้มือของเขา “เบนนี่! คุณทำอะไรอยู่ที่นี่?” เขาถามด้วยความประหลาดใจ
“บอลลูนของฉันลอยไป และฉันตามมาที่นี่! คุณเห็นมันไหม?” เบนนี่ตอบ หายใจหอบ
“ฉันคิดว่ามันบินไปที่ยอดภูเขาโน่น,” มาร์เชลกล่าว พร้อมทำมือไปยังที่ที่เขาชี้ เบนนี่และเพื่อนๆ ของเขา จึงรีบไปยังที่ที่มาร์เชลชี้ในขณะที่พวกเขาสร้างเป็นขบวนชื่นมื่น ในไม่ช้า พวกเขามาถึงทุ่งหญ้าที่ถูกกระต่ายกัดกิน ซึ่งสัตว์ทั้งหลายในรูปแบบของป่าของพวกเขาถูกชุมนุมอยู่ มองขึ้นไปข้างบน
“บอลลูนของฉัน!” เบนนี่ตะโกนด้วยความดีใจเมื่อเขาเห็นมันพองขึ้นพองลงท่ามกลางสัตว์ที่สนใจ
“ให้เราช่วยคุณ!” เสียงเล็กๆ จากโตบี้กระรอกดังขึ้น มันตื่นเต้นที่จะช่วยเพื่อนของเขาในทางใดก็ได้ที่มันสามารถทำได้
สัตว์ทั้งหมดเริ่มตะโกนว่า “บอลลูน! บอลลูน!” แต่บอลลูนก็ยังคงลอยสูงขึ้นเรื่อยๆ ดังนั้นพวกเขาจึงลองตบเข้าที่เท้าและขาของพวกเขา ขณะที่คนอื่นๆ กระทืบลงบนพื้นอย่างปรู๊ดปร๊าด ไม่นานก็เกิดเสียงตึงตังของร้อยเท้า แดงดังก้องไปทั่ว ซึ่งสั่นสะเทือนรากต้นไม้เอง
บอลลูนของเบนนี่เริ่มสั่น “ฉันคิดว่าเราจะสามารถนำมันลงมาได้!” เขาร้องออกมา ด้วยเสียง cheers ครั้งสุดท้าย สัตว์ทั่วทั้งป่าโบกข paws และขาของพวกเขาในอากาศ บอลลูนของเบนนี่เริ่มลอยลงมาอย่างช้าๆ และในที่สุดก็มาหยุดลงบนท้องกลมๆ ของหมีตัวน้อยอย่างอบอุ่น
เบนนี่มีความสุขมากจนเขากอดทุกคนรอบข้าง “ขอบคุณทุกคนที่ช่วยฉัน!” เขาตะโกน และหลังจากบอกลากับเพื่อนๆ ทั้งหมด เขาก็เริ่มเดินกลับบ้านสู่ทุ่งหญ้าที่มีแดดจ้า เป็นหมีที่มีความสุขมากที่มีท้องที่อิ่มเต็มไปด้วยความสุข