Na kwitnącej łące, pełnej żywych kolorów wiosny, mała mrówka imieniem Alfie odbywała swoją codzienną wędrówkę. Słońce świeciło wysoko nad jego małym światem, oświetlając, jak spacerował obok dzikich kwiatów. Zachwycały go ich różnorodne kolory, zapachy i fruwające płatki.
Gdy Alfie podziwiał wspaniały wyświetlacz dzikich kwiatów, prawie przegapił nieoczekiwane spotkanie. Wytworny motyl zstąpił obok niego, jego skrzydła lśniły jak błyszczące klejnoty. “Czy mówisz do mnie?” Alfie pisnął w niedowierzaniu. “Tak, młody,” odpowiedział motyl z przyjaznym skinieniem głowy. “Jestem Orin, wędrowiec tych ziem. Rzadko się zdarza, że widzi się mrówkę tak daleko od domu.”
Chociaż Alfie nie był pewien, jak znalazł się w tak pięknym miejscu, podziękował motylowi za jego miłe słowa. “Te dzikie kwiaty są wspaniałe!” zawołał Alfie. “Chciałbym podzielić się ich pięknem ze wszystkimi moimi przyjaciółmi.”
Jednak wyraz twarzy Orina zmienił się w wyraz troski. “Strzeż się, Alfie,” ostrzegł. “Taka piękna rzecz często przyciąga chciwość. Farmer czai się w pobliżu, bacznie obserwując twoich kwitnących przyjaciół. Planuje je wyrwać i posadzić w schludnych, nudnych rzędach - to los gorszy niż śmierć!”
Alfie zadrżał na myśl o tym. “To nie może się zdarzyć! Muszę chronić kwiaty!” oświadczył.
“Sam, znajdziesz to przytłaczające zadanie,” doradził Orin. “Ale jeśli zmobilizujesz swoich towarzyszy owadów, twoja siła wzrośnie wielokrotnie. Razem możecie chronić te urocze piękności.”
Zdeterminowany, by nie zawieść swoich nowych przyjaciół, Alfie szybko wrócił do swojej kolonii, kipiąc z ekscytacji. “Wszyscy! Farmer przychodzi, aby schwytać kwiaty! Musimy działać szybko!” zawołał.
“Po co nam kwiaty?” mruknął jeden z robotników z tyłu.
“Kwiaty są naszym tarczą przed światem. Bez nich będziemy narażeni,” wyjaśnił Alfie. Niepewne szepty wypełniły tłum, ale dzięki determinacji błyszczącej w oczach Alfiego, wkrótce się zgodzili.
Wkrótce stworzenia różnych gatunków zgromadziły się w wesołej asamblii u podnóża wzgórza. Chrząszcze, dżdżownice, pająki i inne były razem z kolibrami, mrówkami i motylami. “Mamy jeden cel: chronić kwiaty!” ogłosił Alfie. Razem opracowali plan obrony breathtaking dzikich kwiatów.
Podczas gdy Orin pozostawał blisko, aby ich prowadzić, motyle patrolowały niebo w poszukiwaniu oznak farmera. Gdy tylko dostrzegły go w pobliżu, zjechały w dół, aby poinformować Alfiego i grupę.
“Na broń!” krzyknął Alfie. Różnorodna grupa stworzeń rzuciła się do działania, wykorzystując swoje unikalne umiejętności. Kolibry sypały rosę z liści kwiatów, podczas gdy mrówki nosiły kawałki gleby i gałązki, aby stworzyć barierę ziemną. Biedronki i pająki współpracowały, aby utkać sieć z jedwabiu pająka, wzmacniając swoją obronę.
Mimo że byli przyćmieni przez jedynego farmera, ich współpraca i jedność były ich największymi atutami. “Co to? Festiwal kwiatów?” farmer zawołał, gromko się śmiejąc. Ale jego wyraz twarzy szybko zmienił się w niedowierzanie, strach i wściekłość, gdy zobaczył zjednoczone owady i imponującą fortyfikację, którą zbudowali wokół kwiatów.
Frustrat, machnął swoim wiadrem, aby odpędzić robaki, ale one szybko go unikały. Mrucząc i burcząc, machał w powietrzu, aż w końcu uznał porażkę i się wycofał. Radosne owady wiwatowały i chwaliły błyskotliwe myślenie Alfiego. “Dobra robota!” ogłosił Orin, promiennie uśmiechając się. “Uratułeś dzikie kwiaty dzięki pracy zespołowej, odwadze i dobroci. Zapamiętaj tę lekcję; to wytyczy twoją drogę do wspaniałości.”
Od tego dnia łąka pozostała malowniczym rajem, pełnym radości i piękna dzikich kwiatów, dzięki małej mrówce imieniem Alfie i jego oddanym przyjaciołom.