ในโลกอนาคตที่เต็มไปด้วยรถยนต์บินและตึกระฟ้าที่เปล่งประกาย มีเด็กชายใจดีคนหนึ่งชื่อว่า เบนนี่ เบนนี่ใช้เวลาช่วงบ่ายของเขาไปที่มุมเมือง มองหาสิ่งที่ไม่เหมือนใคร ซึ่งแตกต่างจากเด็กคนอื่น ๆ ที่รีบไปเล่นกับของเล่นเทคโนโลยีเงางาม เพื่อน ๆ ของเขามักจะล้อเขา ว่าเขาเหมือนนักล่าขุมทรัพย์ที่ไม่มีแผนที่ แต่เบนนี่ไม่เคยให้คำพูดเหล่านั้นทำลายจิตวิญญาณของเขา
ในหนึ่งบ่ายที่อากาศแจ่มใส ขณะที่เขาสำรวจในซอยที่เต็มไปด้วยข้าวของที่ถูกทิ้ง เบนนี่สะดุดกับสิ่งที่น่าทึ่ง—หุ่นยนต์ที่เสีย หุ่นยนต์มีแขนที่งอและตาที่เคยเปล่งประกายตอนนี้กลับมืดมิด เด็กส่วนใหญ่คงจะเดินผ่านไป แต่ไม่ใช่เบนนี่ หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความเห็นใจต่อเครื่องจักรที่เศร้านั้น
“ฉันจะซ่อมเธอให้กลับมาดีเหมือนเดิม,” เขาสาบาน ขณะที่เขาเคาะหัวหุ่นยนต์เบา ๆ ในขณะนั้น กลุ่มเด็กขี้เกียจเข้ามา มองเบนนี่และหุ่นยนต์ของเขาด้วยความไม่พอใจ
“ฮ่า! เบนนี่มีเพื่อนแล้ว,” หนึ่งในกลุ่มอ้างเสียงเยาะเย้ย ขณะที่คนอื่น ๆ หัวเราะและผลักเขาไปข้างๆ พวกเขาตะโกนเรื่องร้ายๆ ใส่เบนนี่และเตะหุ่นยนต์ แต่เบนนี่ยังคงทำความสะอาดมันอย่างตั้งใจ สัญญาว่าจะนำมันกลับมามีชีวิต
ไม่สนใจเสียงเย้ยหยัน เบนนี่นำหุ่นยนต์ไปที่เวิร์กชอปของเขา—ห้องที่อบอุ่นซึ่งเต็มไปด้วยเครื่องมือ ชิ้นส่วนอะไหล่ และโครงการลับของเขา: โดรนที่ทำเองขนาดเล็ก ทุกวันหลังจากโรงเรียน เบนนี่ทำงานซ่อมหุ่นยนต์ เปลี่ยนเกียร์และเชื่อมสายไฟ แม้ว่ากลุ่มเด็กขี้เกียจจะมาที่นี่ทุกวันเพื่อรบกวนการทำงานเขาและล้อเลียนเขา แต่เขาก็ยังคงมุ่งมั่น ทุกครั้งที่พระอาทิตย์ขึ้น เบนนี่รู้สึกถึงความหวังเล็ก ๆ ว่าหุ่นยนต์อาจกลับมามีชีวิตอีกครั้ง
วันนั้น finally มาถึงที่เบนนี่รู้สึกพร้อมที่จะเชื่อมต่อสายไฟสุดท้าย ขณะที่เขาทำเช่นนั้น สายฟ้าที่เจิดจ้าเกิดขึ้นทั้งห้อง เบนนี่ถอยกลับตามสายตาที่กว้างขึ้น ขณะที่ดวงตาของหุ่นยนต์ที่เคยมืดมิดเริ่มมีแสงสีฟ้าสดใส เบนนี่กลั้นหายใจรอ คราวนี้มันกลับมามีชีวิตจริงไหม?
ช้า ๆ หุ่นยนต์ยืนขึ้น แขนมันตรงขึ้นด้วยเสียงกระซิบเบา ๆ ในตอนแรก มันมองไปที่เบนนี่ แต่แล้วก็เอื้อมมือออกไป จับมือเบนนี่และบีบเบา ๆ เบนนี่รู้สึกเต็มแน่นในใจ!
ขณะที่เขายิ้มให้กับเพื่อนใหม่ที่น่าอัศจรรย์ของเขา เด็กขี้เกียจเข้ามาผ่านประตู พวกเขานิ่งไปทันที ตามสายตามที่กว้างขึ้นและปากที่เปิดกว้าง หุ่นยนต์หันไปหาพวกเขา และแทนที่จะมีไฟเตือนหรือเสียงน่ากลัว มันเพียงแค่ยิ้มและโบกมือ
“สวัสดี,” มันพูดด้วยน้ำเสียงสดใสที่ดังก้องไปทั่วห้อง เด็กขี้เกียจ ซึ่งไม่เคยเป็นมิตรกับมนุษย์คนอื่น กลับตกใจ
“เอ่อ เพื่อน ๆ ฉันคิดว่าเราควรไปกันเถอะ,” หนึ่งในนั้นพูดเบา ๆ ขณะที่เขาถอยหลังช้า ๆ อีกคนพยักหน้าเห็นด้วย และรีบออกจากเวิร์กชอป
เบนนี่ไม่อยากเชื่อ เขาไม่เพียงแค่ซ่อมหุ่นยนต์; เขายังได้สอนมันถึงความเมตตา ซึ่งเป็นสิ่งที่เด็กขี้เกียจก็จะไม่มีวันเข้าใจ หุ่นยนต์นั้นกลายเป็นเพื่อนที่ซื่อสัตย์ตลอดไปของเบนนี่ ร่วมผจญภัยมากมายและนำความสุขไปทั่วเมือง
เบนนี่เรียนรู้ในวันนั้นว่าปัญหาทุกอย่าง โดยไม่คำนึงถึงว่ามันจะยากเย็นเพียงใด สามารถแก้ไขได้ด้วยความเมตตาและความเชื่อมั่น และว่าหุ่นยนต์ที่เหงาที่สุดก็สามารถหามิตรภาพได้
ผ่านเรื่องราว “เบนนี่กับหุ่นยนต์ที่เสีย” ผู้อ่านสามารถค้นพบธีมการฟื้นฟู มิตรภาพ และพลังแห่งความเมตตา ทำให้มันเป็นบทเรียนสอนใจที่เหมาะสำหรับเด็กทุกวัย